Master Chief is een Spartan-II. Sinds de eerste Halo horen we steeds over deze Spartan 117. Een supersoldaat, een krachtig werktuig in de bestaande oorlog. Maar wat zijn Spartans nu precies? Waar komen ze vandaan? Het is de hoogste tijd om een gezicht geven aan de personen achter de bekende Mjolnir-maskers.
Het basisconcept achter de Spartans bestaat al sinds de 22e eeuw. Hier werden de eerste bio-technische protocollen vastgelegd voor een interplanetaire oorlog. Sinds de oprichting van deze protocollen is de mensheid gedreven om prestatiebevorderende middelen af te leveren. Hierdoor kon de mensheid sneller worden, sterker en gevaarlijker. Het kwam tezamen in een pak dat al talloze malen ingezet werd door soldaten in menselijke conflicten. Met een aanloop richting de oorlog met de Covenant veranderde echter alles. Het Spartan-project werd opgezet als een briljant plan om de mensheid te redden van de totale vernietiging. Soldaten werden genetisch gemanipuleerd om beter te worden dan dat ze waren zodat ze de vele koloniën van de mensheid konden beschermen. Het programma werd opgezet in 2321 met de activering van het ORION-project. Onder bewind van ONI (Office of Naval Intelligence) werd er toestemming gegeven om te experimenteren op soldaten.
De ‘eerste Spartans’ waren vrijwilligers van het leger. Ze gaveh zich over aan de vele genetische manipulaties, het beïnvloeden van het lichaam en de geest in een experimentele fase. Na veel strenge testen bleken de resultaten al snel minder indrukwekkend dan verwacht werd. De kandidaten werden afgedaan als mislukte experimenten. Het Spartan-project was niet succesvol en de werd beëindigd. De personen die de testen en manipulaties hadden ondergaan, werden teruggegeven aan het leger om daar verder te dienen. Pas in 2491 werd het project in het grootste geheim opnieuw opgepakt en werd er gekeken naar de gemaakte fouten. De bio-technische technologie was inmiddels stukken verder waardoor het proces van het maken van een supersoldaat makkelijker moest zijn. Opnieuw werden vrijwilligers uit het leger op de planeet Reach samengebracht om verschrikkelijke operaties en tests te ondergaan. Slechts 165 soldaten wisten alles te doorstaan en gingen door naar een volgende fase. Toen de UNSC in 2496 Operation Charlemagne startte, werden deze ‘Orion Soldiers’ ingezet. Ze kregen de codenaam Spartan-I mee. Dit keer waren de Spartans een succes. Zonder moeite wisten ze de missie te doen slagen. Echter kwamen de hoge piefen er na een tijd achter dat het te duur was om steeds nieuwe Spartans te creëren, daarnaast duurde het veel te lang. In 2506 werd het project opnieuw stopgezet.
Jaren gingen voorbij en een nieuwe oorlog zag het licht. De Insurrectionists werden een groot probleem voor de UNSC. Steeds meer planeten vielen onder de oorlog en het leger had een zware taak om de tegenstanders te stoppen. De aanvallen werden steeds groter en de UNSC moest met een grotere kracht terug kunnen slaan. Het was hier dat Dr. Catherine Halsey van ONI het ORION project nieuw leven in wilde blazen om zo een mogelijk einde voor de oorlog te betekenen. Het was pas in 2517 dat het project voor een derde keer van de grond kwam. Dit keer waren het geen soldaten die vrijwillig hun leven gaven voor het project. Nee, Halsey wist de bestaande data te implementeren en te verbeteren; het zou beter werken op jonge kinderen. En daarom startte ONI in het grootste geheim de onethische uitvoering van het plan. Kinderen werden ontvoerd uit de huizen van hun ouders. Terwijl ze sliepen werden ze van hun bed gelicht om nooit meer naar huis terug te keren. In plaats van het slapende kind werd een kloon neer gelegd. Een defecte kloon, een kind dat niet lang te leven had. De ouders zouden snel afscheid moeten nemen van ‘hun kind’ wanneer het de dood vond. Dit terwijl hun echte kind op een grote afstand van het ouderlijke huis verschrikkelijke operaties onderging, bizarre testen af moest leggen en een zware training tegemoet ging. Na jaren training en genetische manipulaties (die een groot percentage van de kinderen niet overleefde) bleken deze Spartan-II soldaten een zeer effectief wapen in de oorlog.
