We schrijven december 2009. De iPhone 3GS was het meest recente (destijds nog) iPhone OS-apparaat en de smartphone in zijn algemeenheid was zeer rap aan populariteit aan het winnen. Niet alleen doordat je feitelijk een draagbare computer in je zak had, maar ook doordat je middels de App Store games kon downloaden en overal kon spelen waar je wilde. Zonder een handheld mee te ‘zeulen’ welteverstaan. Er is één game die een enorm aandeel heeft gehad in het succes van (mobile) games: Angry Birds.
Het concept van Angry Birds sloeg en slaat eigenlijk als een tang op een varken (pun intended). Voor die ene eenzame ziel die het spel nooit gespeeld heeft, zal ik het even beknopt uitleggen: je schiet met een katapult een vogel een level in, met de bedoeling om de varkens die in het level zitten allemaal om te leggen. Doordat de levels bestaan over allerlei gestapelde objecten als kratten en ijsblokken, kan je door goed te mikken en na te denken het hele level (en dus ook alle varkens) ineen laten storten en daarmee dus ook slopen. Volslagen idioot. Ik vraag me nog steeds af hoe ontwikkelaar Rovio op het idee is gekomen van dit concept. Mijn vermoeden is paddo’s of een andere hallucinerende drug. Maar hoe bizar en belachelijk ook, het was wél leuk om te spelen. Sterker nog, dat is het nog steeds.
Voordat dat ik Angry Birds laatst weer op mijn telefoon installeerde, kan het goed een jaar of drie geleden zijn dat ik de game voor het laatst gespeeld heb. Misschien wel vier of vijf jaar zelfs. Tussen 2010 en pak ‘m beet 2014 kwamen er zo belachelijk veel verschillende Angry Birds-games uit dat het een overkill werd. Telkens met net weer een thema (denk bijvoorbeeld aan Rio), maar soms ook met nieuwe gameplay-mogelijkheden (Space). Laatstgenoemde kwam uit op het moment dat ik voor het eerst Angry Birds-moe was, maar de vernieuwde anti gravity-gameplay zorgde ervoor dat ik de franchise toch weer oppikte. Het spel was qua sfeer een feest der herkenning maar qua gameplay juist vernieuwend en daardoor toch weer interessant om te spelen. Na een paar weken werd ik dat echter ook weer beu, en op dat moment verdween Angry Birds definitief mijn stofhap-kast in.
Tot een week of wat geleden dus. Ik zag Angry Birds 2 ergens in de top 100 van meest opbrengende games in de App Store staan en kreeg spontaan zin om het spel weer eens op te pakken. Nu heb ik me laten vertellen dat dat tweede deel bepaald geen feest om te spelen is vanwege een vrij dwingend freemium verdienmodel, dus heb ik gewoon het origineel onder een dikke laag stof vandaan gehaald.
Het was als een warm bad. Ik heb destijds flink wat levels gespeeld, maar ben deze keer bewust weer helemaal van voor af aan begonnen. Als je eenmaal met zo’n game bezig bent, kom je toch in een bepaald soort flow waardoor je zonder oefening niet zomaar even die latere, lastigere levels even uitspeelt. Van het begin af opbouwen leek me dus het handigst, en dat werkte ook het fijnste. Doordat het zo’n tijd geleden is dat ik Angry Birds gespeeld heb, voelden bijna alle levels eigenlijk als nieuw aan. Het was bij a alsof ik een nieuwe game aan het spelen was. Want ook nu staat het concept van de game nog steeds als een huis. Easy to learn, hard to master. Ideaal om op momenten dat je even niks te doen hebt op te pakken en een (paar) level(tjes) te spelen. Ondertussen echter ook uitdagend genoeg om je nagels van op te vreten als je weer nét niet die drie sterren-rating haalt of op een haar na niet je high score van een level verbetert.
Voor het voortbestaan van ontwikkelaar Rovio zit zowel het succes als het probleem van de game in zijn eenvoud. Nieuwe versies van de game voegen weinig toe omdat de basis al zo ijzersterk is en iets waar je ook niet aan moet gaan sleutelen. Het enige wat je dan dus kan doen is die eerder genoemde verschillende thema’s, wat echter weer aanvoelt als uitmelken. Om maar niet te spreken over het bestaan van een animatieserie en zelfs een speelfilm met de boze vogels in de hoofdrol. Rovio moet als ontwikkelaar gewoon bewijzen dat ze meer in hun mars hebben dan Angry Birds, iets dat ze bijvoorbeeld met Bad Piggies al lieten zien.
Maar goed, we dwalen af. Feit is dus dat de tijd wat mij betreft rijp is om de Angry Birds een tweede leven in te blazen. Niet door middel van het verschijnen van een (of meer) nieuwe game(s), maar door de enorme berg aan content die er al ligt weer te gaan herspelen. Gamen in plaats van non-stop je social media en mail checken. Ontspanning en je creatieve, oplossende brein triggeren is belangrijk. En dat is precies wat Angry Birds zo goed maakte. En nog steeds maakt.
