Speciale uitgaves van games die nog niet zo heel oud zijn. Voor de één is het een zegen: ze kunnen die ene game die ze ooit gemist hebben toch nog spelen, in een betere vorm dan ooit. Voor anderen is het niet meer dan een diepe zucht; die spelen liever nieuwe games en geen opgewarmde kliekjes van enkele jaren geleden. In welk kamp je ook zit, de terugkeer van Skyrim zal voor beide partijen een leuk evenement zijn. Want wie wil dit avontuur nu niet (opnieuw) beleven?
Ik moet je iets bekennen. Het genre waar Skyrim in valt, de RPG, ligt mij niet. Ik speel het niet graag, ik kan er mijn ei niet in kwijt. De grote open wereld RPG’s zoals een Witcher 3 bijvoorbeeld, nee, daarvoor moet je niet bij mij zijn. Ik kocht ooit Final Fantasy VII en bracht het terug naar de winkel. Verschrikkelijk, dat spel. Hoewel ik alles wil spelen, is het onmogelijk om alles leuk te vinden. Oblivion bijvoorbeeld, de voorloper op Skyrim, heb ik na een uurtje uitgezet om nooit meer op te starten. Ik was er klaar mee. Niks aan. Geef mij maar wat anders. Skyrim echter is een heel ander verhaal. Hoewel ik wist wat voor game het zou worden werd ik vijf jaar geleden verliefd op een trailer. Die trailer deed wat met me. De fantastische muziek, de epische omgevingen, de beloftes op avontuur. Skyrim werd aangeschaft, wetende dat ik een verschrikkelijke hekel aan het genre had. Maar de muziek trok me de wereld in. De trailer liet me mijn portemonnee trekken. Uiteindelijk heb ik zo’n tweehonderd uur in de digitale wereld van de game gespendeerd. Skyrim was de uitzondering op de regel.
Ja, ik heb geweldige avonturen mogen beleven in de game. Van het aansluiten bij diverse facties, het neerhalen van draken, vriendschappen die gesloten werden en zelfs al die pijlen die ik in mijn knieën kreeg, ik kon de game niet wegleggen. De meest noordelijke regio van Tamriel was een geweldige plek, een plek waar ik alles uit heb kunnen halen wat ik wilde. Nu, vijf jaar na die originele release, verschijnt het spel opnieuw onder de noemer ‘Special Edition’. Door mijn liefde voor de originele game gaf ik weken van tevoren op de redactie al aan dat ik dit spelletje wel eens wilde gaan voorzien van een review. Toch betrad ik Skyrim met aarzelingen. Is vijf jaar genoeg voor zo’n gigantische game om al een speciale, opgepoetste versie te verdienen?
Jij, als uitverkorene, de Dragonborn, moet er voor gaan zorgen dat de wereld blijft bestaan zoals deze is. Tijdens deze queeste trek je door het gehele land, ontmoet je letterlijk honderden personages en begeef je je op plekken waar een normaal denkend mens niet zou willen komen. Van de hoge, besneeuwde bergtoppen tot de diepe grotten, Skyrim is een speeltuin om te ontdekken. Het is de hoofdrolspeler van het spel, de aantrekkingskracht van jouw avontuur. Het gevaar dat je moet doorstaan om je ultieme lotsbestemming te ondergaan. Gevuld met haar inwoners, die uiteraard allemaal iets van je willen, zorgt de wereld van Skyrim ervoor dat je niet zomaar even van A naar B gaat. Er is altijd een C, of een D. Natuurlijk is niet elke missie even interessant als de andere en gaat niet elke verhaallijn net zo diep als de vorige. Dat kan ook niet, dat is haast onmogelijk. Maar wanneer je zo’n missie te pakken hebt die je door de woeste landschappen brengt en de meest epische momenten van de game geeft, weet je dat je met kwaliteit te maken hebt. Het feit dat er veel meer content aanwezig is dan origineel, aangezien alle uitbreidingen meteen in de game zitten, zorgt ervoor dat je deze Skyrim makkelijk het dubbele van tweehonderdvijftig uur kan gaan kosten.
In haar basis is Skyrim heel standaard. Niet de omgevingen, de manieren van progressie, maar de gameplay. Hoewel je je personage (in welk ras of klasse je deze ook speelt) flink uit kan breiden met toffe gear en diepgaande skilltrees, is de gameplay niet meer dan hakken en ontwijken. Tenzij je je focust op het schieten van pijlen. Je vecht je een weg door duizenden, vaak op elkaar lijkende gedrochten. En waar dit in Skyrim in 2011 een fantastisch tijdverdrijf was, merk je nu dat de game aan alle kanten in is gehaald. Begrijp me niet verkeerd, de gameplay staat als een huis, maar de industrie is in vijf jaar verder gekomen dan dit. Skyrim voelt tijdens het spelen daarom een beetje oud aan. Je merkt dat je met een game te maken hebt van vijf jaar geleden. Er zijn games die het gewoon beter doen. Denk aan een Witcher 3. Een spel die niet alleen lekkerder zichzelf laat spelen, maar ook grafisch indrukwekkender is. Natuurlijk is deze Special Edition grafisch flink verbeterd ten opzichte van de originele release (want vijf jaar en een nieuwe generatie spelcomputers kunnen best wel wat betekenen voor je game), maar het is niet ‘top of the line’. Skyrim toont haar leeftijd. Als een oudere vrouw die net genoeg make-up smeert om de rimpels niet op te laten vallen. Toch voegt de nieuwe, grafische pracht van de game, behoorlijk wat toe aan een speelsessie. Vergezichten ogen spectaculairder, planten ogen als planten en de wereld lijkt veel echter. Daarnaast is het kleurenpallet zodanig veranderd dat de game een hele andere sfeer uitdraagt. Een sfeer die fantastisch past in Skyrim.
Skyrim: Special Edition kun je dus zien als een game die grafisch net wat sterker is dan zijn voorvader, uitgebreid met alle DLC die is verschenen. Is dat het? Nee, Bethesda heeft ervoor gekozen om complete mod-support aan de game toe te voegen. Niet alleen op PC kun je nu dus aan de slag en van alles aan gaan passen door middel van mods die spelers zelf hebben gemaakt, maar ook op de PlayStation 4 en Xbox One. En hoewel het voor spelers op de PlayStation 4 toch wat jammer is dat Sony behoorlijke eisen stelt aan mods, waardoor er minder te vinden is, mag het de pret niet helemaal drukken. Feit is alleen dat spelers op de Xbox One meer kunnen met de vele, vele mods die al beschikbaar zijn. Toch, de toevoeging van mods, in welke hoedanigheid dan ook, zorgt voor extra spelplezier, die misschien niet altijd even serieus zal zijn, maar wel je speeltijd flink uit kan gaan breiden.
Skyrim: Special Edition is de game van vijf jaar geleden met alle DLC, mods en een grafische upgrade. Niets meer, niets minder. Miljoenen spelers hebben de game vijf jaar geleden verslonden en het spel heeft met recht vele prijzen gewonnen. Of deze Special Edition bij al die gamers weer het hart sneller laat kloppen vraag ik me af. Het is gewoon hetzelfde als toen. Vijf jaar is misschien net te weinig om een uitgave als deze helemaal te rechtvaardigen. Aan de andere kant kunnen mensen die Skyrim gemist hebben nu eindelijk al ‘Fus Ro Da’end’ door het leven gaan. En geloof me: dat wil je. Zelfs als je een hekel aan RPG’s hebt.
