Iedereen kent het genre wel: first-person shooters. Elk jaar komen er tientallen van uit en de originaliteit is meestal ver te zoeken. Soms zit er een pareltje tussen, maar deze worden dan regelmatig overschaduwd door de shooters met het grotere budget, denk hierbij aan Call of Duty en Battlefield. Beide shooters zijn groot en hebben allebei hun eigen formule, maar helaas wil menig ontwikkelaar deze succesformule overnemen waardoor we binnen de kortste keren elk jaar generieke shooters hebben die allemaal op elkaar lijken. Ik heb Insurgency in mijn handen gedrukt gekregen en deze game belooft mij realisme op een ongekend niveau. Het is begonnen als een mod van Counter-Strike, maar de game is nu een volwaardig spel geworden. In mijn preview was ik er al over te spreken, laten we hopen dat dit nog steeds zo is.
Het eerste wat mij opvalt in Insurgency is dat het geen grafisch spektakel is. Dit puntje heb ik dan ook al eerder in mijn preview aangehaald. De game draait op een oude engine en is, als ik me niet vergis, low-budget. Gelukkig zijn graphics lang niet alles, zolang een game goed in elkaar zit en voor spanning weet te zorgen. Dit merk je zelf niet alleen tijdens het spelen, maar je merkt ook dat je medespelers de game graag spelen. Fanatiek wordt er door de microfoons gepraat en ook in de chat is het altijd druk en meestal gaat het er vrij netjes aan toe, iets wat ook wel fijn is. Ik heb nog nooit een 13-jarige gehoord die allemaal ongure dingen zou hebben gedaan met mijn moeder. Dit zegt misschien ook iets over Insurgency: het is een volwassen spel.
Dit blijkt vooral uit de diepe gameplay. Je krijgt per ronde supply points, deze punten groeien naarmate je verder in een ronde komt of naarmate je meer mensen weet neer te leggen. Met de punten kan je bijvoorbeeld holle kogels kiezen of een laser op je wapen, wat erg handig is aangezien je geen richtkruis hebt, of je kan een vizier op je wapen zetten. Zolang je de punten hebt, kom je een heel eind en met meer punten word je gevaarlijker. Gelukkig is met Insurgency elk wapen gevaarlijk, aangezien een kogel van een klein vuurwapen net zo dodelijk door je hoofd is als de kogel van een wapen met een ietwat groter kaliber. Per wapen ligt het eraan of je door muren heen kan schieten en per wapen ligt het er ook aan hoe diep de kogel door je bepantsering heen dringt. Wat in ieder geval nooit leuk is in Insurgency is om beschoten te worden. Natuurlijk is dat in geen enkel spel leuk, maar bij Insurgency zie je de kogels voor je neerkomen, je beeld wordt wazig en je personage gaat meer bewegen. Hierdoor weet je dat je moet wegwezen, maar door uit je dekking te gaan weet je dat je gevaar loopt. Je moet wachten op een opening, bijvoorbeeld het herladen van een wapen. Zelfs iets simpels als het herladen van een wapen gaat realistischer. Heb jij namelijk nog een halfvol magazijn en jij gaat herladen, dan ben jij dat halfvolle magazijn gewoon kwijt en dat kan flink balen zijn. Al deze informatie gaat in een fractie van een seconde door je hoofd en dan moet je een afweging maken. Laten we hopen dat het de goede is.
De gameplay van Insurgency is intens, want je weet dat één kogel genoeg is om dood te gaan. Als je op iemand schiet, zie je ze ook lang niet altijd neergaan, waardoor je nooit zeker weet of ze daadwerkelijk dood zijn of dat ze zijn verstopt. Je kan natuurlijk gaan kijken, maar dan loop je misschien recht in een aanslag. Te riskant en daarom doe je dit vaak niet. Door deze vorm van gameplay wordt ook elke spelmodus zeer intens. Of je nu co-op tegen allerlei bots speelt, of dat je het tegen daadwerkelijke mensen opneemt. Beide zijn gevaarlijk en weten je met één goed gericht schot naar gene zijde te knallen. De spelmodi zijn misschien niet heel origineel (denk aan Capture & Hold, Team Deathmatch, et cetera), maar doordat de gameplay anders is dan anders en je altijd moet samenwerken om je doel te voltooien, moet je bij elke stap die je zet wel twee keer nadenken of dit verstandig is. Waar lopen je ploeggenoten? Heb je nog rookgranaten? Hoeveel magazijnen heb je nog over? Weet je wel waar de vijanden zitten? Allemaal belangrijke factoren die je ook daadwerkelijk gaat en moet afwegen.
Mijn tijd met Insurgency is als volgt te omschrijven: nadenken, adrenaline, doodsangst, overwinning en dood. Het zijn allemaal dingen waar je constant mee bezig bent en dat op een hoger niveau dan met elke andere shooter die ik ooit heb gespeeld. Het feit dat de ontwikkelaars de game zo realistisch mogelijk maken, zorgt ervoor dat je ook realistisch na gaat denken. Je rent niet zomaar op je vijanden af, je begint niet met schieten zodra je beweging ziet, dit kan namelijk ook een teamgenoot zijn. De game is spannend en mensen die het spelen vinden het geweldig, en uiteindelijk is dat waar het in een game om draait.
[review pros=”+ Realisme op een geheel ander niveau
+ Volwassen
+ Actieve community ” cons=”- Grafisch niet heel sterk
– Steile leercurve” score=80]
