Als er één animatieserie zijn bestaansrecht al lang en breed bewezen heeft, is het South Park. Het twintigjarig bestaan is bijna in zicht, maar nog altijd is het een van de meest toffe, actuele, satirische series die er zijn. Games binnen het universum hebben vaker gefaald dan gezegevierd, maar het ruim twee jaar oude The Stick of Truth was op alle gebieden een succes. Een vervolg kon dan ook niet uitblijven, en The Fractured but Whole lijkt de ingezette koers van The Stick of Truth voort te gaan zetten.
Dat er een game neergezet kan worden die precies dezelfde look and feel heeft als South Park de tv-serie is ons met The Stick of Truth overduidelijk gemaakt. Het feit dat bedenkers van de serie Trey Parker en Matt Stone het project overzagen zei eigenlijk al genoeg. Gelukkig gaat dat met The Fractured but Whole precies hetzelfde zijn. Dat is al een beetje te merken aan het woordgrapje in de titel, maar als je de game voor het eerst in actie ziet, is het helemaal overduidelijk.
Wat betreft grafische stijl is het namelijk net The Stick of Truth – en dat is een goede zaak. De graphics hoefden helemaal niet te verbeteren, want in de voorganger was het al net of je daadwerkelijk door de tv-serie liep. Het verhaal wordt opgepikt na het einde van The Stick of Truth: jij als ’the new kid’ hebt je bewezen, bent gekroond tot koning en alles is in kannen en kruiken. Zou je denken. Op zulke momenten kan je natuurlijk altijd vertrouwen op Eric Cartman, die besloten heeft dat ‘Lords of the Ringetje-spelen’ ineens niet meer cool is. Weg status. In plaats van de beloning ben je ineens weer gewoon ’the new kid’ douchebag en heb je bovendien ook nog een lame-ass mantel om en belachelijke kroon op. The king is dead, long live the superheroes!
Want dat is nu hot and happening. Coon & friends maken de dienst uit, en opnieuw moet je je als new kid bewijzen. Deze keer dus als superheld. De basis is hetzelfde als in The Stick of Truth, maar er zijn wel wat kleine aanpassingen gedaan. Meest opvallend is het combatsysteem. Helaas voor de haters, ook The Fractured but Whole speel je turn-based, maar in plaats van alleen maar aanvallen doen, is nu ook jouw plek op het slagveld van belang. Je moet er rekening mee houden dat je op een plek staat vanaf waar de aanval die je wilt doen je tegenstander kan bereiken, maar tegelijkertijd ook niet te dichtbij komen omdat je anders zelf de pineut bent. Dit zorgt voor een extra dimensie in de gameplay waar je rekening mee moet houden, wil je succesvol zijn. Andere (tot nu toe aangekondigde veranderingen) beperken zich tot logische dingen als nieuwe aanvallen en andere items.
Een stuk minder voor de hand liggend was de aankondiging die Ubisoft vlak voor de Gamescom deed. Het had zo een 1 april-grap kunnen zijn, maar we hebben hem daadwerkelijk in actie gezien: de Nosulus Rift. Waar de naam van afgeleid is mag duidelijk zijn; het is in ieder geval een apparaatje dat je over je neus zet en waarmee je de scheten die in The Fractured but Whole gelaten worden daadwerkelijk kunt ruiken. Zelf hebben we het stukje techniek helaas niet kunnen testen, maar we hebben wel iemand gezien die het ding tijdens een gameplay-demonstratie op kreeg. Zijn gezicht sprak boekdelen. Of de Nosulus Rift een publiciteitsstunt is of daadwerkelijk uit gaat komen (bijvoorbeeld bij een collector’s edition) is ons nog steeds niet duidelijk, maar het zou wat ons betreft een leuk extraatje zijn.
Met dezelfde makers en Trey Parker en Matt Stone aan het roer, hebben we goede hoop dat The Fractured but Whole zijn voorganger minimaal kan evenaren. Meer van hetzelfde, uiteraard wel met wat vernieuwingen, is prima voor een game als deze. Neemt overigens niet weg dat we graag verrast worden met toffe nieuwe toevoegingen (zoals de Nosulus Rift, mocht ‘ie daadwerkelijk uitkomen), maar dat komt dan bovenop een ervaring die op het eerste gezicht al meer dan prima is.
