Een nieuwe IP in de markt zetten is niet het meest makkelijke om te doen. Je moet als uitgever maar hopen dat het idee achter de game aan gaat slaan bij de gamers en er genoeg kopieën worden verkocht om winst te maken. Het is daarom makkelijker om een vervolg te maken op een bestaande, goed lopende game. Toch, af en toe, komt er zo’n nieuwe IP langs. Zoals nu, met Fuse.
Coöperatieve manieren om je game te spelen worden steeds aantrekkelijker. Gears of War is toffer wanneer een vriend het tweede personage onder de knoppen neemt, Army of Two is beter te behappen met meerdere spelers en ook Halo is met vieren veel leuker. De ontwikkelaar achter Fuse, Insomniac, lijkt dit principe te snappen en heeft besloten om deze manier van gameplay groots aan te pakken in hun nieuwste game. Helaas zijn ze hier een beetje in doorgeslagen. De game lijkt je te straffen wanneer je niet coöperatief speelt, in je eentje is het spel gewoonweg niet leuk genoeg om door te blijven spelen. Ben je niet in het bezit van internet op je spelplatform, dan is de acht uur durende campaign geen pretje.
https://www.youtube.com/watch?v=ijlVoaa1uqM
In zijn essentie is Fuse een coöperatieve science-fiction third person-shooter waar je met vier personen doorheen kan knallen. Grote shoot-outs, veel explosies en een verhaal dat groter probeert te zijn dan dat het eigenlijk is. Je schiet de futuristische wapens leeg op flink wat slechteriken, waaronder moordlustige robots. Ondertussen kun je jouw personage voorzien van upgrades met vrijgespeelde XP en skillpoints op een manier zoals we dat gewend zijn uit de gemiddelde MMO. Omdat de vier personages van elkaar verschillen, lijkt de game op momenten anders te spelen wanneer je iemand anders onder de knoppen hebt. Een welkome afwisseling.
Elk personage heeft zijn eigen achtergrondverhaal waardoor je weet waarom hij of zij vecht. Door middel van one-liners (irritante tot briljant goede) blijft het contact tussen jou en je personage in goede orde tijdens de vele shoot-outs. De afwisseling is dan ook groot wanneer je character grappig probeert te doen waarna hij iemand hard door zijn hoofd schiet. Helaas komen de personages nooit echt tot leven. De ontwikkelaar steekt er niet genoeg moeite in om een heus karakter mee te geven. De personages zijn generiek te noemen. Heel de game is generiek te noemen.
Op momenten vroeg ik me af of Insomniac gewoonweg te weinig tijd heeft gehad voor de game. Zo komt het verhaal niet echt van de grond omdat je als speler te weinig informatie krijgt. Na verschillende levels wist ik bijvoorbeeld nog steeds niet wat Fuse, een buitenaardse substantie waar de game haar titel door heeft gekregen, nu precies is. Heel basaal doet de game een poging om het uit te leggen, waarna je weer door mag gaan met het vermoorden van veel dezelfde vijanden. Enkele jaren geleden was de ontwikkelaar hiermee weggekomen, maar tegenwoordig eisen we wel wat meer.
Net dat beetje meer krijgen we gelukkig wel bij de wapens in de game. Insomniac staat natuurlijk bekend om haar knotsgekke wapens. Kijk naar vorige games zoals Ratchet & Clank en Resistance en je weet dat je niet aan de slag gaat met de standaard shotgun en minigun. In Fuse heeft elk wapen een tactisch voordeel en kunnen verschillende speelstijlen samensmelten wanneer teamleden hun wapens op elkaar afstemmen. Het maakt de cover-ren-schiet-gameplay een beetje interessanter. Zo kan één karakter met zijn wapen een schild genereren waar teammaten achter kunnen schuilen om zo dichterbij de vijand te komen, terwijl het ook gelijk een zeer krachtige versie van een shotgun is. Wanneer je team écht samen wil werken, is het een genot om de voordelen van andere personages goed in te zetten.
Maar daar zit het hem nu net. Met een goed team is de game tof om te doorlopen. Heb je een team dat niet samen wil werken of speel je de game in je eentje? Dan merk je dat Fuse helemaal niet zo’n goede game is. Het kan één ding doen en wijk je daarvan af, dan daalt de kwaliteit drastisch. Wanneer je in je eentje speelt neemt de computer de drie andere personages over (je kunt on-the-fly wisselen). De A.I. is echter niet van het hoogste niveau. Zo zag ik nooit het eerdergenoemde schild opduiken, rennen je maten als kippen zonder kop door elkaar en sterven ze vaker dan nodig is. Helaas kun je niet van personage wisselen wanneer je neergeschoten bent. Iemand anders moet je komen ‘reviven’ zodat je weer mee kunt doen. Hier is een bepaalde tijd voor. Ik maakte het vaker mee dat een teammaat naast me ging staan maar weigerde mij op de been te helpen.
Naast de campagne is er nog de Echelon survival mode. Herkenbare plekken doe je opnieuw aan om groepen vijanden te verslaan en vooral te overleven. Op sommige momenten weet Echelon uit te blinken als een toffe mode, terwijl je minuten later weer terug denkt aan Gears of War, waarin dezelfde mode veel toffer was. Er zijn wat verhaalgedreven elementen aanwezig. Ga naar A, verdedig dan B en ren naar C. Toch weet dit de mode niet naar een hoger niveau te tillen. Na een avondje had ik het eigenlijk wel gezien.
Fuse is niet geworden wat het had kunnen zijn. De nadruk ligt té veel op de coöperatieve stand waardoor de game in je eentje niet leuk is om te spelen. Wanneer je met onbekende spelers speelt weet de game ook zijn kracht niet te tonen, tenzij iedereen op elkaar ingespeeld is. Speel het dus met drie vrienden of speel het niet. Een beter advies kan ik je niet geven.
[review pros=”+ Insomniac gaat multi-platform
+ Nieuwe IP met enige potentie” cons=”- Gaat snel vervelen
– Standaard met hoofdletter S” score=60]
