Met nog een krappe twee weken te gaan tot de lancering van de Nintendo Switch, zijn de Japanners klaar om het (Nederlandse) publiek alvast kennis te laten te laten maken met haar nieuwe kindje. In het chique W Hotel in hartje Amsterdam werd de console uitgebreid gedemonstreerd aan Nederlandse pers en retail, BN’ers en een gelukkige groep fans die kaartjes voor de Nintendo Switch Première – zoals het preview-evenement officieel heette – hadden weten te bemachtigen. Wij waren erbij.
Hardware
Dat Nintendo trots is op haar nieuwe creatie, moge duidelijk zijn. Op een sokkel, onder het plexiglas, wordt de Switch tentoongesteld aan de aanwezige pers en retail. In de dock, met uitgeklapt steuntje aan de achterkant in tabletop-mode en natuurlijk als ‘handheld’ met aan beide kanten een Joy-Con-controller bevestigd. Gelijk valt op hoe klein het apparaat eigenlijk is; qua oppervlakte eigenlijk niet groter dan een forse (new) 3DS XL. Als het plexiglas van de sokkel gehaald wordt en plaatsmaakt voor een forse beveiliger die naast de tentoongestelde consoles komt staan, kunnen we het apparaat eindelijk zelf vasthouden. Het gewicht is eigenlijk precies goed; lekker licht zodat je hem zonder moeite vast kunt houden, maar tegelijkertijd wel met genoeg gewicht zodat het apparaat lekker robuust aanvoelt. Je merkt duidelijk dat je een kwalitatief product in handen hebt. Het gebruikte materiaal geeft een premium gevoel, er zit geen speling tussen Joy-Con en console wanneer ze vastgeklikt zitten. Dit is geen speelgoed, maar een degelijke console die je in je handen houdt.
Hetzelfde geldt voor de Joy-Cons, die er, zeker in het geval van de rood- en blauwgekleurde versies, juist wel wat speelgoed-achtig uitzien door hun kleine formaat. Hoewel de dingetjes heel weinig wegen, voelen ze wel aan als echte, goede controllers. Geen gepiep, gekraak of beweging als je er een beetje in knijpt. Vooral in de controller-grip komen de Joy-Con goed tot hun recht; het geheel voelt gewoon als een normale controller. De knoppen zijn wel wat aan de kleine kant en het vervangen van de d-pad voor vier losse knoppen is misschien niet in alle games even handig, maar het speelt prima. Lekkere ‘klikjes’, goede reactie. Ook van de analoge sticks. Enige jammere blijft dat Nintendo er wederom voor heeft gekozen om de triggers te laten functioneren als knoppen in plaats van als analoge ‘hendels’ zoals we dat van de Xbox One en PlayStation 4 kennen.
Ook wanneer je de Switch in handheld-mode gebruikt, voelt de besturing natuurlijk aan. In vergelijking met de controller-grip lijken de onderste hoeken van de Joy-Con echter wat meer druk op de binnenkant van je handen te zetten, wat iets oncomfortabeler aanvoelt. Maar dat is iets waar eigenlijk nog niet echt een oordeel over te vellen valt na een eerste impressie. Beste manier om te spelen lijkt echter de Pro Controller te gaan worden, die niet alleen een daadwerkelijke d-pad heeft maar ook grotere knoppen en een grip die je handen beter vult. Maar nogmaals, dat is beter te beoordelen na langere speeltijd.
Software
Op de Première waren in totaal zes speelbare (first party) games aanwezig, zowel launchtitels als spellen die pas later dit jaar verschijnen. Allemaal leken ze al prima te lopen op de nieuwe hardware, waarbij alleen Zelda af en toe een framedropje had tijdens het docked spelen. Voor het overzicht behandelen we de games hieronder even apart.
Zelda: Breath of the Wild
Natuurlijk dé game om bij je Switch te kopen op 3 maart. Natuurlijk komt het spel ook uit voor de Wii U, maar de Switch-versie is wel duidelijk de versie die je wilt spelen. Hoewel beide titels volgens Nintendo een gelijkwaardige behandeling gaan krijgen (onder andere wat betreft DLC) is het natuurlijk wel zo fijn als je een game als deze overal waar je wilt met je mee kunt nemen. Het gedemonstreerde level gaf een optimaal gevoel van vrijheid; wel de mogelijkheid om de main story te volgen, maar niet de verplichting. Het was ook mogelijk om gewoon lekker rond te lopen en alles op je eigen tempo te ontdekken. De unieke grafische stijl lijkt een van de paradepaardjes van de game te gaan worden, die op het kleurrijke en (ondanks de 720p-resolutie) op het eigen scherm van de Switch minstens net zo goed en misschien nog wel meer tot zijn nut komt dan op het grote scherm.
Mario Kart 8 Deluxe
Als er een game is die optimaal is om alles waarvoor Nintendo wil dat de Switch staat over te brengen, is het wel Mario Kart. Doordat elke Switch met twee Joy-Con geleverd wordt, is het standaard mogelijk om met twee spelers te multiplayeren. Zelfs terwijl de Switch in tabletop-mode stond opgesteld werkte het prima om splitscreen op het kleine scherm Battle Mode te spelen. Een grote TV of het hele Switch-scherm is comfortabeler, maar voor een (paar) potje(s) is ook tabletop-splitscreen prima te doen. De toevoeging van alle DLC-content en natuurlijk de Battle Mode gaat van deze game een heerlijk totaalpakket maken.
