In het tijdperk van de PlayStation 3 en de Xbox 360 zijn er tientallen HD-remakes en ports van klassiekers uitgekomen. Sommige daarvan zijn goed, terwijl andere games beter met rust gelaten konden worden. Nu is Tales of Symphonia Chronicles aan de beurt. Een JRPG uit 2004. Nu denk je misschien: dat is toch niet zo oud? Dit is echter al tien jaar geleden en hierdoor begin ik me toch echt een beetje oud te voelen. De game kende ik echter niet, maar na me even te verdiepen in de wereld van Tales of Symphonia was ik geïntrigeerd. Toch blijft de game tien jaar oud en is het aan mij de taak om te kijken of de game na die jaren nog steeds goed is.
Allereerst wil ik even duidelijk maken dat het gaat om twee games, vandaar ook de naam Tales of Symphonia Chronicles. Het gaat om de games Tales of Symphonia (duh) en Tales of Symphonia: Dawn of the New World, een game uit 2008 die stukken minder bekend en geliefd is dan zijn voorganger. Beide games hebben een HD-jasje gekregen en een klein aantal vernieuwingen, waaronder extra kostuums, cutscènes en trofeeën. Hierdoor kom je er al snel achter dat er wel aan de games gewerkt is en dat is leuk, aangezien dit het verschil maakt tussen een fanservice en het simpelweg graaien voor geld.
De game begint zoals veel games beginnen. Alles is goed en wel, maar het einde van de wereld is nabij als de uitverkorene niet opstaat om haar taak te vervullen en de wereld te redden. De uitverkorene is een jong meisje en het is aan jou de taak om haar te beschermen. Al snel ben je met zijn vieren op pad om de wereld te redden. Het begin is misschien niet bijzonder, maar hoe het verhaal vordert is wel interessant. Je krijgt een band met de personages en je bent telkens weer benieuwd naar het verloop van het verhaal. In het begin vond ik het verhaal vooral melodramatisch, maar al snel sloeg dit gevoel om in hunkering naar de ontwikkelingen. Je weet misschien hoe moeilijk het is om eerste indrukken uit te wissen, maar Tales of Symphonia heeft dit met succes gedaan en gelukkig maar, want ik sta nu een stuk positiever tegenover de game (de eerste, voor de tweede voel ik minder).
De game is cell shaded en deze visuele stijl zorgt ervoor dat de kleuren van je scherm afspatten. Van veraf zou je zelfs kunnen denken dat de game van het hier en nu is, van dichtbij is het echter een ander verhaal. De texturen zijn hopeloos verouderd en haast onveranderd. Hierdoor zijn de handen van de personages opgedeeld in een duim en de rest van een hand en zijn de hogen nogal pixelachtig ingebracht in het hoofd van de personages. Het geluid van de game is ook verouderd. Ik hoor af en toe een vreemde kraak in de stemmen van de personages, zeer storend is het ook weer niet, het is slechts aanwezig.
Qua gameplay schittert Tales of Symphonia. Je kan alleen of met drie (!) vrienden de strijd aangaan tegen de monsters die de wereld teisteren. Ik had verwacht dat het turn-based zou zijn, maar de combat speelt zich realtime af. Dit gaat op een slimme manier. Je loopt door de open wereld en vijanden zwermen om je heen. Jij kan als eerst naar een vijand toe gaan, maar de vijanden weten jou ook te vinden. Met een aantal simpele drukken op de knoppen kan je aanvallen, verdedigen en magie gebruiken. Met een aantal andere knoppen kan je je AI-medestanders opdrachten geven, of je kan natuurlijk met je vrienden op de bank allerlei tactieken bespreken. Deze tactieken zijn vooral handig in een van de boss battles en als je goed op elkaar afstemt, kom je er met een aantal flinke combo’s en weinig kledingscheuren vanaf. Er is wel een nadeel aan de gameplay en dat is dat je soms moet grinden, het voordeel hieraan is weer, als je met één of meer vrienden dit doet, speelt het alsnog lekker weg, maar alleen kan het nog wel eens saai worden.
Het grootste nadeel van Tales of Symphonia Chronicles is de tweede game: Dawn of a New World. Wat is deze game een teleurstelling. Niet omdat de port slecht gelukt is, maar omdat de game gewoon niet leuk is. De personages zijn niet aardig en het verhaal is compleet te verwaarlozen. De gameplay is wel weer heel goed, maar Dawn of a New World kan je beter zien als een ongeveer dertig uur durende extra dan als de reden om dit pakket te kopen.
Al met al is Tales of Symphonia Chronicles een goed pakket. Het is een fanservice. Een fanservice van bijna honderd uur, als je de sidequests meerekent (dit is inclusief Dawn of a New World). Het HD-jasje maakt het geheel kleurrijk, maar wist niet de verouderde textures. Je merkt aan alles dat Tales of Symphonia tien jaar geleden een goede game was, want de game is nog steeds een must voor elke JRPG fan. Misschien is het tweede deel een onnodige toevoeging, het origineel is geweldig.
[review pros=”+ Uren speelplezier
+ Geweldig eerste deel
+ IJzersterke (co-op) gameplay” cons=”- Oninteressant tweede deel
– Verouderd geluid” score= 75]
