Retailketen Walmart mag dan wel de grote onthulling van Rage 2 wat verpest hebben, toch wist de game op E3 nog best wat verrassingen in petto te hebben. Tijd om even een stukje dieper in te gaan waarom we maar al te blij moeten zijn met de sequel op een zeven jaar oude shooter.
Zeven jaar geleden was ik best in mijn nopjes met Rage meen ik mij te herinneren. Het was een competente shooter in een heerlijk Mad Max jasje die vooral erg leuk om te spelen was. Het eindigde ook op een erg truttige cliffhanger, waardoor een opvolger zeker en vast ook welkom was. Dat is hij na zeven jaar dus nog steeds. ID Software heeft al aangegeven dat Rage 2 wel degelijk een directe sequel is die verder borduurt op de verhaallijn van de eerste game, maar een voorspelbare sequel kun je dit in elk geval niet gaan noemen.
Om te beginnen speelt Rage 2 zich 25 jaar na de gebeurtenissen in de vorige game af, en er is een volledige narratieve brug die de jaren tussen de games opvult. Het komt er op neer dat The Authority verslagen werd in een grote oorlog, er daarna een opstand was van mutanten, toen kwamen bendes van bandieten even samen om een vredesverdrag te tekenen en was er een periode van relatieve kalmte, maar…wanneer blijft vrede ooit duren he? Uiteraard zijn er personen die net dat ietsje meer macht willen en plotseling komt de Authority weer op de proppen als een vieze terugkerende teenschimmel. Het is op dat moment dat Rage 2 van start gaat, met groeperingen die vechten om de macht en de Authority die stukken van de wereld terug veroverd heeft. Have fun.
Rage 2 is nog steeds erg herkenbaar als Rage, maar er zijn uiteraard verschillen. Het grootste daarvan is dat ID de handen in elkaar geslagen heeft met Avalanche om van de game een open world spel te maken. Avalanche heeft met Mad Max uiteraard al wat ervaring met postapocalyptische open world, alleen grossiert de spelwereld hier niet in bruintinten. De spelwereld van Rage 2 is er eentje die zich voorzichtig terug aan het herpakken is. Via eco-pods krijgt natuur terug een plek in de voorheen dorre wereld en ook de maatschappij probeert voorzichtig terug op te krabbelen. De spelwereld in Rage 2 kent hoop op een betere toekomst, en het is om die hoop te redden dat jij als speler aan de bak moet.
Jij neemt de rol aan van Walker, een ranger die vermoedelijk uit Texas komt, en een personage die niet bedoeld is als een lege huls. Het is een personage met een stem en karakter en via zijn interacties komen we meer te weten over de spelwereld en wat er mee aan de hand is op een natuurlijke wijze, en niet via droge tekst. Wat gameplay-demo’s op E3 in elk geval al aangetoond hebben is dat in tegenstelling tot de dorre woestenij van games als de eerste Rage en Mad Max er nu echt wel ruimte is voor kleur en variatie in de omgevingen. In de demo’s werden al bossen en moerassen getoond en ook settlements komen stukken kleurrijker en gevarieerder uit de hoek dan de doorslagjes van Fallout die je doorgaans in dit genre ziet.
Nou verwacht ik niet dat Rage 2 een game gaat worden die het open world genre gaat op zijn kop zetten, maar dat het een meer dan degelijk spel zal worden lijkt nu al duidelijk. Het is een post-apocalyptische sandbox met een duidelijke eigen smoel en een gevoel voor humor, en het bundelt de open world knowhow van Avalanche met de in your face schietactie van een ID software-game.