Snipperclips
Dit wordt misschien wel de sleeperhit onder de launchgames van de Switch. Wanneer je er (gameplay)trailers van bekijkt ziet het er misschien niet zo interessant of misschien zelfs wel een beetje suf uit, maar als je dit spel samen speelt heb je de grootste lol. Je bent allebei een klein stukje papier en in essentie moet je stukjes van elkaar af knippen om verder te komen in de game. Ofwel door bijvoorbeeld samen één vormpje te vormen, of door een potlood in een puntenslijper te krijgen. Nogmaals, klinkt heel suf, maar doordat je samen (hardop) na moet denken over de manier waarop je het potlood in de slijper krijgt, wat voor vormen je daarvoor van elkaar moet knippen, wordt je puzzelend vermogen flink aangesproken. Heel uitdagend, en dat voor een ‘simpele’ eShop-game.
https://www.youtube.com/watch?v=Hf_E17DWJgM
Splatoon 2
Om maar met de deur in huis te vallen: eigenlijk is Splatoon 2 redelijk hetzelfde als Splatoon 1, alleen dan met verfijnde en extra levels en nieuwe wapens. Doordat de arena’s wat kleiner zijn ben je minder ‘op zoek’ naar de actie zoals in het eerste deel nog wel eens het geval wilde zijn. De 4vs4 set-up (vier op TV en vier op Switch) zorgde voor een vertrouwde dosis actie en hilariteit. De nieuwe dubbele gun voelde alsof ‘ie altijd al in de game heeft gezeten en is mooi gebalanceerd in verhouding met de andere wapens. De game verdient meer populariteit dan het eerste deel (wat natuurlijk ook toe te schrijven is aan de tegenvallende Wii U-verkopen); hopen dat de Switch daar een mooi platform voor kan gaan bieden.
Arms
Waar Arms in eerste instantie misschien een simpele variant op Wii Boxing lijkt, wordt dit een game die stukken meer geschikt is voor hardcore gamers. Het is niet simpelweg een potje in het wildeweg rammen, als je dit spel goed wilt spelen zal je serieus tactisch na moeten denken. Gebruik je een snel personage dat minder harde klappen uit kan delen of juist een grote, logge tank die beweegt als en slak maar wel gegarandeerde mokerslagen uitdeelt? Sla je in eerste instantie mis en curve je je bokshandschoenen later alsnog richting je tegenstander door het draaien van je pols? Of ga je toch voor de close combat, no-nonsense aanpak en timmer je de ander vol op zijn of haar muil? En gebruik je normale bokshandschoenen of pak je er toch met ingebouwde raketten? Dat zijn onder andere de dingen waar je rekening mee moet houden, en dat nog los van de leercurve die het spel heeft. Het is zo cliché als iets, maar ‘easy to learn, hard to master’ lijkt enorm van toepassing te worden. Bij genoeg variatie in personages, omgevingen en wapens kan Nintendo zomaar eens een nieuw soort Smash Bros. te pakken hebben.
1-2 Switch
Net als met de Wii en Wii U brengt Nintendo bij de lancering van haar nieuwe console een game uit om de mogelijkheden van de nieuwe controller(s) te introduceren. Voor het eerst is de betreffende game echter niet gratis bij de console gebundeld, maar moet je betalen voor het totaalpakket. We hebben vier van de in totaal 28 minigames van 1-2 Switch kunnen spelen, waarvan het raden van het aantal knikkers dat zogenaamd in de controller zat veruit het meest indrukwekkend was. De nieuwe HD rumble is zo nauwkeurig, dat het echt lijkt alsof er daadwerkelijk knikkers binnenin je controller heen en weer aan het rollen zijn. Goede demonstratie en leuk om te spelen (op een dronken avondje) met vrienden, maar dat geldt waarschijnlijk voor een groot deel van de 1-2 Switch games. In ieder geval ook voor de minigame waarbij de ene speler zogenaamd de andere aanvalt met een samoerai-zwaard en de verdedigende partij moet proberen het zwaard tussen zijn handen te klampen en het veel geadverteerde ‘Revolver’, waar het gaat om een Western-showoff. Allebei de spelers hebben zogenaamd een pistool in hun Joy-Con, en degene die als eerste schiet na het signaal, wint. Leuk hierbij is dat het ook gaat om de zone waarin je richt en niet alleen om het drukken op een knop, dat zorgt nog wel voor enige diepgang. Iets wat in de minigame waarbij er koeien gemolken moeten worden totaal afwezig was, dat was eerder bizar en ongemakkelijk dan leuk om te doen. Anderen ermee aan de slag zien, was dan wel weer hilarisch.
https://www.youtube.com/watch?v=4GpC5PZnSiw
Op basis van de eerste indrukken lijkt het erop dat Nintendo een prachtig stukje hardware gaat afleveren op 3 maart. De Switch heeft een prachtig helder en scherp scherm, voelt uberdegelijk aan en de Joy-Con controllers vormen een goede hybride tussen traditionele controls en motioncontrols. Qua launch-software hebben (van de titels die op het event speelbaar waren) Zelda en Snipperclips de beste kaarten, met in april Mario Kart 8 Deluxe als topper, in het tweede kwartaal van dit jaar Arms als interessante titel en het verder gepolijste Splatoon 2 in de zomer. Dan verschijnt in het najaar natuurlijk nog Super Mario Oddyssey en dan is wat Nintendo-titels het jaar van de Switch al aardig gevuld. Hopen dat daar nog het nodige aan third party-titels bijkomt, dan zou het zomaar eens kunnen dat Nintendo rond de feestdagen (en daarna) weer eens goud in handen heeft. De eerste stap is in ieder geval een goede!
