Met nog minder dan een half jaar te gaan voor de release van Nintendo NX is het nog steeds angstvallig stil rondom het nieuwe apparaat. Het nieuwe stuk hardware (ik vermijd expres de naam console, omdat we officieel nog niet weten of het dat gaat worden) zou volgens geruchten recentelijk in Duitsland aan een aantal retailers getoond zijn, maar een aankondiging voor een onthulling laat vooralsnog op zich wachten. Aangezien de algemene verwachting is dat de NX een soort hybride tussen een console en een handheld wordt ga ik vandaag niet in op wat het apparaat zou kunnen worden, maar op wat Nintendo’s volgende stuk hardware volgens mij zou moeten zijn.
Ooit was Nintendo een dominante speler op de consolemarkt. De NES en SNES waren zeer succesvol, de Nintendo 64 stond ook nog redelijk zijn mannetje en de Wii was natuurlijk een schot in de roos. Met laatstgenoemde boorden de Japanners een nieuwe markt aan: gezinnen. Hardcore gamers zijn nooit volledig overgestapt op de nieuwe besturing die de Wii introduceerde; ze gebruikten de console hooguit ‘voor erbij’. Om de echte Nintendo-titels te kunnen spelen en voor een avondje met vrienden, niet als primair gameplatform. Met de Wii U was dat nog sterker, alleen werd die ook niet omarmd door de nieuwe doelgroep die met de Wii aangeboord was.
Nintendo werd wakker. Bij iedere consolefabrikant die domineert merk je vaak dat men wat lakser wordt, dingen als vanzelfsprekend gaat ervaren. Dat de grote groep consumenten die achter hen staat toch wel de weg volgt die ingeslagen wordt. Maar helaas was de Wii U daar niet onderscheidend en bijzonder genoeg voor. Door de fors tegenvallende verkopen van die console, voelde Nintendo zich blijkbaar toch een beetje in het nauw gedreven. En we kennen het spreekwoord: een kat in het nauw maakt rare sprongen.
Wie had bijvoorbeeld ten tijde van de Wii of in de begindagen van de Wii U gedacht dat Nintendo ooit games voor mobiele besturingssystemen ging maken? Niemand. Ondanks dat het een weloverwogen beslissing zal zijn geweest, is het absoluut niet des Nintendo’s om haar iconen naar andere hardwareplatformen te brengen. Rare sprongen.
De NX zou, gezien de nevelen waarin het apparaat gehuld is, dus ook weer zo’n rare sprong kunnen worden. Nintendo blijft natuurlijk altijd de drang houden om te innoveren, zich te onderscheiden van andere consolefabrikanten en iets totaal nieuws te doen. Echter kan je je afvragen of dat wel is wat het bedrijf nodig heeft. Innoveren om maar iets nieuws te blijven doen, ongeacht of het werkt of niet, kom je ook niet altijd verder mee.
Ik denk dat Nintendo er niet verkeerd aan zou doen om weer een keer dezelfde kant op te gaan als Sony en Microsoft. Krachtige, toegankelijke hardware die interessant is voor zowel ontwikkelaars als gamers. Geen ingewikkelde poespas, gewoon een goed in de hand liggende, lekker aanvoelende traditionele controller en op PC’s gebaseerde hardware die minstens even krachtig is als Project Scorpio. Op die manier maak je het ook voor third parties zo aantrekkelijk en makkelijk mogelijk om multiplatform games naar een derde console te brengen.
Want dat is wat ik denk dat gamers willen: multiplatformgames kunnen spelen op een Nintendo-console zodat dat hun main platform kan worden in plaats van een tweede console die alleen gebruikt wordt voor het spelen van Nintendo-exclusives. Want dat is op dit moment wel het geval voor de meeste eigenaren van de Wii U. Als Nintendo er dan ook nog eens voor zorgt dat er een gratis, solide online netwerk ligt en alles een overzichtelijke, duidelijke no-nonsense interface heeft, heb je in ieder geval een console te pakken die ik graag in huis zou willen halen. Een beetje terug naar de tijd van de Nintendo 64 dus, en in mindere mate de GameCube. Daarbij is het belangrijkste dat er op geen enkel gebied compromissen worden gemaakt. Ze moeten gewoon minimaal hetzelfde kunnen bieden als Sony en Microsoft nu doen.
Maar even realistisch bekeken; zal het ooit nog zo ver komen? Waarschijnlijk niet. Nintendo is een Japans bedrijf en Japanners zijn over het algemeen vrij star. Ze laten zich niet beïnvloeden door publieke opinie. Ze zijn met de release van de Wii vol overtuiging uit de hardware-race gestapt en ik denk dat ze nog steeds achter die beslissing staan. Maar toch, stel je voor: Zelda in 4K. Mario in HDR. En dan tegelijkertijd de nieuwe Call of Duty, FIFA, en GTA op datzelfde platform kunnen spelen. Ik zou ervoor tekenen.