In 2525 werden ze ingezet nadat de oorlog tegen het Covenant uit was gebroken. Passend bij de enorm sterke soldaten kwam het belangrijkste armor dat ooit gedragen werd in een oorlog. Het Mjolnir-pak kon tegen een stootje en gaf de Spartans hun bekende look. Tijdens de oorlog met het Covenant werden de Spartans op plekken nog steeds ingezet tegen de Insurrectionists, daar waar het echt nodig was. Hun missies werden keer op keer succesvol afgerond, de UNSC kreeg steeds meer interesse in het project. Toch, na een slag op Reach, waren alle Spartans opgegaan in hun taak. De laatste Spartans gaven hun leven om de mensen op de planeet te beschermen. Eén Spartan wist te ontkomen. Master Chief, Spartan 117, ontsnapte met de Pilar of Autumn en ontdekte met hen een grote ringplaneet genaamd Halo.
De oorlog met het Covenant ging door en ONI zag hoe effectief de Spartans waren in hun gloriedagen. Daarom werd besloten dat het Spartan-III programma van start moest gaan. Echter, er moesten dingen gaan veranderen. Hoewel de Spartan-II groep bijzonder effectief was, duurde het te lang om deze soldaten te maken en kostte het vooral veel te veel geld. De Spartan-III soldaten, opnieuw samengesteld uit een groep jonge kinderen, moesten sneller ontwikkeld worden tegen een lagere prijs. Daarnaast werd het feit dat ze een kortere levensverwachting hadden maar even voor lief genomen. De kinderen werden dit keer niet uit de huizen van hun ouders ontvoerd, maar meegenomen uit weeshuizen. Kinderen die niemand mist. Kinderen die geen emotionele banden hebben. Kinderen die hun familie kwijt zijn geraakt door het Covenant, een mooi gevoel van wraak kon op het slagveld zijn sterke uitwerking krijgen. Tijdens de gehele oorlog tegen het Covenant werden drie groepen Spartan-III soldaten getraind, ingezet en vermoord. Ze deden wat ze moesten doen, ONI was ze dankbaar voor hun grote offer.
Nadat de oorlog tussen de mensheid en het Covenant tot een einde was gekomen, besloot Admiraal Margaret Parangosky om opnieuw Spartans te gaan trainen. Maar, er moesten dingen drastisch gaan veranderen. Er mochten geen kinderen meer gebruikt worden, opnieuw werd gekeken naar vrijwilligers uit alle kanten van het leger. Veel van deze Spartans werden gestationeerd op de UNSC Infinity om te trainen. Ze werden voorzien van het loodzware Mjolnir Gen2-armor, een pak zo zwaar dat een normaal mens het niet kon tillen. Eén van de meest bekende Spartan-IV’s is Sarah Palmer. ODST’s kregen de kans om zich aan te melden voor het programma en in 2553 werden de eerste Spartan-IV’s ingezet. Net op tijd voor de avonturen van Halo 4…
Het leven van een Spartan is zwaar. Jaren lang experimenteren mensen op je, je ondergaat de ene operatie na de andere. Trainingen zijn bijzonder zwaar en het maken van offers hoort bij je taak. De Spartan staat tussen de mensheid en haar gevaar in. Een Spartan geeft zijn of haar leven wanneer de noodzaak daar om vraagt. Spartans never die, they just go missing in action.
