The Evil Within staat wat mij betreft geboekstaafd als één van de grootste verrassingen van vorig gamesjaar. Shinji Mikami’s grotesk griezelige lappendeken nam tal van horrorcliché’s en brouwde daar een memorabel stoofpotje van dat herhaaldelijk indruk wist te maken. Dat de game een stevige 82 wist te scoren in de review, terwijl ik gevoelsmatig misschien een tikje hoger wou gaan was nagenoeg volledig te wijten aan het rommelige verhaal van de game. Narratief gezien zat de game vol gaten en er bleven aan het eind van het spel gewoon teveel vragen over. Vult de nieuwe downloadbare content voor de game die gaten op?
Je hebt DLC en je hebt DLC. Je hebt het soort extra leveltjes dat ocharme 47 kb vergt om te downloaden en je beseft meteen dat je, om het even op zijn vlaams te zeggen, gerekkerd bent. Kennen Nederlanders de term gerekkerd worden? Het komt er op neer dat je extra geld betaalt voor iets dat gewoon al op het schijfje stond dat je gekocht hebt en op vlak van spelervaring ook helemaal niets toe voegt. Bij deze DLC voor The Evil Within wordt je in elk geval niet gerekkerd, dat is al snel duidelijk wanneer blijkt dat je een stevig bestand van 7 GB mag gaan downloaden. Tijd voor een goeie drie a vier uurtjes extra The Evil Within dus? Nou, ja, en nee.
er zijn geen afbeeldingen gevonden
The Assignment is het eerste deel van een nieuwe verhaallijn die licht moet werpen op het personage van Juli Kidman. Bijna alle ergernissen rond het plot van The Evil Within hadden betrekking rond de motieven en gedragingen van Sebastian Castellanos’ geheimzinnige partner, en net zij staat dus centraal in deze uitbreiding. Concreet betekent het dus dat we effectief antwoorden krijgen op vele vragen die bleven hangen na het spelen van de game. Dat alleen al maakt deze DLC dubbel en dik de moeite waard waard, omdat het gezien als een soort companion piece de hoofdgame verrijkt. Het grootste minpunt van The Evil Within wordt opgelost door de uitbreidingen, wat de game zelf dus beter maakt.
De uitbreiding katapulteert je dus terug in het weerzinwekkende universum van laatstgenoemde, maar meer van hetzelfde kun je dit bezwaarlijk noemen. Castellanos wist behoorlijk om te gaan met wapens en dat resulteerde in heel wat actiemomenten in het hoofdverhaal. The Assignment is op vlak van gameplay een heel ander spel geworden, eentje dat volledig in het teken staat van survival horror. Simpel gesteld kun je het zo zien, als The Evil Within gezien mag worden als een spirituele opvolger van Resident Evil 4, dan kun je deze uitbreiding nog het best zien als Mikami’s variant op games als Outlast en Alien Isolation. Sluipen door de omgevingen en spaarzaam omgaan met je zaklamp, de vele monsters ontwijken en desnoods op de vlucht slaan. Het is ondertussen een bekend recept geworden in de moderne survival horror. Je bent dus nogmaals het bange, hulpeloze wezen in een vijandige, griezelige wereld en je hebt dit keer echt geen verhaal tegen de monsters. De moeilijkheidsgraad staat standaard zo ingesteld dat je na één of twee meppen het loodje legt, dus denk er gewoon niet over om aan te vallen: je krijgt meteen een corrigerende tik, of een beet, als je geluk hebt. Nee, de truc is om rond te sluipen, je te verbergen achter obstakels en voor afleidingsmanoeuvres te kiezen. Je gooit met flessen, roept en pleegt zelfs neptelefoontjes, alles om de aandacht af te leiden en steeds verder te komen in de waanzin.
er zijn geen afbeeldingen gevonden
Ook puzzelen heeft nu een impact op de gameplay. De bedrading van een electriciteitskast aanpassen of met je zaklamp een geheime deur vinden. Niks nieuw onder de zon, maar de oplossing uitdokteren terwijl je aan het stressen bent over vijanden in de buurt zorgt voor een extra laag in de belevenis. Draai of keer het hoe je wilt, maar Mikami weet nog steeds als geen ander hoe hij je de stuipen op het lijf moet jagen, dat is zeker. De game opent simpel genoeg, maar al snel drijft de grootmeester weer de griezelfactor de hoogte in met vieze riolen, verlaten ziekenhuisafdelingen en dergelijke. Net als in de hoofdgame niks dat je nog niet eerder gezien hebt, gewoon een soort greatest hits van horrorlocaties die hun nut al bewezen hebben, maar effectief is het in elk geval wel. Door die creepy omgevingen dwalen, soms lange stukken zonder dat je veel vijanden tegen komt, terwijl Juli er stevig onderdoor aan het gaan is, roept zelfs herinneringen op aan Silent Hill. Qua enerverende sfeer kan de uitbreiding dus in elk geval tellen.
Met deze eerste uitbreiding krijgt The Evil Within niet alleen antwoorden op vragen die de hoofdgame onbeantwoord liet, maar ook een volledig ander soort gameplay. De survival in survival horror staat meer dan ooit centraal in deze nieuwe trip in de waanzinnige hel van The Evil Within. Het is vurig hopen dat opvolger The Consequence dit niveau weet te evenaren, want het smaakt naar meer.
[review pros=”+ Geeft antwoorden op vragen uit de hoofdgame
+ Totaal andere spelbeleving
+ Dezelfde groteske sfeer van een Mikami in topvorm” cons=”- Besturing heel even wennen
– Cliffhanger aan het einde maakt wachten op The Consequence moeilijker” score=85]
