Vroeger, in het tijdperk van de PlayStation 2, kwam er een game uit (toen wist ik nog niet dat deze gebaseerd was op een serie die al afkomstig is van de PlayStation). Het zag er geweldig uit. Jij bent een vrouw en het is aan jou om je vijanden op wel heel bizarre manieren te vermoorden. De game heette Trapt en helaas moet ik mededelen dat ik de game nooit heb kunnen spelen. De game lag niet in veel winkelschappen en na verloop van tijd hoorde ik er helemaal niets meer van. Nu kreeg ik de code van Deception IV en ik kan je vertellen dat ik pas doorhad dat ik een vervolg van Trapt aan het spelen was toen ik de game voor het eerste opstartte op mijn PS Vita.
In het kort is Deception IV een strategisch spel met weinig verhaal en vreemde humor. Je bent de dochter van de duivel en het is aan jou om je vader te bevrijden. Dit doe je niet alleen, maar met drie hulpjes. Drie voluptueuze, schaars geklede, vrouwelijke demonen. Alledrie helpen ze jou met het vermoorden van de helden, maar ook hebben ze alledrie een eigen specialisme. Zo is de één sadistisch, de ander houdt van vernederingen en weer de andere is gek om je vijanden te zien vliegen van de ene hoek naar de kamer naar de andere. Nee, het zijn geen lieverdjes, maar ja, dat zou ook niet echt meewerken als je jouw vijanden moet vermoorden met de meest bizarre vallen.
In het begin van Deception IV heb je slechts één kamer waarin je de good guys kunt vermoorden, maar naar mate je verder komt kan je zoveel je wilt van kamer verwisselen en in elke kamer is natuurlijk van zichzelf al gevaarlijk. Jij maakt de kamers nog gevaarlijker door verschillende vallen in de kamer te zetten. Dit doe je als de tijd zogenaamd stilstaat en je de omgeving van bovenaf in rastervorm ziet. Je kan per keer verschillende vallen neerzetten en als je ze eenmaal hebt neergezet, heeft elke val weer zijn eigen tijd waarin deze wordt gebouwd en na gebruik weer eventjes moet afkoelen. Hoe beter je de vallen met elkaar linkt, des te meer punten je ervoor krijgt. In het begin is dit wel even lastig, want als nieuwkomer is het vrij lastig om een combo langer dan twee te maken.
Ten eerste moet je namelijk de vijanden in de val lokken en op precies het goede moment de val activeren, hierna is het meestal een moment van herhalen, maar soms gaat het toch even wat anders dan je gepland had en schieten de pijlen uit de muur mis, of vliegt de gigantische, zwaaiende bijl net boven het hoofd van de vijand. Komen er meerdere vijanden tegelijk dan is het helemaal lastig, want terwijl je de ene vijand in de val lokt, staat de andere misschien achter je om je neer te steken. Het enige wat je kunt doen is wegrollen (en ze daarna uit laten glijden over een bananenschil om ze vervolgens met speren doorboren). Vooral later in de game, als er ook magiërs bij komen, kan het nog wel eens lastig zijn om levend te blijven. Gelukkig kan je de game ook makkelijker te maken door autodefense in te stellen, waardoor je je puur kunt focussen om je vallen ingewikkelder en vernuftiger te maken.
Na verloop van tijd wordt de gameplay wel meer van hetzelfde. Soms kan je alsnog trots zijn op een goede combinatie van vallen, maar andere keren kan je niet wachten totdat de held is gestorven zodat je weer verder kunt naar iets spannenders. De helden zijn wel allemaal uniek en hebben stuk voor stuk hun eigen biografie, een leuk detail en ik lees de biografieën toch telkens weer voordat ik de helden aan het spit rijg. Één held is echter wel heel gemakkelijk te vermoorden, aangezien de AI verschrikkelijk dom is. De vijanden zullen altijd in een rechte lijn naar de speler toe lopen en zodra ze verzwakt zijn, gaan ze ook nog eens mank lopen. Door dat laatste kan je een ontzettend grote val klaarmaken voor de bijna verslagen held, maar soms mist dit gewoon het spektakel. Soms wil ik het gewoon niet doen, omdat de resultaten niet zó bijzonder zijn. Natuurlijk vliegt het bloed alle kanten op zodra er een steen op iemand knalt, maar zodra een guillotine iemand in tweeën hakt, wordt de persoon niet daadwerkelijk in twee delen gehakt en dat vind ik jammer. Niet alleen om dat ik van gore houd (natuurlijk deels wel), maar ook omdat het bij de rest van de game zou passen, aangezien de game uit zichzelf al vrij provisorisch is.
Deception IV is een leuke puzzelgame voor tussendoor. Voor kortere tijden is de game zeer amusant en het kan enorm leuk zijn als een plan werkt, maar na een tijdje verdwijnt de voldoening hiervan. De game is ook uitdagend, mits je van de auto-defense afblijft (deze maakt de game dan weer een stuk gemakkelijker). Deception IV is ook uniek, tenminste als je geen fan bent van het genre, want ik heb vernomen dat de gameplay niet erg veranderd is sinds de vorige games. Het verhaal had wat interessanter gemogen en het leveldesign ook wel, maar zoals ik al heb gezegd: Deception IV is een leuke puzzelgame voor tussendoor.
[review pros=”+ Leuke puzzelgame
+ Provocerend
” cons=”- Domme AI
– Kan vervelen op langere termijn” score=70]
