De zomer is traditioneel gezien komkommertijd. Niet alleen voor het (game)nieuws, maar er worden ook weinig nieuwe games uitgebracht. Op de WiiU is er op dit moment sowieso al een grote schaarste aan nieuwe titels, maar Nintendo lijkt daar iets op gevonden te hebben: de Virtual Console. De afgelopen weken zijn er regelmatig nieuwe klassiekers toegevoegd aan deze dienst en ook nu mag ik er weer eentje aan de tand voelen, namelijk Kid Icarus. Is dit een game die je de zomer doorhelpt? Of kan je het geld beter bewaren voor een cocktailtje aan het strand?
Als je het verhaal achter Kid Icarus niet kent is het eigenlijk maar een bizarre game. Je speelt met een mannetje dat vleugels heeft en iets weg heeft van een engel, maar niet kan vliegen. In plaats daarvan springt hij van platform naar platform om steeds hoger te komen in de verschillende levels. Onderweg gebruikt hij een wapen dat er uitziet als een kogel vurende doedelzak om de nodige vliegende en vallende vijanden van zich af te slaan. Zijn doel: het vinden van drie schatkisten.
Eigenlijk heb ik hiermee de gameplay al aardig samengevat. Zoals zoveel games uit die tijd is Kid Icarus een echte platformgame waarbij je vooral verticaal aan het bewegen bent. Timing is hierbij heel belangrijk, aangezien je soms een sprong moet maken die maar op één manier kan lukken. Als je dan ondertussen ook nog belaagd wordt door verschillende vijanden kan je je voorstellen dat de moeilijkheidsgraad behoorlijk hoog ligt. Ik heb hierdoor gelijk een déjà vu gevoel. Dit is niet de eerste Virtual Console titel waarbij ik het gevoel heb dat die te moeilijk is, en daardoor begin ik aan mezelf te twijfelen. Heb ik wel de skills voor een retrogame als Kid Icarus? Ben ik verwend door de tutorials en aanwijzingen die de games van tegenwoordig standaard aan boord hebben? Een korte zoektocht op internet leert me echter al snel dat ik niet de enige ben die zijn tanden stuk bijt op deze platformgame. Ik lees diverse verhalen van gamers die klagen over frustrerende stukken in de game, waarbij ze iedere keer de afgrond in vallen. Het ligt dus niet aan mij, niet helemaal in ieder geval.
De hoge moeilijkheidsgraad wordt met name veroorzaakt door het leveldesign. Regelmatig kom je platformen tegen waarbij de sprong bijna onmogelijk is om te maken en je het zeker meerdere keren zal moeten proberen voordat je de overkant van de afgrond hebt gehaald. Als je geluk hebt val je na een mislukte sprong op een platform vlak eronder, maar negen van de tien keer zal je jouw personage naar de onderste rand het scherm zien vallen wat altijd een game over betekent. De diverse vijanden van Kid Icarus zorgen ook voor de nodige tegenstand. Ze weten je altijd te vinden en bewegen vaak op een onvoorspelbare manier om je heen, zodat je ze bijna nooit in één keer uit kan schakelen. Na wat oefening zal je echter snel genoeg zien waar ze naartoe gaan, zodat je hierop kan anticiperen en ze toch vrij gemakkelijk uit kan schakelen.
Ben je wel in voor een uitdaging en vind je het geen probleem om meerdere keren achter elkaar hetzelfde stuk te moeten spelen? Dan heb je me Kid Icarus een mooie platformgame te pakken. Het stijltje is (ondanks dat het soms een beetje vreemd voelt) best goed neergezet en je hebt altijd een duidelijk doel in de game: je moet naar boven. Het feit dat de spelwereld daarbij vaak geen afgebakende ´randen´ kent (als je rechts uit beeld loopt kom je links weer in beeld) zorgt voor leuke puzzelelementen. Hierdoor kijk je niet alleen maar naar de kortste weg naar boven, maar ben je ook altijd om je heen aan het kijken. Loop je een mogelijke bonus voorbij dan is het ook direct pech. Er is geen weg terug naar beneden, behalve door jezelf in de afgrond te storten en opnieuw te beginnen.
Kid Icarus is weer zo’n oude platformgame die eigenlijk alleen geschikt is voor de liefhebbers van het genre of de retrogamers. Het stijltje is leuk en de puzzelelementen zijn een leuke toevoeging, maar de game is regelmatig gewoon te frustrerend om leuk te blijven. Als je voor de tiende keer in dezelfde afgrond valt, is voor mij de lol er snel af. Mijn advies is dan ook om je geld te besteden aan een lekkere cocktail en te genieten van het zomerse weer. Dat is een stuk bevredigender.
[review pros=”+ Voer voor de retrogamer” cons=”- Kan het de rest bekoren?” score=60]
