In een tijd dat een groot aantal gamers schreeuwt om de terugkeer van games waarin we met z’n allen nazi’s overhoop kunnen knallen, is er maar één franchise die het eerste recht heeft om een nieuw tijdperk van nazi-games in te luiden. Wolfenstein!
Waar gamers eigenlijk schreeuwen om een terugkeer naar de tijd van de Tweede Wereldoorlog, want dat is natuurlijk de tijd van de nazi’s, gooit ontwikkelaar MachineGames het over een andere boeg. Geen simpele remake met uber HD-graphics van het oude vertrouwde Wolfenstein zoals we dat kennen van vroeger, maar een vervolg in een alternatieve tijdspanne. Want wat als de nazi’s de Tweede Wereldoorlog nou eens gewonnen hadden?
Misschien niet enorm origineel van de ene kant, er is tenslotte al vaak genoeg over gemijmerd en gedacht, maar het is wel voor het eerst dat zo’n verhaal op een schaal als deze in een game uitgewerkt wordt. Zoals je gewend bent van Wolfenstein kruip je ook in The New Order in de huid van B.J. Blazkowicz, die niet vies is van een beetje geweld. Vooral niet als het nazi’s betreft. Laten we het erop houden dat Blazko onze Duitse ‘vrienden’ een aantal niet al te prettige dingen heeft zien doen, en het maar niks vindt dat dit soort volk niet alleen Europa, maar de hele wereld over heeft genomen. Er leven nog genoeg mensen die die gedachte delen, maar slechts weinigen die er ook iets mee doen.
Blazkowicz dus wel, maar niet precies op de rechttoe rechtaan manier die we van hem gewend zijn. Hoewel de soepele controls zich hier op zich prima voor zouden lenen, ga je een zekere dood tegemoet als je hersenloos het slagveld oprent. The New Order vereist meer tactiek dan we tot nu toe van de franchise gewend zijn – in het bijzonder meer stealth. Als je een nazi net wat te laat of luidruchtig omlegt, waardoor hij het alarm af kan laten gaan of waardoor anderen kunnen horen dat er iets niet pluis is, word je voor je het goed en wel doorhebt overlopen door een horde schietgrage Duitsers. Na even schakelen en aanpassen went dit redelijk, maar als je je hier niet op ingesteld hebt wanneer je de game aangeschaft hebt, kan het frustrerend zijn.
Dat betekent echter niet dat we hier te maken hebben met een slechte game. Absoluut niet zelfs. Grafisch valt het misschien licht tegen, maar de heerlijke sfeer en moddervette wapens maken dit meer dan goed. Je waant je qua gevoel terug in de tijd van de Tweede Wereldoorlog door het hoge nazi-gehalte, maar de andere setting en de meer geavanceerde technologie maken de sfeer anders. Nazi’s martelen met een stroomstootwapen, of ze het bloed uit de kop knallen met in iedere hand één gun. The New Order is overduidelijk gemaakt om fun te hebben, en het feit dat de game daardoor zo nu en dan flink over the top is, maakt helemaal niks uit.
Wel een vreemde keuze is dat The New Order een singleplayer-only game is. Vanuit de roots van de franchise misschien best logisch, maar ik durf te wedden dat veel mensen die deze review lezen vroeger enorme lol hebben gehad met Enemy Territory, de gratis te downloaden multiplayervariant van Return to Castle Wolfenstein. Zelfs vandaag de dag wordt die game nog door enkele die-hards gespeeld. Waarom geen nieuwe, verbeterde console-versie hiervan maken en The New Order een flinke dosis extra replay meegeven?
Want dat is waar het nu een beetje aan ontbreekt. Verhaalsgewijs krijg je gedurende de game wel enkele grote keuzes voorgelegd die het verloop van de game (enigszins) beïnvloeden, maar dit vangt het gemis aan multiplayer niet op. Je zult je die plus minus tien uur dat je met het uitspelen van The New Order bezig bent prima vermaken, daar niet van, maar het online neermaaien van nazi’s was een zo veel gavere toevoeging geweest.
Feit blijft echter dat Wolfenstein: The New Order een game is waar de game business aan toe was. De nazi is geherintroduceerd als vijand, en daar zaten veel mensen al een tijd op te wachten. Stiekem hopen we teger beter weten in dat MachineGames op de Gamescom een gratis multiplayer add-on aankondigt, maar anders is er mooi ruimte voor andere ontwikkelaars om in dat gat te springen. Met zijn steengoede sfeer, brute wapens en lekkere besturing (mijn liefde voor de Dual Shock 4 groeit nog steeds met de dag) is The New Order een game geworden die iedere shooterliefhebber op zijn minst een keer gespeeld moet hebben. Die multiplayer-voldoening is op zat andere plekken nog wel te halen, voor nu mogen we ons alvast gelukkig prijzen met het killen van nazi’s op singleplayer-niveau.
[review pros=”+ Échte nazi-sfeer
+ Heeft een eigen gezicht
+ Toffe wapens” cons=”- Geen multiplayer
– Even schakelen van shooter naar stealth” score=78]
