Ik heb gemerkt dat ik de laatste maanden wat last heb van LEGOnitis, een aandoening die zich manifesteert in symptomen van verveling wanneer ik weer een LEGO-game van Travellers Tales speel. Ik heb aan lianen geslingerd als Indiana Jones, heb gevlogen met de Falcon, heb met ontelbare superhelden gespeeld en ben gevlucht voor een blokkerige Tyrannosaurus. Ik heb alle tientallen LEGO-games die de ontwikkelaar de voorbije vijftien jaar uitbracht gespeeld, en nu ben ik het blijkbaar gewoon even zat. Ik betrapte mezelf er op toen ik LEGO Marvel Superheroes 2 speelde en recent nog toen ik met The Joker aan het dollen was in DV Super Villains….ik verveel me gewoon te pletter omdat het exact dezelfde shit is die ik vijf jaar geleden ook al deed. Maar kijk, dan is daar plots die LEGO Movie 2 game die volledig afwijkt van het geijkte pad en voor je het weet zit ik terug klaar om op avontuur te gaan met Emmet en Wyldstyle. Just when i thought i was out…
Deze game volgt niet het bekende stramien dat de vorige movie game deed, maar lijkt eerder op het ambitieuze LEGO Worlds uit 2017. Deze Minecraft-achtige game scoorde niet bepaald aan de kassa, maar wist met wat creatieve ideeën toch een heel amusante variant op Mojang’s culthit af te leveren. Zo ver als Worlds gaat deze game niet, maar je hebt wel een grote sandbox waar je objecten kan scannen met je verrekijker om die vervolgens te gebruiken om dingen te bouwen. Klinkt behoorlijk bekend in de oren, toch?
Ik snap het idee achter de keuze om het bouwen centraal te maken in een game gebaseerd op de tweede LEGO movie heus wel, het creatief spelen en bouwen is nu eenmaal een groot thema in de film, alleen vrees ik dat fans die een echte film-game verwachten toch wat teleurgesteld gaan zijn. Ja, de game gebruikt locaties en personages uit de film, maar verder is het behoorlijk rommelig uitgewerkt. Wildstyle vertelt losjes het plot, er zijn een handvol cutscenes en dat is het zowat. Het is tekenend dat het meest verhaal gedreven spul eigenlijk echt aan het eind van het spel zit, alsof de ontwikkelaars plots ontdekten dat ze vergeten waren met welke game ze nou eigenlijk bezig waren.
Ondanks dat narratieve gestuntel is dit gelukkig wel een LEGO-game waar ik weer eens plezier aan beleefde,net omdat ik de vrijheid kreeg om dingen te bouwen. Via portalen naar nieuwe werelden reizen waar je zelf kleine nederzettingen en steden kunt bouwen zet je echt aan om alles om je heen te scannen en alles te verzamelen dat je kunt gebruiken.De Master Build bricks die je verstopt in de werelden kunt ontdekken of verdienen door simpele missies te voltooien zetten ook aan tot spelen omdat ze steeds een beloning omvatten zoals een blueprint van een nieuw gebouw of nieuwe figuurtjes. Op die manier krijg je spelenderwijs het gevoel dat je beloond wordt met nieuw spul dat je kan gebruiken om van jouw stad een klein meesterwerkje te maken terwijl het verhaal verder gaat. Ook noemenswaardig is dat wanneer je een spelwereld aardig vol hebt gebouwd je te maken krijgt met een eindbaas in de vorm van een reusachtige Duplo. Mocht je jezelf ooit afvragen hoe Shadow of the Colossus zou gaan in LEGO…exact zoals in deze game dus.
Of dit een game is die je moet spelen hangt uiteraard af van factoren. elke spelwereld is lelijk en leeg in het begin, en het is jouw taak om die via simpele fetch quests en dergelijke op te vullen tot een leuke setting. Ik vond het persoonlijk best geinig om een kapot vrijheidsbeeld naast een western saloon te zetten en gewoon heel erg rare dingen te doen, maar verwacht je niet bepaald aan boeiende gameplay om al die elementen te bemachtigen. Het is een game voor de kinderen onder ons die meer interesse hebben in het bouwen van de werelden dan het avontuur dat er in te beleven valt.
The LEGO Movie 2 game voelt onmiskenbaar als een haastklus, maar is desondanks niet volledig zonder waarde. Het is een game die duidelijk gericht is op jongere spelertjes die zich minder storen aan de simpele opdrachtjes en gewoon lekker hun fantasie de vrije loop kunnen laten tijdens het bouwen in de game. Niet awesome, wel degelijk.
