Ten tijde van de Xbox 360 lag Gears of War altijd net wat achter Halo. Hoewel Halo dé franchise was voor het systeem, wist ‘Gears’ alsnog een grote groep fans naar zich toe te trekken. Toch werd de serie nooit groter dan dat Halo ooit was. Nu, ten tijde van de Xbox One, zouden de rollen wel eens om kunnen gaan draaien.
Want laten we eerlijk zijn: Halo 5: Guardians was best een tegenvaller. Natuurlijk, online zat het spel geweldig in elkaar en de ondersteuning van 343 Industries is tot op de dag van vandaag subliem te noemen. Maar het verhaal, de mode voor de eenzame speler, was niet veel soeps. Dit, uit mijn mond, zegt heel veel. Ik ben de grootste Halo-fanaat die op de redactie rondloopt. Mijn huis is gevuld met standbeelden van de Master Chief, boeken, cd’s en comics. Maar Halo 5 wist snel van mijn harde schijf te verdwijnen. Het was niet de topper die ik gehoopt had te krijgen. Mijn hoop ging dan ook snel richting Gears of War 4. Nu ik deze eindelijk heb kunnen spelen moet ik echter de vergelijking trekken met een andere franchise die me dicht bij het hart ligt.
Gears of War 4 is de Star Wars: The Force Awakens van de gaming industrie. En dat bedoel ik in een uiterst positieve zin. Tijdens het spelen moest ik steeds denken aan het gevoel dat ik kreeg tijdens het zien van de zevende Star Wars film. Oké, Star Wars ging qua gevoel net een stapje verder (sorry, ik ben een fan), maar blijf even bij me. The Force Awakens was een echte Star Wars-film en bracht het gevoel terug dat we hadden tijdens de originele trilogie. Het bewees dat deze nieuwe mensen achter de franchise wisten waar ze mee bezig waren. Ze wisten dat gevoel vast te pakken. De beelden te geven die we wilden. Een verhaal dat voortborduurde op dat wat we kende, maar stiekem toch ook heel erg wist te vertrouwen op de bodem die er al was. The Force Awakens was een geweldige film, maar hij was erg veilig; er werden geen grote risico’s genomen. Je kreeg exact wat je wilde, al oogde het beter dan ooit. Met een nieuw team werd het oude teruggebracht, in een nieuw jasje, maar zonder gigantische veranderingen. Gears of War 4 speelt hetzelfde spelletje met je.
Met een hele sterke tutorial laat Gears of War 4 zien wat geweest is. Het verhaal uit de eerdere delen trekt in een hoog tempo aan je voorbij en bekende namen zullen vallen. Een mooie manier om direct terug de actie in getrokken te worden, maar ook om nieuwelingen te laten weten wat voor dit spel gebeurde. In Gears 4 volgen we J.D. Phoenix, zoon van Marcus, die zich los heeft gevochten van de COG. De COG is niet meer wat het was: de groep weet planeet Sera in een technologische staat van gevangenschap te houden. Je merkt het meteen wanneer je voor het eerst een wapen trekt tegen de elektronische ‘Deebees’. Anders dan in eerdere delen is dat de gevechten vaak plaatsvinden in kleurrijke omgevingen. Natuurlijk is het donkere, grauwe aspect nog steeds aanwezig (terug naar de solide basis), maar brengt ontwikkelaar The Coalition meer afwisseling dan voorheen. Dat de studio hierbij alles uit de Xbox One poogt te halen is duidelijk. Weereffecten waren nog nooit zo indrukwekkend als in deze game.
