Nintendo besloot om tijdens de E3 geen persconferentie te geven. Een gewaagde keuze, maar volgens de grote N was een Nintendo Direct de perfecte vervanger. De games die de uitgever daar toond, wisten stuk voor stuk op te vallen. Daarnaast waren ze meteen op de E3 te spelen. Eén daarvan was The Legend of Zelda: The Wind Waker Reborn.
Het voelt een beetje vreemd om een preview te schrijven van een game die ik in 2003 al van voor tot achter uit heb gespeeld. We zijn tien jaar verder en het avontuur dat The Wind Waker me liet beleven op de GameCube staat nog altijd dicht bij mijn hart. Niet zomaar, het was mijn favoriete game uit de Zelda-serie. De getekende stijl wist mij zo enorm aan te spreken dat de game zelfs vaker dan eens doorlopen is. Toch stond ik hier, tien jaar later, met een Wii U GamePad in mijn handen. Op het scherm verschijnt dezelfde game, dit keer in HD.
Mensen die een Nintendo-console in huis halen, willen drie dingen: een nieuwe Mario, een nieuwe Mario Kart en een nieuwe Zelda. Groot was dan ook de verbazing toen Nintendo vertelde dat de prachtige Zelda-demo die getoond werd niet meer dan een demo was. Het was geen game, het was een stukje software om de kracht van de Wii U te tonen. De eerste Zelda die op deze Wii U gaat verschijnen, is ook nog eens geen nieuwe game, maar een remake van een ouder deel, een deel dat de meeste Nintendofielen allang gespeeld hebben. Maar is het vervelend om nog eens met dit deel aan de slag te gaan? Nee.
Tijdens de E3 demo kon ik ervoor kiezen om nog eens over Outset Island te lopen of om meteen een eindbaas te bevechten. Om even vertrouwd te raken met de ‘nieuwe game’ koos ik voor het eerste. Al snel viel de grafische kracht van de game op. Het spel oogt bijzonder strak. Gras is knalgroen, de lucht is enorm blauw. Je zou zo een vakantie willen boeken naar dit prachtige eiland. In de verte zie ik hoe het water tegen het strand knalt en ga ik op zoek naar een boot. Niet veel later vaar ik rond het eiland, geniet ik van die sterke muziek die de game tien jaar geleden ook al had en komen de gevoelens van toen weer helemaal terug. Door te swipen op mijn GamePad bestuur ik de Wind Waker en kan ik de richting van de wind bepalen. Even later krijg ik mijn vechttraining, loop ik door het gras, spring ik over beekjes en besef ik wederom hoe tof deze game ooit was.
Om hogerop te komen, leg ik een peer op het hoofd van Link zodat een kleine zeemeeuw een duikvlucht maakt om dit stukje eten te verorberen. Ineens bestuur ik de vogel en zie ik het eiland van bovenaf. Ik vlieg over het water, zie het zusje van Link in een hoge toren en kom tot de conclusie dat het eiland leeft. Overal doen de inwoners waar ze goed in zijn, vliegen vogels door de lucht en ademt het sfeer uit. Toch besluit ik dat het tijd is voor iets meer actie. De eerste demo wordt gestopt door de Nintendo medewerker (die er nog eens op hamert dat je de game met een druk op de knop geheel op de GamePad kunt spelen en dus de tv niet nodig hebt) en ineens neem ik het op tegen een gevleugelde eindbaas. Wanneer je de game tien jaar geleden gespeeld hebt, zal de naam Helmaroc King je vast bekend in de oren klinken.
De grote vogel valt me aan terwijl ik via diverse trappen naar boven moet klimmen, naar mijn veiligheid toe. Ondertussen blijft mijn Link aangevallen worden, maar met een goed gepositioneerde slag met mijn zwaard overleef ik alle problemen. Totdat de vogel de trappen in laat storten. Met een duim vink ik op mijn GamePad de grappling hook aan en zet hem onder de Y-knop. Wanneer ik nu op Y druk, gaat de game naar een first-person view en schiet ik de haak naar handig hangende palen af. Ik slinger van plateau naar plateau en vind mijn weg naar boven. Daar gaat het echte gevecht pas beginnen.
Met een grote hamer weet ik de Helmaroc King af en toe flink hard op zijn hoofd te slaan. Zijn armor breekt, enkele extra slagen verslaan de gevleugelde vijand. De tweede demo komt ten einde. De medewerker vraag wat ik denk. Hoezeer ik het tof vind dat The Wind Waker opnieuw beschikbaar komt in een HD-variant, knaagt er iets aan me. Ja, het is een prachtige game om te zien en misschien zelfs de mooiste Wii U-titel die ik ooit heb gezien, maar het mist iets. En dat is terug te vinden in het grafische aspect van de game. Zo strak, zo mooi, maar de tekenfilmstijl gaat in mijn ogen verloren. Het is nu een 3D-game met een cell-shaded jasje. Niets mis mee uiteraard, maar op de GameCube oogde de game écht als een tekenfilm. Hier zie je de 3D modellen door de werelden lopen terwijl op de Gamecube alles op een mooiere manier samen viel. Hoe prachtig de HD beelden ook zijn, stiekem vind ik The Wind Waker op de GameCube veel mooier. Neemt niet weg dat ik niet kan wachten om dit avontuur opnieuw te beleven.
Dat The Wind Waker opnieuw uitgebracht gaat worden is misschien niet voor iedereen de meest gewenste stap dvan Nintendo. Hoezeer we ook een nieuwe Zelda willen met realistische HD graphics, moeten we toch bekennen dat The Wind Waker een prachtige game gaat worden. Tien jaar geleden wist het spel een diepe indruk achter te laten en nu, tijdens mijn korte speelsessie bij Nintendo, deed de game dat gewoon weer. Outset Island, tot snel!
