Ik denk dat we eerlijk zijn wanneer we stellen dat de laatste delen in de Command & Conquer-serie niet zo goed waren als tijdens de gloriedagen van de franchise. De dagen dat Westwood heer en meester was op het gebied van strategische games lijken ver achter ons te liggen. EA besloot om de serie een hele nieuwe start te geven door de volgende iteratie gratis aan te gaan bieden.
Command & Conquer was de eerste strategietitel die ik ooit gespeeld heb. Met goede gevoelens denk ik aan mijn eerste potjes waarin de GDI soldaten het opnamen tegen de Brotherhood of the NOD. De foute tussenfilmpjes met Kane zorgden voor een spannend verhaal welke de missies goed aan elkaar wist te verbinden. Het bracht een magische mix van actie, humor, strategie en plezier, een mix die in latere delen steeds terug wist te keren. Of we het nu hebben over Tiberian Sun of over Red Alert; Command & Conquer stond voor kwaliteit.
Toen Westwood overgekocht werd door Electronic Arts, vreesden veel mensen dan ook even voor de serie. Toch bleken games als Red Alert 2 en Generals (uitgegeven onder de EA-vlag) toffe delen in de franchise. Het ging pas mis bij de Command & Conquer 3 en Command & Conquer 4. Niet dat de games slecht waren, nee, totaal niet. Ze waren gewoon niet goed genoeg om de C&C naam te dragen volgens veel fans. EA gaf de serie dan ook een verdiende rust en volgens velen was C&C4 dan ook de grafrede van de franchise die ons vele jaren wist te vermaken.
Nu komt Electronic Arts terug met Command & Conquer. Geen cijfers, geen titels. De serie lijkt een complete herstart te krijgen door de game die in ontwikkeling is bij Victory Games. De game, die zich afspeelt in het universum van Generals, werd getoond tijdens de persconferentie van EA en daar wist het mij niet te boeien. Inwisselbaar noemde ik het. Het gaf mij niet dat C&C-gevoel van vroeger. De free-to-play titel kon elke naam krijgen, het oogde als elke andere game uit het strategische genre.
Tijdens mijn tocht achter de gesloten deuren van EA besloot ik toch om eens te gaan kijken bij de titel. Puur omdat er geen wachtrij was. Meteen stapte een ontwikkelaar op me af die vroeg of ik ooit een Command & Conquer gespeeld hab. Ik denk dat iedereen wel eens een game uit de serie heeft gespeeld, toch? Na een korte introductie kreeg ik een pc toegewezen om de game te spelen. Mijn potje, waarin ik koos voor een generaal uit de Europese wereld, duurde bijna een uur. Ik mocht spelen tot de tegenstander had gewonnen of verloren. Dat uur vloog voorbij. Wat is Command & Conquer een heerlijke game om te spelen!
De map waarin de missie zich voltrok oogde als een map die je in elke andere versie uit de franchise tegen zou kunnen komen. Symmetrisch, gevuld met punten om geld te vergaren, tactische opstellingen te maken en om de vijand van verschillende kanten aan te vallen. Om mijn basis op gang te krijgen stuurde ik enkele helikopters erop uit om resources te verzamelen welke omgezet worden tot geld. De Power Plant, Barrack, War Factory en Airport stonden niet veel later te draaien in mijn kamp. Uiteraard bleef ik mannetjes, tanks en luchtsupport aanmaken terwijl ik her en der een automatische sentry rondom mijn basis wist te plaatsen. Een aanval is pas interessant wanneer jouw thuishaven zich weet te verdedigen wanneer jij op pad bent.
Meteen voelde de game als Command & Conquer. Tijdens het upgaden van mijn techniek zag ik verschillende oude units in een nieuw jasje terugkeren. Ik nam de tijd. Pas na 25 minuten gevuld met bouwen, het creëren van een leger en het afslaan van verschillende aanvallen van de tegenstander besloot ik om te gaan speuren naar de basis van mijn belager. Doordat de interface meteen herkenbaar is (waardoor je daadwerkelijk de game binnen vijf minuten onder de knie hebt), is het aansturen van je leger net zo gemakkelijk als doeltreffend. Zonder moeite vlogen mijn heli’s over mijn tanks heen terwijl een groep infanterie achter ze aan bleven rennen. Het leek echter niets uit te halen. Hoewel ik flink wat schade aan de basis van de tegenstander toe kon brengen, werd mijn volledige leger in de pan gehakt. Kapot, dood, eject!
Wederom nam ik vijfentwintig minuten op me om een nieuw leger te creëren. Dit keer doeltreffender, groter en gevarieerder. Dit keer lukte het me wel om de vijand te verslaan. Ook omdat mijn generaal in rang was gestegen en zo diverse extra’s had unlocked. Denk aan een vliegtuig dat eens overvliegt om een grote bom achter te laten. En ja, er zijn wederom atoombommen aanwezig in de game. Het scherm liet groot zien dat ik gewonnen had en dat mijn uur voorbij was. Het was een spelervaring die me terug wist te nemen naar de tijd dat mijn GDI het op nam tegen de NOD. Jawel, Command & Conquer voelt weer als Command & Conquer!
De game is compleet gratis te krijgen wanneer deze gaat verschijnen en ook het spelen tegen andere spelers zal je niets gaan kosten. Uiteraard zal het spel het bekende Freemium-concept toe gaan passen om toch geld te gaan verdienen. Het is vergelijkbaar met World of Tanks van Wargaming. Door een Premium-gebruiker te worden heb je toegang tot net wat meer content en kun je dingen die anderen niet kunnen. Het zorgt er niet voor dat je makkelijker kunt winnen, het moet wel eerlijk blijven natuurlijk. De kosten kon de ontwikkelaar me niet vertellen.
Ik kon maar even aan de game ruiken, maar mijn zorgen zijn compleet verdwenen. De ontwikkelaar weet exact wat Command & Conquer is en hoe ze dat uit moeten stralen. Wanneer de game verschijnt is het alleen mogelijk om tegen elkaar te spelen, maar op de Gamescom werd een singleplayer aangekondigd die later, ook compleet gratis, gedownload kan worden. De toekomst van C&C ziet er ineens weer stukken beter uit.
