De laatste tijd worden steeds vaker games opnieuw uitgebracht. Eerst nog met een HD-jasje, maar daar wordt niet eens meer de moeite voor gedaan. Nintendo doet dat met de Virtual Console en verschillende ontwikkelaars beginnen dit voorbeeld te volgen. Soms worden er nog wat achievements of trofeeën bij geknald, maar verder blijft het spel hetzelfde. Dezelfde graphics, dezelfde gameplay, dezelfde AI en dezelfde moeilijkheidsgraad. The Chaos Engine is zo’n game. Het heeft nu achievements en is geport naar de PC, maar verder is er geen steek aan de game veranderd. Het is dezelfde, oude Chaos Engine die sommigen nog kunnen en kennen uit het mooie jaartal 1993 en ja, dat is ondertussen al 20 jaar geleden.
Bij een game die al 20 jaar oud is, zijn een aantal dingen bij voorbaat al niet mooi of goed. Denk hierbij aan de graphics en de muziek. Beide zijn verschrikkelijk, maar zijn zogenaamd zo gehouden om de Amiga ervaring te behouden. Nu kun je je afvragen waarom mensen een Amiga ervaring willen hebben, want dat is een computer uit ongeveer 1980 die destijds een technisch hoogstandje was. Nu is dat niet meer zo. The Chaos Engine is er ooit op uitgekomen, dat is waar, maar de mensen die van retro houden en The Chaos Engine een geweldige game vinden, hebben de game waarschijnlijk al op de SNES, de Atari ST of vast nog wel een ander apparaat. De game heeft destijds voor meerdere van deze platforms prijzen gewonnen, maar iets wat zo lang geleden is, kun je misschien wel als vergane glorie beschouwen.
Vergane glorie is ook niet zo gek voor iets van 20 jaar geleden. Waarom nu? Waarom zo’n oude game opeens uitbrengen? ‘Waarom zoveel vragen, Max?’ Omdat ik ze simpelweg niet kan beantwoorden. De game is precies hetzelfde als dat het ooit was, inclusief een aantal achievements in Steam. Ja, achievements, want daar zit iedereen die The Chaos Engine heeft gespeeld op te wachten, achievements, voor het echte Amiga gevoel! Ik weet daar natuurlijk zelf niets vanaf, ik kom zelf namelijk uit 1993, maar ik kan het me allemaal zomaar niet voorstellen. Meestal hoor ik nog wel wat van games van 20 jaar geleden, maar van The Chaos Engine heb ik nog nooit wat gehoord en dat zal waarschijnlijk met een reden zijn geweest. Het zal vast wel een goede game geweest zijn, maar de fanbase heeft het niet meer over deze top down shooter.
Je kan kiezen tussen 6 speelbare personages, allemaal met hun eigen krachten en zwaktes. Ik koos voor de Thug, aangezien hij een van de sterkere was. Je kan de krachten van je personage verbeteren en het personage daarmee ‘eigen maken’. Ook kom je power-ups tegen terwijl je aan het spelen bent. Deze power-ups kunnen verschillen. De ene keer heb je een krachtigere kogel, de andere keer schiet je bijvoorbeeld twee kogels af. Deze power-ups zijn hard nodig, The Chaos Engine is zo onvergeeflijk en moeilijk dat je na het tweede level al je haren uit je hoofd wilt trekken.
Het doel van het spel is om The Chaos Engine te vernietigen. Daarvoor moet je eerst vier gebieden langs en deze vier gebieden bestaan weer uit vier levels. Je begint, samen met een maat of een AI metgezel aan je epische reis. Eerst komen er wat monsters uit de bossen tevoorschijn die vrij gemakkelijk te doden zijn. Jij moet op de monsters schieten en de monsters schieten op jou. Al snel kom je ook mijnen tegen en andere dingen die kunnen ontploffen. Deze mijnen zijn goed verstopt waardoor je goed moet opletten waar je loopt. Als alles goed gaat, kom je aan het einde van het level. Als beloning ga je door naar het tweede level. De beloning aan het eind van het tweede level is gelukkig groter, je kan namelijk je personage versterken. Je kan bijvoorbeeld zijn HP verbeteren of zijn wapen krachtiger maken. Zolang jij het geld ervoor hebt, kan jij van alles verbeteren en dat is hard nodig, want level 2 was al zo goed als onmogelijk.
Doodgaan wil je niet, want ook al kan je doodgaan en opnieuw beginnen bij een checkpoint. Je begint dat checkpoint met alles wat je had toen je daar de eerste keer langs kwam. Als je al bijna dood bent bij het checkpoint, dan heb je geen kans meer van slagen en kan je net zo goed opnieuw beginnen en dat is toch niet meer van deze tijd. Het is overigens ook niet eerlijk hoe moeilijk The Chaos Engine is. De eerste keer dat je het speelt, begin je geheid weer opnieuw, de tweede keer waarschijnlijk ook weer en de derde keer kan je je misschien herinneren waar en wanneer je dood ging. Doordat je dit weet kun je je er alvast op voorbereiden en de nogal goedkope dood ontwijken. Het is een kwestie van herhalen en leren en ik kan je vertellen: dat is niet leuk.
The Chaos Engine is geen leuke ‘remake’ geworden. Het is dezelfde game van 20 jaar geleden en dat kan niet meer. Een game van 20 jaar terug, hoe goed die toen ook was, moet echt opgepoetst worden voor de hedendaagse gamers. The Chaos Engine klinkt hetzelfde, speelt hetzelfde en smaakt waarschijnlijk nog hetzelfde. De sfeer is leuk en de ideeën zijn goed, maar de oneerlijke moeilijkheidsgraad voorkomt dat je The Chaos Engine voor de lol gaat spelen. Je kan het met z’n tweeën spelen, maar ik kon niemand vinden die gek genoeg was om samen met mij te spelen. Misschien, heel misschien, als je toch The Chaos Engine weer wilt spelen, kan ik je deze aanraden. Wat ik je liever wil aanraden: laat de herinnering voor wat het is.
[review pros=”+ Leuke sci-fi sfeer
+ Goed verhaal” cons=”- Oneerlijk
– Onmogelijk
– Hopeloos verouderd” score=30]
