De Assassin’s Creed-serie leek een beetje aan populariteit te verliezen bij fans. Zeker na deeltje drie, een game die behoorlijk langzaam op gang kwam, haakten een hoop mensen af. Was het niet een keer tijd voor wat anders? Toch wist Ubisoft de interesse goed vast te houden met het uitstekende Black Flag. Toen de eerste beelden van Unity verschenen had Ubisoft de aandacht van iedereen helemaal weer te pakken. Want wat is de setting op papier tof en wat zagen de eerste beelden er fantastisch uit. Bovendien is daar de mogelijkheid om met een vriend huis te houden in Parijs. Hoe vet is dat? Nu de game eindelijk uit is kijken we of het spel aan de verwachtingen voldoet.
In Assassasin’s Creed Unity volg je het verhaal van Arno Dorian. Arno is geboren in Versailles en ziet daar als kleine jongen dat zijn vader vermoord wordt. Wat blijkt? De vader van Arno is een Assassin/sluipmoordenaar. Om het allemaal nog wat ingewikkelder te maken wordt Arno als kleine jongen geadopteerd door iemand die een Tempelier blijkt te zijn. Ook zijn adoptievader wordt vermoord en Arno krijgt de schuld. Om het nóg wat ingewikkelder te maken is Arno ook nog eens verliefd op de dochter van zijn adoptievader. Maar als hij de schuld krijgt van de moord en zijn love interest Elise er achter komt dat hij een sluipmoordenaar is, zijn de problemen compleet.
er zijn geen afbeeldingen gevonden
Arno wordt dus beschuldigd van moord en komt in een gevangenis in Parijs terecht. Als de Franse Revolutie op een gegeven moment ook de gevangenis bereikt, ziet Arno zijn kans schoon: samen met een vriend van zijn vader ontsnapt hij. Vanaf dat moment begint het avontuur van Arno om wraak te nemen op alles en iedereen die hem kwaad heeft gedaan. Ook staat heel Parijs voor je open, klaar om volledig ontdekt te worden. En geloof me wanneer ik zeg dat je Parijs wilt ontdekken. Een van de beste punten van Unity (zo niet hét beste punt) is de stad. De game zet het Parijs van tijdens de Franse Revolutie zo mooi en overtuigend neer dat ik zelf zou willen dat ik daar rond zou kunnen lopen. Het ziet er allemaal prachtig uit, van de goorste krottenwijk tot de brede lanen waar de elite woont. Maar vergeet ook zeker niet een bezoekje te brengen aan de sfeervolle arbeiderswijken of zoek de rust op op het platteland. Elke wijk in Parijs ademt een eigen sfeer en zit vol met details. Elke speelsessie ontdek je wel iets nieuws waar je steil van achterover slaat. Hier is duidelijk een hoop tijd en werk in gestopt, aangezien het Parijs van Unity ontzettend groot is!
Niet alleen is Parijs ontzettend groot, er is ook een hoop te beleven. Natuurlijk zijn daar allereerst de verhaalmissies. Die zijn wat anders dan in de voorgaande Assassin’s Creed-games. Ik heb het idee dat er wat minder verhaalmissies in de game zitten en dat de missies die er wel zijn een stukje langer zijn. Een ding is fijn: de achtervolgingsmissies zijn zo goed als verdwenen en de meeste missies zijn tof. Zo sluit je bijna elke sequentie af met een missie waarin je iemand moet vermoorden. Hoe je dat gaat doen, dat is helemaal aan jou! Je krijgt van de game steeds twee tips, bijvoorbeeld een mogelijkheid om een sleutel te jatten of het slachtoffer ergens heen te lokken. Een van de eerste missies vindt plaats in de prachtige Notre Dame. Aan jou de keus. Steel je een sleutel en ga je via een sneaky zij-ingang naar binnen? Of laat je de sleutel liggen en ga je via de voordeur, wat wel iets minder sneaky is. Natuurlijk kun je ook nog door het dak of een openstaand raam, aan jou de keus. Ben je eenmaal binnen, dan heb je ook de keuze hoe je te werk gaat. Als je door de voordeur gaat, dan zul je je een weg naar binnen moeten vechten. Ook kun je ervoor kiezen om te sluipen en geen enkele bewaker om te leggen. Aan jou de keuze. Dat je die keuzes krijgt is tof, maar het zorgt er soms wel voor dat het een hoop ‘trial and error’ wordt. Soms is het net iets te frustrerend als de aanpak die jij helemaal voor ogen had niet helemaal werkt.
