In november kwam Star Wars Battlefront uit. Het werd op GameParty de favoriete game van 2015. Inmiddels heeft ontwikkelaar Dice al heel wat gratis content uitgebracht en wachten we op de derde DLC die in de Season Pass valt. Toch, tijdens de Gamescom, mocht ik verder kijken dan dat. Een nieuwe wereld werd voor me geopend.
“Star Wars Battlefront Rogue One VR Mission”. Laat dit mondje vol even bezinken. Deze content, die gratis gaat zijn voor alle spelers van Battlefront op de PlayStation 4 die besluiten de PlayStation VR aan te schaffen, brengt je exact wat de titel doet vermoeden. Een missie in een X-Wing, in VR. Tijdens de aankondiging op de E3 werd niets over de ervaring gezegd, maar ik moest en zou dit gaan beleven in Duitsland. Ik heb dan ook extra moeite gedaan om er zeker van te zijn dat ik deze kans niet mis ging lopen. Al die moeite was het meer dan waard. Wauw, dit was niet alleen een toffe ervaring, dit was dé ervaring.
Maar laten we even bij het begin beginnen. De ontwikkelaar achter deze DLC voor Battlefront is niet Dice, maar Criterion; je kent ze van de Burnout-serie. In gesprek met de ontwikkelaar bleek snel dat het kantoor vol zit met Star Wars-fans en dat ze deze kans niet wilden laten liggen. Het is de meest interactieve Star Wars-ervaring die je je als gamer kunt wensen, dus het team was meteen overstag. Omdat Battlefront vrij hoge kwaliteitseisen had, werd niet alleen nauw samengewerkt met Dice maar ook met Lucasfilm, het orgaan achter alles wat met Star Wars te maken heeft. Het zorgde voor een unieke ervaring die menig Star Wars-fan sinds zijn jeugd al wilde beleven, maar het moge gezegd worden dat ook niet-Star Wars-fans helemaal los gingen op de demo.
Ik zat daar, PS VR op m’n hoofd, controller in m’n hand. In het menu zag ik hoe een grote AT-AT over me heen poogde te lopen en ik zag een X-Wing staan. Door om mij heen te kijken volgde de PS VR uiteraard mijn bewegingen en was het alsof ik daar echt stond. Ik kon elk detail van de X-Wing checken: de vleugels, de motoren, de R2 die achterin zat. Maar echt magisch werd het op het moment dat ik de cockpit in ging. Ik zag alle knoppen, exact zoals in de film. Ik drukte op een rode knop en mijn vleugels openden zich. Ik keek naar voren, en ik wist het zeker: ik was klaar voor dat wat komen ging. Ook al had ik het niet erg gevonden om nog een uur in mijn X-Wing te blijven zitten. Alleen deze intieme kennismaking met het voertuig was al een toffe ervaring.
Ik was helemaal niet klaar voor wat komen ging. Op het moment dat ik met de demo begon had ik al andere VR-games gespeeld, maar geen van hen was zo tof als dat deze was. Ik zat in de X-Wing, vloog door de ruimte in een colonne met Rebels. Ik keek naar boven, door het dakraam van de X-Wing en zag hoe andere schepen over me heen vlogen. Opzij zag ik mijn vleugels. Ze waren dicht. Ik draaide naar hetzelfde knopje en opende ze. Ik was nog niet bekomen van hoe cool dit was totdat door mijn headset een noodoproep klonk. Een schip werd aangevallen door The Empire. Lichtsnelheid en er op af. Het vliegen op deze snelheid is een lust voor het oog en oor. Je beleeft het zoals Luke Skywalker dat deed in de films en daar heb ik maar één woord voor: fantastisch.
Wanneer de lichtsnelheid verbroken werd stortte ik me vol in de aanval. Overal om mij heen waren TIE Fighters te bekennen. De schepen van de Rebels lagen onder vuur dus tijd om in actie te komen. Met een druk op de knop (geen move controllers hier!) wist ik een lock op een nabije TIE te krijgen. Ik opende het vuur en de rode lasers vlogen richting de nietsvermoedende Imperial. Mijn cockpit lichtte op, de lichteffecten van mijn vuur was duidelijk merkbaar. Wow. Dat was het enige dat door mijn hoofd ging. Wow. Al snel bekwam ik van de genialiteit en besloot ik mijn aanval te vervolgen. Ik vloog door de ruimte, langs Star Destroyers, haalde 21 TIE’s neer. Ik was één met de X-Wing. Ik was daar aan het vechten. Ik zat niet op de Gamescom. Dit is wat ik wilde sinds ik A New Hope zag toen ik vier was. Van binnen liet ik een traantje van geluk. Ik moest mijn gevoelens op een muur zetten die bij ontwikkelaar Criterion geplaatst gaat worden. Mijn woorden zeggen genoeg.
En voordat je nu denkt ‘tja, die Bas is een grote fan van Star Wars, natuurlijk vind hij dit geweldig’: ik was niet de enige die er zo over dacht. Elke journalist die met dit spel aan de slag ging voelde zijn hoofd ontploffen van de totale awesomeheid van dat wat gebeurde. Ook collega Harmen, geen Star Wars-fan, wist niet wat hem overkwam. Het werd zijn game van de show. Dat zegt genoeg.
Helaas mochten we niet de hele missie voltooien. Op het moment dat de Imperial March door de headset klonk en een grote Star Destroyer in beeld verscheen (wat een heerlijk ’fuck ja!’ moment was) werd het spel beëindigd. De rest komt later dit jaar, lichtte de ontwikkelaar toe. Uitwendig lachte ik naar hem, inwendig wenste ik hem heel wat toe: ik wilde gewoon verder! Alsof je een hapje neemt van ‘s werelds lekkerste burger, waarna ze ‘em wegnemen voordat je een nieuwe hap kan nemen om dat gelukzalige gevoel van even tevoren opnieuw te mogen beleven. Niet eerlijk.
Nadat ik terug was in de echte wereld vroeg de ontwikkelaar welk gedeelte ik het tofste vond. Ik keek hem lachend aan. “Vanaf het moment dat de headset op ging tot het moment dat je ‘em weer van me aftrok.” Ja, wat ik speelde beviel. Het was een ervaring. Een ervaring die klopte. De lichteffecten in de cockpit wanneer de lasers over je heen vliegen; het geluid, dat in 3D met je mee beweegt; het gevoel van de X-Wing; de muziek van John Williams; de dreiging en de sfeer… alles ademde Star Wars. Een jongensdroom kwam uit, een droom die later dit jaar verder zal ontluiken in werkelijkheid. Een virtuele werkelijkheid.
