Het heeft even geduurd voordat Bethesda besloot ons te verblijden met Fallout 4. Zeven jaar na het laatste deel hebben we eindelijk de mogelijkheid om dit nieuwe deel te spelen. Wat dat betreft denk ik ook niet dat ik overdrijf wanneer ik zeg dat iedereen met gestokte adem naar het menuscherm van Fallout 4 heeft gestaard en met zwetende handen op start drukte. Een nadeel waar Fallout 4 dan bij voorbaat al mee gestart wordt, is dat je tot in den treuren bedenkt ‘hoe het in Fallout 3 was’. Hoewel dit aan de ene kant logisch is, is het aan de andere kant lastig om aan zo’n game te kunnen tippen. Eigenlijk moet Bethesda zichzelf overtreffen. Is dat gelukt?
Laat ik meteen met de deur in huis vallen en eerlijk toegeven dat ik dit zelf nog steeds niet helemaal weet. Als spel an sich heeft Fallout 4 alles om de boeken in te gaan als beste game van het jaar, maar aan de andere kant denk ik ook dat het niet altijd kan tippen aan deel drie. Hoe bekijk je Fallout 4 dan? Als opvolger van? Als een geheel nieuwe game?
Het verhaal begint heel vertrouwd en aan de andere kant geheel vernieuwend. In plaats van meteen in een Vault te beginnen zie je er in dit deel juist vrij weinig van. Je woont samen met je partner en zoontje in een wijk voor de grote oorlog. Met je vrouw (of man) sta je voor de spiegel en dit is meteen de plek waar je je personage geheel kan creëren zoals jij dat wilt. Beide, man en vrouw, kan je aanpassen tot in de kleinste details. Wanneer je dit hebt gedaan kom er al snel een Vault-Tec medewerker welke je meedeelt dat je samen met je gezin in Vault 111 welkom bent wanneer de bommen vallen. Ook dit volgt vrij snel nadat je wordt geïnformeerd via de televisie. Eenmaal in de Vault blijkt dat je in een cryogenic pod in slaap wordt gebracht. Wanneer je weer wakker wordt, zijn er twee personages welke je zoon weghalen bij je partner, die meteen een kogel door het hoofd krijgt. Je valt weer in slaap en even later word je opnieuw wakker. Natuurlijk ga je per direct op zoek naar je zoontje, daar begint het verhaal.
Voor mij was dit meteen mijn eerste baalmoment. Aangezien ik graag, tot in den treuren, alle details perfect wil hebben, waren beide personages geheel naar mijn wens gecreëerd. Wanneer je hier pak hem beet twee uur mee bezig bent geweest is het nogal frustrerend wanneer één van deze twee personages al niet meer meedoet voordat je überhaupt wat hebt gedaan. Je wederhelft ziet nog niet eens in wat voor wereld je belandt! Ergens is het dan ook mijn eigen schuld dat ik alles perfect in orde wil hebben, maar het voelt wel wat pijnlijk.
De wereld waar je je op dat moment in bevindt is alweer vrij kleurrijk. Tweehonderd jaar na het gebruik van de kernwapens heeft de mensheid zich best goed opgelapt en dat is mooi om te zien. De bekende Ghouls, Super Mutans en Raiders zijn weer terug en daarbij is er ook een aantal nieuwe vijanden, zoals zwaar vergrote bloedzuigende muggen. Wat dat betreft wordt het bekende uit deel drie gecombineerd met allerlei nieuwe dingen in deel vier. Daarbij moet ik wel bekennen dat ook dit niet altijd lekker viel. Vrij vroeg in de game heb je al Power Armor tot je beschikking en ben je aan het vechten tegen een Death Claw. Beide waren dingen welke je in deel drie pas kreeg na een langere tijd, ergens voelde het daardoor best raar om er al zo vroeg in de game mee aan de haal te gaan.