Maar naast de verhaallijn is er nog een hele boel meer te beleven in Parijs. Meer dan ooit is er een enorm aantal zijmissies dat je kunt aannemen. Kleine klusjes die je moet oplossen buiten het verhaal om. Met deze klusjes verdien je geld. Geld is best belangrijk in Assassin’s Creed Unity, omdat je hiermee upgrades voor Arno kunt kopen. Deze upgrades kun je kopen in de vorm van bepaalde kledingstukken. Waar het ene kledingstuk voor meer gezondheid zorgt, zorgt het andere kledingstuk ervoor dat je sterker wordt of beter kunt sluipen. Op die manier kun je je eigen Assassin samenstellen die helemaal geschikt is voor jouw speelstijl. Daar houden de RPG-elementen overigens ook niet op, want na elke missie krijg je punten waarmee je je skills kunt upgraden.
er zijn geen afbeeldingen gevonden
Iets wat overigens ook een upgrade heeft gekregen is het besturingsschema. Hierdoor beweegt Arno beter dan zijn voorgangers. Er is niet meer een alleen een knop om omhoog te ‘parcouren’, maar ook omlaag. Hierdoor is het makkelijker om van punt naar punt te komen over de daken van Parijs. De daken van Parijs zul je meestal wel nodig hebben, aangezien het behoorlijk druk is in de straten van de stad. Aan het begin zijn die enorme menigten indrukwekkend, maar op een geven moment wordt het gewoon irritant als je van punt naar punt wilt komen. Dat is misschien wel het grootste problemen van de game: de game wil grafisch te veel. Alles ziet er prachtig uit, maar kent vervolgens wel een haperende framerate. De straten zijn vol met mensen, maar die groepen mensen bewegen zich af en toe wel heel erg raar. Ik vraag me dan ook af of dat Ubisoft niet te veel hooi op haar vork heeft genomen (of dat ze gewoon te slordig zijn geweest in de afwerking, dat kan ook). De game kent namelijk behoorlijk wat frameratedips en andere grafische fouten.
Toch is het gevoel dat mij bijblijft na het spelen van Assassin’s Creed Unity behoorlijk positief. Natuurlijk, de framedrops en glitches zijn behoorlijk jammer. Maar ze zouden je er niet van moeten weerhouden om Unity te spelen. Laat je Unity liggen, dan loop je namelijk een prachtige stad vol met content mis. Het Parijs van Unity is in mijn ogen de mooiste stad die ik ooit in een sandbox-game heb gezien. Bovendien zit de game ramvol met content, inclusief toffe multiplayer-missies. Het is alleen jammer dat de servers nog altijd niet goed werken. Assassin’s Creed Unity is een belevenis die je moet meemaken, je moet alleen even door de gebreken heenkijken. De gebreken zorgen ervoor dat Unity geen topscore krijgt, maar ondanks de gebreken is het nog altijd een bijzonder sfeervolle en leuke game.
[review pros=”+ Het sfeervolle Parijs
+ Game ziet er bijzonder goed uit
+ Enorm veel content” cons=”- Framerate niet helemaal in orde
– Niet het beste verhaal in een Assassin’s Creed ooit
– Multiplayer-servers nog niet helemaal op orde” score=79]
