Mijn liefde voor games begon toen ik voor mijn verjaardag een Nintendo 64 kreeg. Sindsdien is gamen niet meer weg te denken uit mijn leven. Als ik terugdenk aan die tijd met mijn Nintendo 64 moet ik vooral denken aan al die keren dat ik met vriendjes voor onze kleine tv zat om samen Mario Kart te spelen of elkaar afschieten met Goldeneye. Allerlei games die in splitscreen co-op gespeeld konden worden en waarbij je dicht tegen het scherm aan gekluisterd moest zitten, omdat het beeld wat in twee of zelfs in vieren was gedeeld anders niet te zien was. Juist in deze tijd zouden we dit probleem niet meer hebben met onze grote 65 inch televisies. Maar toch is splitscreen co-op iets wat we maar bar weinig meer terugvinden in de games van tegenwoordig.
Natuurlijk is er met de komst van online play een stuk minder vraag naar games die samen gespeeld kunnen worden op de bank. Je hoeft niet meer naar elkaar toe om samen te spelen omdat dit ook gewoon mogelijk is als je allebei thuis op de bank zit met je headset op. Maar zoals ik al vaker heb gezegd blijft er toch een verschil met online tegen/met elkaar spelen ten opzichte van samen in dezelfde kamer zitten terwijl er gespeeld wordt. Misschien is het wel het jeugdsentiment wat bij mij spreekt, omdat ik zulke geweldige herinneringen heb aan het samen spelen van Mario Kart, of de herinneringen aan het spelen van Lord of the Rings: The Return of the King op de PlayStation 2 tot laat in de avond terwijl we eigenlijk al in bed moesten liggen.
In veel games wordt tegenwoordig het sociale aspect genoemd, kijk naar bijvoorbeeld een Destiny 2 waar het sociale component een zeer belangrijk onderdeel is. Sommige onderdelen van de game kunnen zelfs niet gespeeld worden in je eentje en dus moet je wel een FireTeam samenstellen om deze stukken te kunnen spelen. Iets wat er natuurlijk voor zorgt dat er veel nieuwe vriendschappen ontstaan online en dit is ook alleen maar goed te noemen. Maar hoe sociaal is het dat als ik met vrienden bij mij thuis ben, ik ze eerst naar huis naar hun eigen console moet sturen om samen met ze te spelen?
Een argument dat ook vaak gegeven wordt is dat games van tegenwoordig grafisch gezien veel meer vragen van de consoles en dat bij het splitsen van het scherm de resoluties en framerate er fors op achteruit gaan. Dit zou een punt kunnen zijn, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik hier niet veel van geloof. Met alle technologie van tegenwoordig moet het volgens mij heus wel mogelijk zijn om een scherm in tweeën te splitsen en dezelfde kwaliteit te behouden. Kijk bijvoorbeeld naar een Star Wars Battlefront waarbij er ook een splitscreen modus is. Battlefront is één van de mooiere games op consoles en hier is het ook mogelijk om splitscreen te spelen dus dan moet dit bij andere games ook heus wel mogelijk zijn.
Erg blij werd ik dan ook toen A Way Out werd aangekondigd, een game die alleen maar in co-op te spelen is en het liefste samen op de bank. Een ontzettend gaaf concept en uniek in zijn soort, waarvan de review ook snel te lezen zal zijn hier op GameParty. Gelukkig zijn er dus ook nog ontwikkelaars die niet zijn vergeten dat het samen gamen op de bank iets ontzettend leuks is en wat niet vergeten mag worden in de huidige game generatie. Uiteraard is een game die alleen maar in co-op gespeeld kan worden het andere uiterste, maar er zijn genoeg games die een singleplayer bevatten en een online modus, waarbij een splitscreen co-op modus best mogelijk moet zijn.
Nogmaals, misschien is het mijn jeugdsentiment dat spreekt en zijn er een hoop jonge gamers die denken, laat die ouwe maar lullen, ik zet mijn headset weer op en ga online. Maar toch denk ik dat er genoeg gamers zijn die ook behoefte hebben aan wat meer keuze wat betreft splitscreen co-op games die lekker samen op de bank gespeeld kunnen worden. Hopelijk is A Way Out een game die de industrie in laat zien dat veel gamers hierop zitten te wachten. Gezellig samen met een biertje en een chippie erbij, echt sociaal gamen.
