Waar komt de plotse fixatie op crappy games van vroeger vandaan? We kregen al een sequel op fucking Bubsy waar niemand op zat te wachten en een anniversary editie van het beschamend slechte fmv gedrocht Night Trap, om nu zelfs een sequel op Shaq Fu op ons dak te krijgen. Is die SNES game uit de jaren 90 echt de slechtste game aller tijden zoals de makers van dit nieuwe deel gretig lijken te willen verkondigen? Nou.. nee, het is gewoon een erg zwakke brawler vol reclame voor frisdrank waar je de hele game kunt uitspelen door steeds dezelfde move te spammen. Het is niet exact het soort game waar je anno 2018 een via crowdfunding opgezette sequel van zou verwachten, maar hier zijn we dan.
Shaq Fu: A Legend Reborn vertrekt wederom vanuit de simpele grap dat boomlange basketbalspeler Shaquille O’neal een steengoede martial artist is. Als baby werd hij in een mandje in een Chinese rivier gedropt en gevonden door een vrouw in een klein dorpje die de uk adopteerde. Uiteraard werd Shaqje al snel een heuse Shaq, die door de andere kinderen van het dorp gepest werd omdat hij er als een reus uitzag vergeleken met hen. Gelukkig nam grootmeester Ye-Ye hem onder zijn vleugels om hem de martial arts van Wu Xing te leren zodat wanneer er aan het begin van de game een opstand van demonen uitbreekt Shaq er klaar voor is om vele konten te schoppen. Het is waarschijnlijk het meest idiote uitgangspunt dat je dit jaar in een game zult zien, maar dat is uiteraard volledig het idee erachter. Dit is een game die zichzelf aan het begin omschrijft als ingewikkeld en vol plotholes, dus dan weet je wel dat je niks serieus moet oppakken. Dit is een game die weet dat het allemaal maar idioot is, en daar dan maar voluit in gaat. In zekere zin werkt dat wel. Er zit een zekere flauwe humor in die best lollig werkt wanneer grappen doel raken. Het probleem is dat veel van die grappen echter compleet de mist in gaan omdat ze nogal jaren 90 zijn…. toen kon je nog vlotjes weg komen met dickjokes en homofobe opmerkingen of raciale opmerkingen. Anno 2018 is veel van de humor in Shaq Fu echter nogal smakeloos en ongeïnspireerd.
De gameplay zelf is dan weer nog best degelijk te noemen. Het is gewoon een 2,5D brawler die terug doet denken aan Streets of Rage 2 en dat levert best wel wat initiële fun op. Het is uiteraard erg simpele gameplay waarin je zijscrollend het level doorloopt terwijl je alle poppetjes die op je af komen van je weg mept of schopt, maar daar zit toch nog steeds een ouderwetse charme in. Je breekt kratjes en dergelijke in de omgeving voor power ups, raapt al eens een wapen op, komt na tientallen kleinere vijanden een iets taaiere midlevel boss tegen, dit is exact de formule die games als Double Dragon dertig jaar geleden al hanteerden en ze levert nog steeds wat oppervlakkige fun op. Dat gezegd hebbende is de gameplay van Shaq Fu wederom niet zonder problemen, zo werkt de move waarin je wegrolt van vijanden echt niet altijd lekker en kun je de meest krachtige move in je arsenaal opbouwen door gewoon in het luchtledige te meppen en niet op vijanden zoals bedoeld. Hoewel… misschien is dat laatste wel een knipoog naar het spammen van die ene move in het origineel. Is het slecht gameplaydesign, of een hommage aan dat slechte design van vroeger, en is het dan minder erg terwijl het toch wel de gameplay schaad? Ik ben echt in de war door Shaq Fu. Het voelt als een rare steek om te laten vallen, terwijl er op andere plekken best wel moeite lijkt gedaan om iets van Shaq Fu te maken. Zo heb je bijvoorbeeld een kostuum dat je tijdelijk omtovert in een steampunk-mech waar je even erg bruut mee kan uithalen en is er een eindbaas waarbij het gevecht gewoon uitmondt in een rhytmische dans-game. Dat soort dingen zorgen voor variatie en wijzen erop dat de makers wel degelijk de intentie hadden een amusant spelletje te maken.
Daar wringt echter dus het oversized basketbalschoentje. Shaq Fu: A Legend Reborn is ondanks het latente racisme en de vaak smakeloze humor nog best geinig om te spelen in korte sessies, alleen moet je dat dus op je eentje doen in veel te lange levels. Elk level duurt een half uur, wat gewoon tergend lang is voor een game als dit.. en het gebrek aan co-op is gewoon een aanfluiting. Ja hoor, ik snap het wel…Shaquille is uniek en blablabla, maar dit genre van gameplay werkt gewoon het best wanneer je het met twee op de bank kan spelen. Het feit dat de game geen couch co-op bied is gewoon een gemiste kans, simpelweg omdat het overwegend repetitieve karakter van het spel dan minder zwaar door zou wegen.
Shaq Fu: A Legend Reborn is geen legendarisch slechte game zoals de voorganger dat was, maar een goede kun je het ook bezwaarlijk noemen. Het is een simpele brawler die het moet hebben van erg foute humor, en niet zo gek veel meer dan dat. Het feit dat co-op ontbreekt in een game als dit, in een genre dat gewoon gemaakt is voor samen spelen is het finale teken dat ondanks goede bedoelingen Shaq toch echt naast de korf mikt
