Met veel plezier heb ik op mijn PS3 de InFamous serie gespeeld, maar op de één of andere manier heeft het deel voor de PS4 zijn weg nooit kunnen vinden naar mijn gamecollectie. Niet omdat ik de game niet wilde spelen, want de game heeft altijd op mijn wishlist gestaan. Maar door de hoeveelheid games die er in de tussentijd zijn uitgekomen is InFamous: Second Son steeds iets verder naar achter geschoven op mijn lijstje. Gelukkig bestaat er zoiets als PlayStation Plus waardoor ik de game vorige maand mooi gratis heb mee kunnen pakken en alsnog van mijn to do lijst heb kunnen afstrepen. Gelukkig maar, want ik had hem niet willen missen.
Een game die jou de keuze geeft om te kiezen of je voor de goede of de slechte kant kiest is altijd iets waar ik erg van kan genieten. Gewoon puur vanwege het feit dat ik in verschillende buien in verschillende dingen zin heb. Zo kan ik na een lange zware dag op werk gewoon lekker zin hebben om als een evil mastermind iedereen op mijn pad af te maken en kan het ook zomaar gebeuren dat ik in een zeer vredelievende bui ben en de held van het volk wil zijn. InFamous past hier perfect in omdat de game jou de keuze geeft om genade te tonen of de evil klootzak uit te hangen en alles kort en klein te maken.
Infamous: Second Son was één van de eerdere games voor de PS4 en inmiddels dus al ongeveer 3,5 jaar oud. De game staat echter nog steeds zijn mannetje en ziet er hartstikke prima uit en speelt ook nog steeds heerlijk weg. Het nieuwe deel van ontwikkelaar Sucker Punch kiest voor een nieuw hoofdpersonage genaamd Delsin Rowe, een straatschoffie die zich voornamelijk bezig houdt met graffiti spuiten. In de stad Seattle waar hij woont is de Department of Unified Protection op jacht naar zogenaamde bio-terroristen, wat mensen zijn met speciale krachten. En je raadt het al, Delsin is zo iemand met speciale krachten.
De speciale krachten zijn gelijk ook het ding wat deze game zo vermakelijk maakt. Het is weer eens een keer wat anders dan met guns de boel kapot maken. Delsin maakt gebruik van Smoke waarmee hij zonder maar een deur te hoeven aanraken door muren kan gaan en zich naar verschillende kamers kan begeven. Tevens kan hij zijn krachten als wapens gebruiken en ook tijdelijk door de lucht heen zweven. Een tijdje later komen daar ook nieuwe krachten bij als hij ontdekt dat hij ook krachten van andere kan overnemen waarmee hij bijvoorbeeld bliksemsnel kan rennen en langs gebouwen kan sprinten. Hoe verder je in de game komt hoe krachtiger je begint te geraken en dit geeft een enorm gevoel van voldoening. Alle krachten zijn uit te breiden om die manier steeds sterker en sterker te worden. Bij het gebruik van al deze krachten zit het er ook spectaculair uit, de krachten spatten van je beeldscherm en geven je echt dat superhero/superbadguy gevoel.
Het verhaal in InFamous: Second Son is niet echt noemenswaardig te noemen, maar daar had ik niet veel last van omdat ik gewoonweg teveel fun had met alle krachten. De gevechten zijn ondanks het gevoel van macht toch nog best uitdagend. Dit komt doordat de A.I. van de vijanden heel goed te noemen is. De tegenstanders anticiperen op jouw gedrag waardoor hetzelfde trucje herhalen niet succesvol is. Dit zorgt ervoor dat de game voor mij niet saai ging aanvoelen, wat iets is wat snel kan gebeuren als de krachten te snel toenemen en je het gevoel hebt onoverwinnelijk te zijn.
Door de snelle actie in de game is het ook belangrijk dat de besturing lekker werkt, en dat doet het zeker. Het met high speed door de stad rennen werkt zeer goed en het voelt ondanks de snelheid altijd aan dat jij de controle hebt over je personage. Omdat dit één van de eerste games voor de PS4 was moesten natuurlijk ook alle gimmicks van de controller uit de kast worden gehaald, zoals bijvoorbeeld de geluiden uit de controller, de touchpad en het lichtgevende gedeelte van de controller. Deze dingen hebben nou niet enorm veel toegevoegde waarde, maar zijn af en toe zeker leuk.
InFamous: Second Son is een game die je heerlijk ontspannen kunt gaan spelen om de boel op stelten te zetten of om natuurlijk de grote held uit te hangen. Door de overweldigende krachten is het gewoon een game waar ik enorm veel plezier aan beleefd heb en waarvan ik heel bij ben dat deze niet in de vergetelheid is verdwenen op mijn lijstje, maar toch in mijn collectie terecht is gekomen.
