Het eerste seizoen van de episodische Walking Dead-game is afgelopen. Het verhaal rondom Lee en Clementine kwam tot een hartverscheurend einde. Met een tweede seizoen in het vooruitzicht komt de ontwikkelaar nu alvast met 400 Days, een stukje DLC voor de eerste episode waarin we de brug richting de tweede alvast mogen bouwen.
Gaf het einde van seizoen één je een vervelend, onvolmaakt gevoel? The Walking Dead: 400 Days lukt het om dit gevoel binnen enkele minuten meteen weer terug te halen. Het verhaal gaat niet verder waar het ophield maar toont ons vijf nieuwe personages in vijf verschillende verhalen. Het geeft meer inzicht in hoe de wereld werkt na de uitbraak van het dodelijke virus en geeft een mooie start voor het tweede seizoen. Deze short story video game, zoals ik het graag noem, neemt je mee in de psyche van personages in een wereld waarin elke dag je laatste kan zijn.
De keuzes die je in seizoen één hebt gemaakt, worden in 400 Days benut om het verhaal ietsje verder uit te diepen. Personages die je achter hebt gelaten tijdens het spel kom je nu tegen als Walkers, maar toch draait het allemaal om de nieuwe personages. Vijf personages met elk een eigen persoonlijkheid en een verhaal dat zich afspeelt in de eerste 400 dagen na de uitbraak.
Het is haast ongelooflijk hoe snel de ontwikkelaar je weer in de game weet te trekken. Je kent de nieuwe personages niet, je hebt geen band met ze zoals je dat had met Lee en Clementine, maar toch zat ik twee minuten na de opening van de game al op het puntje van m’n stoel. Door het briljante script geef je binnen luttele momenten om de nieuwe personages. Zo leerde ik Shel kennen, een vrouw die er alles aan wil doen om haar jongere zus veilig te houden in een gevaarlijke wereld. Maar hoe bescherm je haar wanneer het gevaar vanuit de groep overlevenden om je heen komt? Daarnaast is er Vince, een veroordeelde die in een politiebus met anderen vast komt te zitten. Een man met een slecht verleden die je snel gaat respecteren. Knap.
Natuurlijk keert het maken van keuzes terug. Wanneer het personage dat jij op dat moment speelt een conversatie aangaat met iemand, krijg jij de mogelijkheid om te bepalen hoe hij of zij gaat reageren. Door jouw keuzes passen de personages om je heen zich aan jou aan. Ze zijn het met je eens, worden boos of mogen je ineens een stuk minder. In jouw Walking Dead is Russell misschien een koelbloedige moordenaar, terwijl hij bij mij de mensen om zich heen liet leven. Het creëert een personage, het creëert jouw personage. Omdat dit de voorloper is op het tweede seizoen zal Russell ook daar starten als een moordenaar. Maar niet bij mij.
The Walking Dead: 400 Days is geen lange game. Ik had het stukje DLC uit na een uur en een kwartier. Hierin had ik alle vijf de verhalen, alsook de epilogue, tot een einde gebracht. Door de korte speelduur is het ook zaak dat Telltale meteen ‘to the point’ komt. Binnen seconden heb jij door wie het personage onder je knoppen is, wat zijn motivatie is en hoe zijn achtergrond in elkaar steekt. Iets waar ik de schrijvers van de game alleen maar lof voor kan geven. Je schept meteen een band en helpt hem of haar door de vreselijke minuten heen die op het personage liggen te wachten. Zelfs met deze hoge snelheid waarop the Walking Dead aan je voorbij trekt, weten de personages een plekje bij je te vinden. Hetzelfde als bij Lee en Clementine.
De verhalen kunnen gespeeld worden in de volgorde die jij zelf bepaalt. Omdat ze los (maar toch ook niet) staan van elkaar, maakt de volgorde niet uit. De verhalen komen af en toe bij elkaar door middel van omgevingen, dialogen en gebeurtenissen uit het verleden. Ook kan het zo zijn dat je als Vince uit het raam kijkt terwijl daar mensen weg aan het rennen zijn voor Walkers. Als je goed kijkt zie je daar Shel rennen, iets waar dieper op in gegaan gaat worden in haar verhaal. Tijdsprongen en wisselen van omgevingen, de game staat er bol van. Toch weet Telltale een goede balans te vinden waardoor het nergens vervelend gaat worden.
Het grootste pluspunt aan de game is misschien nog wel dat elk verhaal anders aanvoelt. Niet alleen qua gebeurtenissen maar ook qua gameplay. Waar ik verwachtte dat we Lee-light gingen ontmoeten, weet de ontwikkelaar me hier echt te verrassen. Telltale schrijft zeer creatief en bewijst heer en meester te zijn in het episodische genre. Omdat de verhalen korter zijn zit de spanning er meteen in. Een opbouw van vijf episodes heeft de maker hier niet nodig. Meteen grijpt de game je en voel je dat jij in de wereld zit. Daarnaast zijn enkele vervelende foutjes uit het originele seizoen verholpen waardoor ik nergens last had van framedrops en geluid dat misloopt. Een goed gevoel om straks seizoen twee mee te gaan starten.
Noem het een voorafje voor wat komen gaat, maar The Walking Dead: 400 Days is in alle opzichten een geslaagd stukje DLC. Hoewel de band met de nieuwe personages nog niet zo diep is als die met Clem en Lee, weet de ontwikkelaar me warm te maken voor wat komen gaat. Het einde van 400 Days is misschien niet spectaculair, maar een opstap naar grote dingen kan het snel worden.
[review pros=”+ Sterk script
+ Nieuwe personages, nieuwe verhalen” cons=”- Ontwikkelaar speelt een beetje op safe
– Het is nog geen seizoen 2!” score=90]