Ook de muziek is een combinatie van. De mooiste nummers van deel drie zijn ook in dit deel gebruikt, maar er zijn ook toevoegingen qua muziek gedaan. Je hebt dus weer een erg mooie, ouderwetse soundtrack tot je beschikking waar je lekker naar kunt luisteren terwijl je de hersenen van Raiders aan gort blaast. Daarnaast is er nog een aantal andere radiofrequenties om naar te luisteren, maar ook de achtergrondmuziek van de game zelf is weer passend en geeft extra feeling aan de wereld waarin je je bevindt.
Een van de dingen waar ik wat minder enthousiast over word, zijn de enorme bugs welke wederom te vinden zijn in Fallout. Deel drie zat al vol met bugs en je zou denken dat Bethesda er in deel vier iets mee zou doen. Niet dus. Menig Raider is nog even aan het twerken na zijn dood en je komt nog steeds op irritante plekken vast te zitten. Ze hadden hier naar mijn idee wel wat extra tijd in kunnen stoppen, aan de andere kant heb ik geen idee of dat een moeilijk puntje is om aan te werken, want je ziet het naar mijn idee bij meer games van Bethesda.
Het V.A.T.S. systeem is ook terug, een superhandige toevoeging voor mensen die meer geïnteresseerd zijn in de RPG-achtergrond van Fallout en minder in het shooter-aspect. Met V.A.T.S. kun je namelijk op een makkelijke manier op je vijanden schieten door middel van een menu. Een toevoeging in dit deel is dat je een ‘critical’ attack kan uitvoeren wanneer je meerdere malen je vijand goed hebt geraakt. Deze toevoeging zorgt ervoor dat je je tegenstander in één keer doodschiet, of in ieder geval voor een groot gedeelte verwondt.
Natuurlijk mag je Fallout 4 niet alleen bekijken door een ‘Fallout 3’-bril, en dan blijkt ook dat het een erg toffe game is welke heel veel in zijn mars heeft. De game heeft een sterke verhaallijn welke blijft boeien tot je antwoorden vindt over je zoon. De sidequests zijn even interessant als de main story en je blijft steeds opzoek naar nieuwe plekken en nieuwe quests. Fallout is een game welke je uren aan een stuk kunt spelen en besluit je om hem na een jaar opnieuw te spelen, dan kom je ineens nieuwe plekken tegen welke je de vorige keer nooit hebt gevonden. Wat dat betreft is Fallout een game welke je tien, of zelfs wel twintig keer kunt spelen voordat je alles hebt gevonden wat er is.
In dit deel hebben ze ervoor gekozen om je personage een stem te geven. Wanneer je je personage daadwerkelijk hoort praten voegt dit iets toe aan het verhaal. Het voegt daarnaast ook iets toe aan de echtheid van de persoon. Wat ook een leuke toevoeging is, is dat Codsworth je ook daadwerkelijk bij je naam kan noemen wanneer je met hem spreekt (helaas kent hij natuurlijk niet alle namen en ‘Lisa’ was er dan ook niet een van).
Ook kun je eigen Settlements onderhouden. Een leuke toevoeging waar je tijd in kan steken wanneer je dit wilt, maar het hoeft niet. In deze settlements komen mensen waar je bedden voor moet plaatsen, welke drinkwater en eten nodig hebben, ze willen graag een plekje om te kunnen schuilen en ook moet je ervoor zorgen dat ze veilig zijn. Je kunt aardig wat uren steken in het creëren van deze plekken. Een advies wanneer je de game gaat spelen: begin er met eentje, want het is vrij veel werk.
Het is dus maar net hoe je de game ziet wanneer je hem moet beoordelen. Aan de ene kant is het niet Fallout 3, maar stiekem ga je de games toch vergelijken. Hoewel de game dus in sommige opzichten niet werkt zoals deel drie, is ook Fallout 4 een game welke je niet mag missen. Op kleine schoonheidsfoutjes, zoals de bugs, na is het een toffe game waar je veel uren in kan steken. Overigens kan je er niet alleen veel uren in steken, je wilt er ook veel uren in steken. Het is een game welke elke keer anders is wanneer je hemt speelt en dat is toch hetgene wat in mijn optiek een goede en gewilde game maakt.
[review pros=”+ +
+ ” cons=”- De bekende bugs” score=90]
