Na een korte afwezigheid brengt Telltale games haar grootste franchise weer terug. The Walking Dead: Michonne gaat niet door op de twee seizoenen die de ontwikkelaar ons eerder gaf, maar geeft je als speler een heuse spin-off met de zwaardendragende vrouw in de hoofdrol. Na de sterke eerste twee seizoenen is dit reden voor een feestje. Toch?
De eerdere seizoenen bestonden uit vijf losstaande afleveringen, waarna met ‘400 days’ nog eens een losstaand verhaal geïntroduceerd werd. Deze elf verhalen wisten spelers te raken. Naar de keel te grijpen, emoties op te roepen. Dat de games misschien technisch gezien niet helemaal lekker in elkaar zaten, lieten we een beetje aan ons voorbij gaan. Want het was de ervaring van het spelen van die games die ervoor zorgde dat je wist dat je goud in handen had. De manier waarop de ontwikkelaar met je emoties wist te spelen, je moeilijke keuzes voor bleef schotelen en je daadwerkelijk liet hechten aan de personages op het scherm was lichtelijk briljant te noemen. Omdat je niet wist wat er gebeuren ging, wat het lot van de vele personages was en wat de toekomst je bracht, zat je non-stop op het randje van je stoel. Dit gevoel had ik tijdens het spelen van Michonne nooit.
Het is logisch dat Telltale zich in deze spin-off focust op de verhalen van Michonne. Het personage is zeer geliefd in de comics en ook in de tv-serie weet ze zich goed staande te houden. We weten allemaal dat er een nare voorgeschiedenis voor haar is, maar deze werd nooit echt ver uitgediept. Daar springt Telltale handig op in en brengt een verhaal waarin we niet alleen zien hoe Michonne zo hard is geworden, maar ook wat ze heeft moeten doorstaan. Na een psychische breakdown tijdens de opening van de game zet ze dan ook een pistool tegen haar hoofd. Ze is er klaar mee, het hoeft niet meer. De wereld waarin de walkers overheersend zijn, is te hard voor haar. Gelukkig weet Pete haar net te redden en neemt haar aan als bemanningslid van zijn boot ‘The Companion’. Aldaar zoeken ze wanhopig naar andere overlevenden, waaronder vermiste mensen uit hun groep. Zijn ze nog in leven? Zijn ze gevlucht? Zijn ze walkers? Wanneer de boot vastloopt en nergens meer heen kan, gaan Michonne en Pete op onderzoek. Het duurt niet lang voordat ze zich in een moordend verhaal aan gaan sluiten.
Ik wil niet te veel kwijt over het verhaal in deze review, dat is bij games als deze een grote dooddoener. Wel moet ik helaas concluderen dat de kwaliteit qua verhaalvertellingen uit de eerdere Walking Dead-titels nergens gehaald wordt. Nooit werd de game spannend. Nooit kreeg ik mijn hart in m’n keel door een keuze die genomen moest worden. Tijdens het ‘spelen’ van het spel kies je nog steeds jouw antwoorden in conversaties, zoek je omgevingen af of ram je op het juiste moment op de juiste knop, wanneer deze prominent in beeld verschijnt. Het is exact dezelfde gameplay als in die andere 11 delen die ik eerder al speelde. Die ik ook in titels als Jurassic Park, Back to the Future en Game of Thrones aantrof. Stuk voor stuk games van Telltale die dezelfde formule gebruiken. En die formule begint een beetje oud te worden.
Daarnaast is er een belangrijke factor die ervoor zorgt dat ik nooit met spanning naar mijn scherm zat te kijken. Ik ken Michonne uit de comics. Ik ken Michonne uit de tv-serie. Aangezien deze game haar oorsprong vertelt, weet ik dat ze nooit het loodje zal leggen. Ze zal nooit sterven, er is geen levensgevaar. Dit terwijl in eerdere delen alle personages, hoe groot ze ook waren, toch een zekere dood voor ogen konden hebben. Het einde van seizoen 1 van The Walking Dead zal ik hierdoor dan ook nooit vergeten. Maar dat is hier niet het geval. Michonne is veilig. Natuurlijk hakt ze behoorlijk wat walkers omver met haar iconische zwaard, maar je weet dat ze haar nooit wat zullen doen.
The Walking Dead betekende voor Telltale de start van een nieuw hoofdstuk. De ontwikkelaar groeide, iedereen keek met ontzag naar ze. Het hielp ze om andere franchises binnen te slepen (Minecraft, Batman, Wolf Among Us). Maar misschien zit daar nu net het probleem. Heeft de ontwikkelaar het te druk met andere projecten? Want hoe kan ik anders verklaren dat er nog steeds geen nieuwe engine is voor The Walking Dead, waardoor beelden opnieuw haperen, stotteren en geluid soms niet synchroon loopt? Het zijn problemen die ik in Season 1 maar al te lief kon vergeven, maar nu, in het twaalfde spel, mag dit niet meer voorkomen. Niet alleen omdat we meer eisen, maar ook omdat we letterlijk een console-generatie verder zijn. Dit mag gewoonweg niet meer!
Episode I: In To Deep is geen sterke episode. Het is niet het beste wat Telltalte ooit af heeft geleverd, maar zeker ook niet het slechtste (ik kijk naar jou, Jurassic Park). Het is alleen jammer dat we nog steeds dezelfde fouten zien die we jaren geleden ook al kregen. Dat het verhaal dit keer niet denderend is, is ook een grote smet op het product. Laten we hopen dat dit gaat verbeteren met de komende twee afleveringen. Michonne verdient meer dan dit…