Want stel je voor, vechten tegen een flink aantal vijanden, in het oog van een gigantische storm. De wind werkt je tegen, de omgeving lijkt te veranderen. Heftige blikseminslagen brengen vuur, maar ook mogelijkheden om vijanden op een andere manier om het leven te brengen. De omgevingen zijn prachtig, grafisch gezien zeer indrukwekkend, en de afwisseling is sterk. Hoewel je nog steeds weet dat dit op en top Gears of War is, is het kleurenpallet dus net wat uitgebreider geworden. En dat niet alleen. Ook qua actie zijn er enkele nieuwe dingen te beleven. Want wat te denken van cover die kapot geschoten kan worden? Waar cover gigantisch belangrijk is in een game als deze, is het tactisch om ‘em weg te blazen bij de tegenstanders. Maar dat kunnen ze dus ook bij jou. Die ene muur is interessant als schild voor je kogels, maar hij kan ook maar zoveel kogels weerstaan voordat de scheuren gaan tonen en de muur kapot zal vallen. Je bent dus zelfs in cover nog steeds niet per definitie veilig. Soms, in combinatie met de gigantische stormen die over het land trekken, waaide een vorm van cover zelfs gewoonweg helemaal weg. Zit je daar, helemaal alleen. Tenzij je natuurlijk de campaing ‘zoals vanouds’ in co-op speelt. Iets wat ik sowieso aanraad in elk deel van deze serie.
Goed. Het verhaal zit lekker in elkaar. De actie is top. Grafisch is de game indrukwekkend (geen kartelranden te zien) en het speelt verdomd lekker weg. Toch zullen er spelers zijn die hier weinig van merken. Voor hen telt er maar één ding: multiplayer. Wederom bestaat deze uit meerdere mogelijkheden. Horde keert (gelukkig!) terug. Sterker nog, Horde is in de campaign van de game ook terug te vinden. Horde lijkt nog steeds veel op Horde. En dat is goed. Wederom kun je jouw budget besteden aan wapens, afweergeschut, hekken en dat soort dingen voordat er golf na golf gevuld met vijanden jouw kant op komen. Met je team moet je samenwerken om als laatste levend overeind te blijven staan. En met vijftig golven aan steeds grotere groepen (en sterker wordende) vijanden is teamwork cruciaal. Dit keer kun je een specialisatie kiezen. Denk bijvoorbeeld aan de mogelijkheid om kapot afweergeschut sneller te kunnen repareren of om daadwerkelijk meer schade aan te richten met je kogels. Zo krijgt iedereen een specifieke rol op het slagveld en is de rolverdeling tijdens een goede pot Horde belangrijker dan ooit.
Is samenwerken echter niet zo jouw ding? Ik kan het begrijpen hoor. Maar dan moet je misschien Horde snel achter je laten en je gewoon focussen op de ‘normale multiplayer’. Uiteraard zijn de standaard modi weer aanwezig, maar leuker vond ik Arms Race. Deze nieuwe mode doet eigenlijk iets wat we kennen uit de Call of Duty-games, al werd het daar Gun Game genoemd. Waar je daar per kill een krachtiger wapen kreeg voor je volgende kill, start je bij Gears juist met een zeer krachtig wapen en wordt het volgende wapen, na een goede kill dus, juist minder sterker. Hoe meer kills je maakt, hoe slechter je wapentuig wordt. Hierdoor krijgen ‘n00bs’ de mogelijkheid om een pro-speler te killen, tenzij die pro-speler zijn titel eer aan doet. Het brengt een geweldige afwisseling met zich mee en werd heel snel mijn favoriete mode in de game. En als we het dan toch over de online mode hebben; ik heb behoorlijk wat games gespeeld zonder lag, zonder problemen maar wel met die heerlijke zestig frames per seconden.
Ik heb genoten van Gears 4. Het verhaal, de harde actie, de toffe afwisselingen qua setting… ja, The Coalition heeft haar werk goed gedaan. En hoewel Gears of War 4 misschien wat veilig aan voelt, heeft regisseur Rian Johnson de belofte gedaan dat Star Wars Episode 8 wel die risico’s gaat nemen en nieuwe dingen gaat introduceren. Ik verwacht dat The Coalition met een onvermijdelijke Gears of War 5 wederom het Star Wars-pad gaat bewandelen. De basis is gelegd, het vertrouwen is gewonnen, de franchise is in goede handen. De tijd om risico’s te gaan nemen breekt aan.
