Hoe ver ben jij bereid te gaan om te overleven? En hoe ver wil je gaan om ervoor te zorgen dat jouw zoontje het overleeft? Deze twee relativistisch moralistische vragen worden centraal gesteld in indiegame Richard & Alice, wat het spel doet afwijken van de standaard blockbustergame. De game werpt een blik op het leven van Richard en Alice; twee lotgenoten die onder het mom “people just do what they need to survive” drastische maatregelen hebben moeten ondernemen. Aan de hand van deze inzichtelijke blik vraag het spel impliciet om jouw oordeel of dit hen tot ‘killers’ of ‘murderers’ maakt.
Alice and Richard speelt zich af in een futuristische setting waarbij het klimaat dusdanig voorbij het minpunt is gedaald, dat het mij een beetje aan een ‘The Day After Tomorrow’ situatie doet denken. Door de oneindige sneeuw en de bijbehorende kou is de wereld één grote chaos geworden, waarbij overleven een luxe is. Dit laatste kan erg letterlijk worden genomen, gezien de overheid ‘Project Typhos’ heeft gestart. Dit is een initiatief waarbij ondergrondse huizen worden gebouwd als opvang voor de elite in de dodelijk koude bovenwereld. Jij speelt vanuit het oogpunt van Alice en Richard, die beiden als gevangenen meedoen aan de testfase van dit project. Het spelt draait om de tijd die zij samen in deze blokken doorbrengen en de dialogen die daarbij worden gevoerd. Deze dialogen richten zich voornamelijk op de achtergrond van de personages, de moralistische kwestie van Project Typhos en de grauwe toekomst die iedereen opwacht.
er zijn geen afbeeldingen gevonden
Hoewel het verhaal van Richard & Alice heel sterk is, hoef je ook niet veel meer dan dat van de game te verwachten. Het is echt een simplistische point-and-click game die absoluut niet moet worden opgepakt voor de actie. De gameplay is een kwestie van je voortbewegen door te klikken van punt naar punt, wat grotendeels tot uiting komt door het klikken van tekstballon naar tekstballon. Echter is het niet altijd duidelijk waar op geklikt moet worden. Een voorbeeld is het begin van een nieuwe dag waarbij de keuze moet worden gemaakt wat Richard gaat doen. Ik begon met het zappen op tv en kwam er pas na het kijken van alle mogelijke nutteloze programma’s achter dat ik om verder te gaan eigenlijk moest gaan douchen. De tv bood grotendeels nutteloze tijdinvulling aan. Hoewel deze simplistische gameplay op zich wel iets heeft, vind ik dat het over het algemeen de nadruk op de narrative juist ophoudt. Je wilt gewoon meteen verder gaan in het verhaal in plaats van op alle zichtbare objecten te klikken tot je een keer de goede te pakken hebt.
Daar komt bij kijken dat de game, hoewel discussieerbaar, vrij slow-faced is voor het point-and-click genre. Omdat point-and-click van zichzelf al vrij traag en eentonig kan zijn, vind ik het belangrijk dat de game wat meer upbeat is. Richard and Alice is door het gebrek aan actie echter erg traag. Ondanks de korte duur van het spel bestaat het plot geregeld uit onnodige elementen, wat in combinatie met de point-and-click structuur bijna vermoeiend kan zijn. Met name de opgang van het spel is erg traag. Zo wordt er voordat het spel echt lijkt te beginnen een deel van een documentaire over een luiaard vertoond, die weinig betrekking lijkt te hebben op de rest van het spel. Dit is ronduit zonde. Het verhaal heeft veel potentie en kan wat mij betreft nog een tikkeltje verder worden gebracht aan de hand van een wat snellere en relevantere opbouw.
er zijn geen afbeeldingen gevonden
Net als de gameplay zijn ook de graphics en het geluid van Alice & Richard erg simplistisch. Begrijp me niet verkeerd, dit is niet per definitie iets slechts. Het getekende 2D stijltje draagt bijvoorbeeld bij aan een unieke sfeer. Dialogen worden lekker oldschool gevoerd door middel van geschreven tekstballonnetjes waarbij avatars aangeven wie er aan het spreken is. Wellicht triviaal, maar toch jammer is dat deze avatars geen specifieke gezichtsuitdrukkingen tonen. Wel is de dialoog zo geschreven dat dit niet per se nodig is. Emoties en intenties zijn gemakkelijk uit de tekst te halen.
De muziek in het spel heeft voornamelijk als doel de narrative te ondersteunen. Het is vrij simplistisch en lichtelijk aanwezig op de achtergrond. Dit maakt het mogelijk om bepaalde elementen te benadrukken en zo effectief gebruik te maken van de spanningsboog. Ik zeg eerlijk: ik ben twijfelend om concrete voorbeelden te noemen gezien ik vanwege de korte duur van het spel zo min mogelijk wil verklappen. Een erg abstract voorbeeld is het overheersende, dreigende geluid van voetstappen in een situatie waarbij je voor je leven vreest. Deze geluidseffecten worden circa halverwege het spel geïntroduceerd, waardoor je echt al in de sfeer van het spel zit.
Omdat Richard and Alice voornamelijk om het verhaal draait, mag de enorm sterke uitwerking van de personages niet in deze review ontbreken. Ieder personage heeft een unieke personaliteit met krachtige dialogen die natuurlijk aanvoelen. Alleen al op basis van de tekst kun je opmaken wie wat zegt, wat bij een gebrek aan voice-overs naar mijn mening erg knap is. De game kent twee hoofdverhoudingen in de dialogen. De eerste betreft de twee lotgenoten Richard en Alice, waarbij de nadruk wordt gelegd op de personaliteiten en motieven. De tweede betreft een ouder/kind-verhouding, bijvoorbeeld tussen Alice en haar zoontje. Beide verhoudingen zijn op een eigen, bijpassende en meeslepende manier uitgewerkt. Af en toe is de dialoog tussen ouder en kind wel net iets te geforceerd, wat het spel soms een beetje cheesy kan maken en bijna een onbedoeld ‘comic relief’ effect geeft (zie onderstaande screenshot). Ook stallen de dialogen soms het verhaal in plaats van vooruitgang te boeken. Een voorbeeld is wanneer Alice abrupt in een emotioneel verhaal stopt omdat het ‘wel genoeg is geweest voor de dag’, met de mededelingen morgen ‘meer te vertellen’. Naar mijn mening is dit zo’n typische onrealistische game-dialoog en dat is jammer. Desalniettemin blijven de dialogen van Richard and Alice bijzonder goed.
Al met al is Richard en Alice een simplistische point-and-click game die staande blijft door haar sterke verhaal. De game moet niet gespeeld worden voor de actie, maar voor de diep uitgewerkte personages en de bijbehorende dialogen. Door het sterk moralistische thema blijft de game je bij en geïnteresseerden in filosofie zullen hier nog veel discussietijd aan kunnen besteden. Het is jammer dat het spel zo kort duurt (1-2 uur) en er is zeker potentie voor meer diepte. Desalniettemin is de game momenteel slechts €2,75 op Steam, wat voor gamers geïnteresseerd in narrative een interessante aankoop kan zijn.
[review pros=” + Diepgaande personages met goede dialogen
+ Moralistisch en confronterend verhaal
+ Weer eens wat anders” cons=”- Voelt soms iets te geforceerd aan
– Soms te slow-paced” score=67]
