Soms ben je in een nostalgische bui. Dan ben je even klaar met de moderne games en consoles en wil je wat anders. Dan kun je tegenwoordig best makkelijk via die moderne console wat spelen. Er zijn een hoop compilaties van klassieke games te krijgen, of je kunt bijvoorbeeld de Virtual Console op een Nintendo-console opstarten. Afgelopen weekend had ik zin om eens mijn GameCube op te starten. De techniek staat echter niet stil, en ik had de benodigde kabel om mijn GameCube op de HD-televisie aan te sluiten niet in huis. Ik bedacht me een alternatief: de Wii die ik op zolder heb liggen kan namelijk ook nog de GameCube-spellen afspelen. Alleen, toen ik de doos met Wii-spellen tevoorschijn haalde kwam mijn nostalgische Wii-stemming naar boven. Van GameCube-spellen spelen is niets meer terecht gekomen. Wél speelde ik een hoop andere spellen.
Red Steel is de game die bovenop lag op de stapel en die ik uiteindelijk ook nog het meeste heb gespeeld het afgelopen weekend. Maar daarover later meer. Ik had dit artikel natuurlijk ook kunnen wijden aan ‘bekende’ titels als Super Mario Galaxy, Mario Kart Wii, Wii Sports, Super Smash Bros. of een Legend of Zelda-game. Games waar ik zeker ontzettend veel plezier aan heb beleefd. Maar het lijkt me leuk om je eens mee te nemen naar wat ‘mindere’ Wii-games. Games waar ik uiteindelijk toch ontzettend veel plezier aan heb beleefd op de Wii. Games die eigenlijk ook de Wii Sports-magie over zich heen hadden. Games die je samen lieten komen met vrienden of familie. Of games die de techniek van de Wii demonstreerden, en daardoor voor verbazing zorgden. Red Steel past in die laatste categorie.
Want laat ik je even mee terugnemen in de tijd. De Wii verscheen eind 2006. Ik ben aan het einde van het jaar jarig en kreeg voor mijn verjaardag een Wii. Ik was de eerste in mijn familie-kring, maar nadat zij Wii Sports bij mij thuis speelden gingen er al een hoop familieleden om: zij moesten ook een Wii hebben! Iedereen leek wel door te hebben dat Nintendo met de Wii iets bijzonders op de markt had gezet. Iets wat gaming voorgoed zou veranderen. Iets wat gaming ook nog aantrekkelijker zou maken bij het grote publiek. Natuurlijk, het spelen van een potje tennis in Wii Sports is natuurlijk wel heel iets anders dan een potje Call of Duty. Maar wanneer iemand eenmaal die console in huis heeft, kunnen ontwikkelaars daar wel mooi gebruik van maken.
Red Steel was een van die launchgames die zich richtte op de wat fanatiekere gamer. Ik reken mezelf in ieder geval wel onder die categorie. Red Steel was zeker niet perfect, maar de eerste keer dat ik de game speelde had echt een magisch gevoel voor mij. Dat ik een behoorlijke shooter speelde op hetzelfde systeem waarop ik ook games als Wii Sports kan spelen gaf echt een tof gevoel. Het was meer dan een willekeurige shoot-em-up. Ubisoft had hier echt wel werk ingestoken. Het voelde vooral heel erg cool om in deze virtuele wereld te zijn.
Nu ik ruim 10 jaar later de game opnieuw startte vielen me natuurlijk wel een aantal dingen op. Zo voelen de controls toch wel heel erg clunky aan en vooral het zwaardvechten is echt onder de maat. Ik kan nu toch echt wel goed snappen waarom de game uiteindelijk maar een 6,3 scoort op Metacritic. Maar toch, het eerste level van Red Steel kan ik inmiddels dromen. En het brengt me terug naar 10 jaar geleden, toen ik voor het eerst de game speelde. Toen ik nog helemaal onder de indruk was van de motion-controls. Toen ik nog trots aan vrienden en familie liet zien wat er allemaal mogelijk is met de Wii. En hoe snel kan de tijd dan gaan. Nu 10 jaar later lijken we helemaal klaar te zijn met het ‘gezwiep’. PlayStation Move en Xbox Kinect? Volledig geflopt. Niemand kwam dicht bij de magie van de Wii. Er werden 101 miljoen exemplaren van de Wii verkocht. Dat is niet niks!
Dit weekend speelde ik overigens niet alleen Red Steel. Ik speelde nog meer games waar ik ontzettend goeie herinneringen aan heb, zoals Carnival Games en Carnival Games Minigolf. Niet echt hoogstandjes, maar wel games die ik ontzettend veel gespeeld heb. Games die destijd echt enorm tof aanvoelden, toen de Wii nog maar net verscheen. Een andere game die ik speelde was Boom Blox voor de Wii, die overigens wel ontzettend goed werd ontvangen destijds en die in mijn ogen nog altijd een van de beste party-games ooit gemaakt is. Je kunt veel zeggen van de Wii, maar de console bracht wel ontzettend veel mensen samen en was de ultieme party-console. We moeten met de tijd meegaan, maar ergens verlang ik toch terug naar die tijd. De tijd waar iedereen eigenlijk een Wii thuis had staan, en waar je met al je vrienden in een ruimte op speelde. Of ben ik nu té nostalgisch?
