Heb jij dat ook wel eens? Dat je gewoon ineens de drang hebt om terug te keren naar iets? Ik had dat, met Middle-earth. Ineens had ik weer de enorme behoefte om naar het land van Tolkien te gaan. Dus ik keek de zes films, ik las De Hobbit opnieuw. En ik begon opnieuw met Middle-earth: Shadow of Mordor!
Maar, dat is toch een hele oude game? Klopt, de game verscheen in 2014 al. Sterker nog, het vervolg, Shadow of War, ligt al sinds vorig jaar in de winkels. Ik speel de game dan ook niet voor het eerst. Nee, dat zeker niet. In 2014 speelde ik de game al eens en gaf ik ‘em in de review een puike 8.6. Want Middle-earth: Shadow of Mordor was gewoon een hele sterke game. Echter, er veranderde veel rondom het spel. Er werd best wat toegevoegd door middel van DLC. Compleet nieuwe verhalen, nieuwe personages. Ik speelde het niet. Ergens afgelopen jaar, vlak voor de release van Shadow of War, verscheen de ‘game of the year edition’ voor vijf euro op Xbox. Ik kon het niet laten. Dit was het moment om die DLC toe te eigenen. Ik startte de game niet op, dat moest nog even wachten. Tot nu, dus.
Middle-earth. Mijn meest favoriete niet-echte realiteit. De manier waarop schrijver Tolkien zijn wereld heeft bedacht en vormgegeven spreekt al sinds mijn jonge leven tot de verbazing. Sinds het moment dat mij op mijn achtste De Hobbit voor werd gelezen heb ik een enorme liefde voor deze plek. En soms krijg ik de drang om er tijd in te spenderen. Natuurlijk, het opstarten van de films is geweldig, maar soms wil ik wat actiever mee doen. Dus was Shadow of Mordor de perfecte mogelijkheid. Ik besloot niet verder te gaan waar ik ooit begon, maar vanaf nul opnieuw te beginnen. Ik heb geen seconde spijt gehad.
Middle-earth: Shadow of Mordor begint met de dood van het hoofdpersonage. Ja, binnen vijf minuten zie je hoe Talion sterft. Voordat hij zijn laatst adem uitblaast zie je hoe Uruk-Hai’s de kelen van zijn zoon en vrouw voorzien van een bloederige snee. Ontwikkelaar Monolith weet de toon meteen te zetten. Geweld wordt niet geschuwd. Dit is de harde fantasy-realiteit die de game je de komende uren gaat bieden. De dood van Talion is nog maar het begin van zijn grote avontuur. Door een wraith in de vorm van Celebrimbor (die we kennen als de maker van de Ringen van Macht) keert Talion terug naar Middle-earth om samen met hem op zoek te gaan naar antwoorden voor de vele vragen die het spel op je af weet te vuren. Maar belangrijker nog: Talion en Celebrimbor zijn uit op wraak.
Celebrimbor is zijn complete geheugen kwijt. Hij weet niet meer wie hij is, wat zijn rol in de geschiedenis van Middle-earth is en wat zijn doel in de zweverige wereld tussen leven en dood is. Hij is afhankelijk van het lichaam van Talion. Samengesmolten met zijn vlees vormen Celebrimbor en Talion een krachtig team. Zo krijg je als speler Talion onder de knoppen, gevoed met speciale mogelijkheden van Celebrimbor. Denk aan krachtige aanvallen, het overnemen van vijanden door in hun gedachten te komen en zelfs het naar beneden storten van zeer hoge hoogtes. Het brengt een grote diversiteit in de game waardoor je elk gevecht kunt uitvechten zoals jij dat zou willen.
Tegen de achtergrond van de game speelt een groots, nieuw verhaal. Shadow of Mordor speelt zich af na de gebeurtenissen uit The Hobbit. The Battle of the Five Armies ligt achter ons en Sauron trekt zich terug naar Mordor. Het landschap is daarom nog niet zo in het kwaad verdronken zoals we dat kennen uit The Lord of the Rings. De opkomst van Sauron moet nog gebeuren. Mordor is daarom nog grauw, vlak en op sommige stukken zelf nog mooi en groen te noemen. Wel wordt de mensheid onderdrukt door de soldaten van Sauron’s enorme leger. Het zijn de vele Ork’s en Uruk-Hai’s in het landschap die de dienst uitmaken van jouw gameplay. En de dienst uitmaken was nog nooit zo belangrijk als in Shadow of Mordor.
Het Nemesis-systeem, een manier waardoor elke Ork belangrijk kan zijn, is briljant te noemen. Het leger van Sauron vormt zich door jouw daden. Wanneer een Ork jou om weet te leggen, wordt deze krachtiger, stijgt hij in rang en zal hij de volgende keer dat je hem tegenkomt je maar al te graag herinneren aan je vorige faalmoment. Want hij won. En dat wil ‘ie weer doen. Maar het is wanneer je dit syteem door hebt en voor jouw gewin gaat gebruiken dat je de kracht voelt. Zo wist ik vaker dan eens een Ork ’te bezitten’, zijn geest over te nemen. Een ork in een lagere rang. Echter gaf ik deze de opdracht mee om zijn superieuren te verraden om zo door te groeien in het leger. De superieuren werden afgemaakt en ‘mijn Ork’ nam zijn plek in. Sauron’s leger werd mijn leger, zonder dat Sauron het wist. Ik wist zijn leger tegen hem te gebruiken. En maar goed ook, wanneer je tegen het einde van de game komt. Want het spel werd tegen het einde ineens een tikkeltje lastiger. Gelukkig ben jij steeds sterker aan het worden, steeds beter. Je kunde met een zwaard, dagger en boog is in het begin van de game matig te noemen, maar tegen het einde liep ik met liefde en plezier in een groep van vijftig Orks, wetende dat ik als enige overeind zou blijven. Het combatsysteem, dat identiek is aan dat uit Batman’s Arkham-games, is mooi op zijn plek hier. Je voelt je soms oppermachtig. De nerd in mij roept wel eens ‘for Frodo!’ op het moment dat mijn Ranger een groep Orks aan gaat vallen. Heerlijk.
Het verhaal weet van voor tot achter te boeien. Het is een heus Lord of the Rings-verhaal, doordrenkt met die typische Tolkien-sfeer. Personages kloppen, de wereld klopt en door het vrijspelen van verborgen items leer je meer over de plekken waar je bent, de rassen en culturen. En dat is waar ik als fan van Tolkien helemaal los op kan gaan. Diepgang, geschiedenis, ontdekkingen. Het zorgde ervoor dat ik in net geen dertig uur de game naar de volle honderd procent wist te brengen. En ik heb er geen seconde spijt van gehad. Sterker nog, nadat ik de game tot een einde had gebracht begon ik meteen aan de uitbreidingen. Deze werden ook tot een einde gebracht, waarna ik nu, jaren na release, de game volledig uit heb. En dat voelt goed.
Wat heb ik intens genoten tijdens deze gigantische speelsessie met Shadow of Mordor. Niet alleen de basisgame maar ook alle DLC is aan me voorbij gegaan. Ik vond het heerlijk om terug te keren naar Middle-earth, maar had op het einde nog steeds geen genoegen. Opvolger Shadow of War is inmiddels ook geinstaleerd op mijn Xbox One X. En die Season Pass is ook maar meteen aangeschaft…
