Sega´s equivalent van Super Mario is terug met een nieuw avontuur. We hebben het hier natuurlijk over het ringen-verzamelende, rollende blauwe gevaar: Sonic the Hedgehog. In lang vervlogen tijden, waarin iedereen het had over een besnorde, pizza etende loodgieter, was Sonic mijn stekelige held. Sonic en Mario waren de Kratos en Master Chief van die tijd. Hoewel Master Chief waarschijnlijk geen snor heeft onder die helm, is deze vergelijking misschien niet eens zo gek. Twee verschillende consoles en twee verschillende, fantastische tegenpolen. Echter speelden we toen nog met het doel een prinses met een kittig roze jurkje te redden in Super Mario, en het bevrijden van schattige konijntjes en vogeltjes in Sonic the Hedgehog.
Hoe dan ook, hier begon het allemaal voor mij. Op de graslanden van Green Hill Zone waar ik uiteindelijk de dikke Dr. Robotnik moest verslaan. Deze blauwe egel heeft er eigenhandig voor gezorgd dat ik een console gamer ben geworden. Oke, dat klinkt misschien ietwat overdreven aangezien een hele reeks aan games mij van dat feit heeft doen overtuigen. Toch heeft Sonic aan het begin gestaan van mijn liefde voor consoles. Het voelde ook meer een beetje als het afzetten tegen de menigte, een beetje rebellerend, want werkelijk iedereen speelde toen Super Mario. We zijn inmiddels 22 jaar verder en ik kan wel zeggen dat Sonic het gewoon weer flikt. Want wat een heerlijke game is dit weer om te spelen! Het gaf mij het gevoel weer twaalf jaar oud te zijn, terug in het tijdperk van gamecartridges, simpele controllers en geen laadtijden. Ik ben misschien bevooroordeeld vanwege mijn verliefdheid voor Sonic, maar Lost World is een erg fijne game geworden.
Je vrijheid is beperkt, maar toch voldoende aanwezig. Je kunt heen en terug lopen en dat geeft toch wel het gevoel van een beetje ongedwongenheid. Maar uiteindelijk kun je maar één kant op om je doel te bereiken en vaak word je daarheen geleid via de grote springveren die door de levels verspreid zijn. Wat ook wel fijn is, is dat je zelf je snelheid kan doseren. Met een druk op de knop kun je Sonic sneller laten rennen. Met alle gevaren die de levels bieden, heb je dit ook zeker nodig. Verder bied elk level genoeg variatie door middel van verschillende power ups, verschillende vijanden en aparte omgevingen. Het laatste vind ik belangrijk anders word een game snel saai, maar dat is hier alles behalve het geval. Ik ben door kleurrijke, maar ook duistere levels gegaan. Elk level had een eigen design, met bijbehorende muziek en sfeer. Alsof dat nog niet genoeg is, kun je ook nog bonus levels spelen waar je met je motion-sensor-controls (gyroscope) rond moet vliegen om zogeheten orbs te verzamelen. En misschien deed ik het verkeerd, maar ik moest echt gaan staan en mezelf in bochten wringen om door zo’n level te komen. Verkeerd of niet, ik vond het helemaal vet.
Sonic: Lost World geeft ook nog een multiplayer. Het is helaas geen hele uitgebreide aangezien je enkel races kan doen welke op zich wel leuk zijn, maar toch ook snel gaan vervelen. Het is voor mij geen punt aangezien ik juist graag de singleplayer wil doen, maar toch zit er een vernuftige optie aan de multiplayer. Naast de 3DS versie kun je Sonic: Lost World ook op de Wii U spelen. Mocht je beide apparaten bezitten, kun je in de multiplayer je voertuigen vanuit de 3DS versie delen met de Wii U. Het zou in de toekomst wel leuk zijn als je online elkaar moet helpen om door de levels te komen met bijvoorbeeld Sonic en Tails, in de trant van Army of Two. Of als Robotnik aan de anabolen die Knuckels een piledriver geeft in een dikke vechtgame à la Injustice. De mogelijkheden zijn eindeloos.
Een beetje bizar is wel te noemen dat deze Sonic game op de Nintendo 3DS te spelen is. Nog vreemder te noemen is dat het exclusief, ja exclusief voor de Nintendo uitkomt. Waar de twee kemphanen vroeger elkaars grootste rivalen waren, zijn ze nu samengekomen op één apparaat. Natuurlijk heeft Sega geen console meer maar toch voelt het een beetje als vreemdgaan. Daarnaast ben ik er nu pas achter gekomen dat Dr. Robotnik eigenlijk Eggman heet. Twee teleurstellingen die uiteindelijk nul effect hebben op het plezier van deze game. Ga het spelen. Als je trouwens onze Wii U review wilt lezen van deze game, dan kun je dat hier doen.
[review pros=”+ Good-old Sonic
+ Veel variatie
+ Doseren van snelheid ” cons=”- Multiplayer aanwezig, maar verwaarloosbaar ” score=85]
