De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik deze game op de Gameboy Color nooit heb gespeeld, ondanks de hoge scores die het toen binnenhaalde. Maar misschien maakt mij dat juist wel de perfecte person voor de review van deze re-release van Shantae? Het is niets meer en niets minder dan een platform game. Zoals we ze vroeger, en sommige onder ons nog steeds, met liefde speelden. Maar houdt het in 2002 gecreëerde Shantae stand tegen al het 3DS geweld anno 2013…? Je leest het hieronder.
Het lijkt niet heel lang geleden als we het hebben over 2002, maar het is toch al meer dan een decennia geleden. Het jaar waarin we de euro als betaalmiddel kregen, Willem met Maxima trouwt, Feyenoord de UEFA cup won, The Ketchup Song de Top40 aanvoert, Spiderman in de bioscopen draait en we speelden onder andere GTA 3, Crash Bandicoot en Socom. Een illuster rijtje dus. En als we het zo lezen, voelt het alsof het erg lang geleden is. Hoewel de technologie ook een grote sprong heeft gemaakt in de afgelopen elf jaar, lijkt het alsof Shantae één op één is gekopieerd voor de 3DS. Dit doet gelukkig niets af aan de gameplay want het speelt zoals een goede 2D platform game zou moeten spelen. Zo heeft de ontwikkelaar het misschien ook gewild want zelfs de kleuren en de karakters zijn niet geretoucheerd, het voelt dus lekker old-school en het stoort geen moment. Ik vind het juist wel weer eens verfrissend om zo’n game te mogen spelen.
https://www.youtube.com/watch?v=OxjdH4-LltI
Shantae, de aspirant djinn, neemt het op tegen een onheuse piratenbende onder leiding van de grimmige Risky Boots. De piraten hebben hun zinnen gezet op het vissersdorpje waar onze vriendin haar onderkomen heeft. Dat was een grove fout, want met Shantae valt niet te spotten. Met haar lange haren zwiept ze venijnig, maar vooral doeltreffend haar vijanden van zich af. Een ogenschijnlijk nutteloze buikdans onthult nog weinig, maar verderop in de game zal dit van grote waarde zijn. Hiermee kan zij namelijk veranderen in een viertal verschillende dieren (een olifant, spin, aap of harpij) die haar op weg helpen om verder te komen in de game. Door bijvoorbeeld te veranderen in een aapje, kan zij hoger springen en klimmen. Op sommige momenten kan dit erg handig zijn, echter kan zij dan geen aanvallen plegen. Het is dus van belang dat dit met de juiste timing wordt uitgevoerd, anders delf je zomaar het onderspit. En zo heeft elk voordeel zijn spreekwoordelijke nadeel.
De aanleiding van al deze ellende ligt bij Risky Boots. Deze zelfbenoemde koningin van de zeven zeeën weet een prototype stoommachine in handen te krijgen welke ze wil gebruiken voor de gebruikelijke boosdoenerrij. Met haar ontelbare strijdkrachten aan Tinkerbats weet zij lang uit handen van Shantae te blijven, soms tot grote ergernis aan toe. Ik heb de game nog niet uitgespeeld, maar wel al vaak uit pure frustratie uitgezet. En toch pak ik het elke avond weer van mijn nachtkastje om het nogmaals te proberen. Games van lang vervlogen tijden waren toch echt moeilijker dan de huidige games. Het is lang geleden dat ik mezelf zo gekweld hebt en tegelijkertijd toch zo heb doorgezet om verder te komen in een game. En dat is knap voor een game die in gamejaren geteld toch al bejaard is.
Er zijn ook nog enkele momenten in de game die mij doen verrassen. Zo is de moeilijkheidsgraad dus redelijk hoog en bepaalde stukken in de game speel je niet als 2D platform, maar meer als Third Person View. Bijvoorbeeld bij het aankomen in het dorpje kun je bij sommige huizen en winkels naar binnen. In plaats van naar links en naar rechts te bewegen, beweeg je dan naar voren. Dat is goed verzonnen voor een relatief standaard platform game en zorgt voor een leuke afwisseling. Ook de leercurve zit goed in elkaar. De opgaves worden steeds lastiger terwijl er geleidelijk genoeg oplossingen worden geboden door bijvoorbeeld je magie te gebruiken. Ik begin te begrijpen waarom het zo’n hoog cijfer heeft gekregen. Dat het geen perfecte score heeft gekregen komt misschien omdat het soms wat onoverzichtelijk is. Het kleine scherm biedt zo nu en dan te weinig zicht op wat er komen gaat. Dat is nog wel eens frustrerend.
Ik heb mij goed vermaakt met Shantae. Waren de games vroeger dan toch zo goed of beleefden we er gewoon meer plezier aan? Hoe dan ook, Shantae is een leuke aankoop die gedaan kan worden in de Nintendo E-shop voor een kleine vijf euro. Ik denk wel dat je een fan moet zijn van het genre, anders is het weggegooid geld. Het enige minpunt is dat het voor de ontwikkelaar een makkelijke verdienste is, aangezien het één op één gekopieerd lijkt. Dat stuit me iets tegen de borst. Los van dat zeg ik: “game on.”
[review pros=”+ Goedkoop” cons=”- Puur voor fans van het genre” score=70]
