Wederom zie ik mezelf overspoeld worden door een wereld van blokjes. De afgelopen maanden heb ik ettelijke uren doorgebracht in LEGO City, een stad volledig opgetrokken uit de Deense blokjes. Ik verkende de stad in volle glorie op de Wii U en deed mijn trip daarna nog eens dunnetjes over op handheld. Deze keer is Gotham City aan de beurt, een nieuwe stad, maar wel dezelfde vertrouwde bouwsteentjes. Schuilt het gevaar niet achter de hoek dat ik het zat begin te worden om me wederom in LEGO te storten? Euhm hallo, we hebben het hier wel over Gotham City mensen!
Alle reserves die ik had ten opzichte van het spel, smolten als sneeuw voor de zon toen ik aan het spelen sloeg. De gameplay mag dan weliswaar meteen vertrouwd voelen, het doet totaal niets af van de fun die er te beleven valt. Clowns in elkaar meppen met doodeenvoudige vechtbewegingen, de boel ondertussen volledig slopen en met bouwsteentjes die je in de omgeving vind nieuwe objecten bouwen die je verder helpen. Het is exact het soort gameplay waar de LEGO-games van ontwikkelaar Traveller’s Tales al sinds 2005 op steunen en wat mij betreft is dit in elk geval niet het spel geworden waarbij de formule begint te vervelen. Integendeel eigenlijk. Op veel vlakken bleek LEGO Batman 2 voor mij zelfs een spelervaring die nog leuker uitpakte dan LEGO City Undercover. Uiteraard is het belangrijk om aan te stippen dat ik sowieso altijd al een voorliefde gehad heb voor de comics en daarom misschien net een tikje bevooroordeeld ben. Ik heb genoten van ieder moment dat ik in de plastic nopjes van Chase McCain doorbracht in Lego City, maar als Batman elektrische taarten ontwijken die The Joker in je richting gooit terwijl Robin in een hamsterbal achter wat handlangers aanzit, heerlijk. Zie je, ook dat is namelijk een aspect waarin LEGO Batman 2 een streepje voor heeft: co-op. In je eentje is een spel als dit spelen al hoogst amusant, maar zodra ik het samen met mijn dochtertje Luna ga spelen wordt het een spelervaring die weinig games kunnen overtreffen op het vlak van de funfactor.
https://www.youtube.com/watch?v=FcZrnnTR2hA
De co-op is enorm vlotjes in te schakelen via een drop in/ drop out-systeem, alleen is het belangrijk om in gedachten te houden dat een tweede speler het met de remote en nunchuck combinatie moet doen. Het werkt naar behoren, maar bestuurt toch net dat ietsje minder vlot dan met de Gamepad of een traditionele controller. Dat terzijde levert het tweede scherm van de GamePad wel een onmiskenbare verbetering op voor de co-op. Op de Wii U ben je niet langer gebonden aan het tv-scherm en daardoor kun je nu in co-op apart op verkenning gaan. Het levert onmiskenbaar het grootste pluspunt op van deze versie.
Een andere niet te verwaarlozen extra is de map die je op het scherm van de GamePad terug kunt vinden. Een belangrijk aspect van Lego Batman 2 is dat Gotham City fungeert als een grote hubwereld waarin je niet alleen de missies vind, maar ook tonnen collectibles en geheimen om te ontdekken. Op de Xbox 360 en PlayStation 3 was de grootste kritiek die het spel op zijn bord kreeg het te warrige navigeren door de spelwereld. Op de Wii U is dat euvel verholpen dankzij de map op de GamePad die je niet enkel toont waar je heen moet, maar ook toelaat om custom waypoints te zetten. Uiterst handig om alle superbricks te verzamelen. Verdere spectaculaire dingen moet je van de GamePad niet verwachten. Ontwikkelaar Traveller’s Tales heeft LEGO Batman 2 solide naar de Wii U geport met enkele duidelijke verbeteringen, maar inhoudelijk werd er niet aan de game gesleuteld om verder gebruik te maken van de mogelijkheden van het systeem. Wanneer Batman bijvoorbeeld met zijn sensor suit een muur scant doe je dat op exact dezelfde wijze als met een normale controller en niet door je Pad te gebruiken als scanner zoals in Lego City. Sommige gamers zullen dit als teleurstellend ervaren omdat zo wel erg hard opvalt dat je met een simpele port aan het spelen bent en niet met een spel dat herwerkt is voor het systeem, maar met de co-op in gedachten houd die keuze van de ontwikkelaar wel steek. Beide spelers moeten dezelfde mogelijkheden hebben in de game, en dan werken unieke GamePad-mogelijkheden wat contraproductief.
Hoe herwerk je trouwens een spel als Lego Batman 2 dat al een jaar oud is? Ik weet het niet, en traveller’s Tales dus ook niet. Getuige daarvan is het scherm van de GamePad dat behoorlijk statisch blijft wanneer er geen map vereist is, of tussenfilmpjes die op beide schermen tevoorschijn komen. Al bij al zijn dit het soort kleine smetjes die onder te brengen vallen onder de categorie: irritant maar begrijpelijk. Wat uiteindelijk nog het belangrijkste is, is dat het feit dat LEGO Batman 2: DC Superheroes een steentjesgoeie game blijft. De vijftien levels verkennen met iconische helden als Batman en Superman, terwijl de epische filmmuziek door de luidsprekers knalt, is nooit minder dan genietbaar. Los van die verhaallijn valt er volgens de traditie ook nu weer heel wat uurtjes te spenderen aan het verzamelen en ontdekken als je de felbegeerde honderd procent wil halen. Het zijn dat soort dingen die van LEGO Batman 2: DC Superheroes een game maakt die je blind kan aanschaffen.
LEGO Batman 2: DC Super Heroes was al een erg goeie game toen het een jaar geleden verscheen op de Xbox 360 en PlayStation 3 en dat blijft een gegeven dat ook voor deze Wii U port blijft opgaan. Een geinig verhaaltje vol verwijzingen en heerlijk flauwe humor zoals een Batman die in zijn auto gaat zitten mokken wanneer Robin fanboygedrag vertoont in de buurt van Superman trekt je in het spel, maar het zijn de vele ontdekkingen en verzamelobjecten die je uren zoet houden. De toevoegingen van een map en het tweede scherm voor co-op mogen dan wel minimaal zijn, ze maken van deze port wel mooi een betere versie van de game.
[review pros=”+ Verzamelen tot je er bij neer gaat vallen!
+ Meerdere superhelden” cons=”- Grote herhalingsoefening
– Wii U voegt niet veel toe” score=87]
