De tofste oudere games om opnieuw te spelen zijn de titels die je nog wel van naam kent, maar waar je uit jezelf niet snel meer op zou komen. Hoe veel ik ook kan genieten van het opnieuw spelen van bijvoorbeeld Gran Turismo; vergeten pareltjes geven toch altijd nog wat meer voldoening. In de vorm van PlayStation Now/Plus en Games with Gold/GamePass hebben we tegenwoordig fijne diensten die ons geheugen op dat gebied op kunnen frissen. Sinds een aantal weken speel ik bijvoorbeeld weer Army of Two.
Online multiplayer heeft de gamesindustrie meer dan veroverd en zal ook niet zomaar weggaan of minder worden. Door de populariteit van online gamen is er een periode geweest waarin verhalende (veelal singleplayer) games op hun retour leken. Gelukkig is dat inmiddels niet meer zo en worden er ook weer genoeg (al mag het wat mij betreft altijd meer) games met een tof verhaal in de hoofdrol gemaakt.
https://youtu.be/1yO2LAP5Ls8
Je zou kunnen zeggen dat co-op het beste van beide werelden is. Je speelt ten slotte aan de hand van een vooropgezet verhaal, maar je loopt niet alles alleen door. Integendeel: in principe ben je voor de gehele duur van de game aan elkaar verbonden. Toen Army of Two uitkwam was het een van de eerste grootschalige co-op games (op console) en het genre stond nog duidelijk in de kinderschoenen. Er werd reikhalzend naar de game uitgekeken (althans, door ondergetekende) aangezien dit weer eens een game was waar je écht met z’n tweeën een team moest vormen. In je eentje spelen was wel mogelijk door de tweede speler te laten besturen door de CPU, maar juist dat nam de magie die het spel had – en nog steeds heeft – weg.
Alleen al om de levels zelf te doorlopen is samenwerken essentieel. Deuren voor elkaar openhouden, elkaar boosts geven over een muurtje heen, dat soort dingen. Heel simpel eigenlijk, maar wanneer je samen met iemand speelt die je goed kent en je hebt allebei een headset op, dan voel je je écht een team. Nu, jaren nadat de game oorspronkelijk uit kwam, is dat nog precies hetzelfde. Ja, de graphics zijn duidelijk fletser en minder scherp dan we tegenwoordig gewend zijn, maar het spel ziet er nog steeds acceptabel uit en met name die samenwerking is nog steeds heerlijk.
Op de Xbox 360 speelde ik beide Army of Two-games steevast samen met mijn neef. Nog steeds bewaar ik warme herinneringen aan die periode, en dat is misschien ook wel een grote reden geweest dat ik deze game weer eens op wilde pikken. Mijn neef had helaas geen gelegenheid om mee te doen, dus heb ik me voornamelijk beroepen op online vreemden, maar ook dan werkt eerdergenoemde communicatie via de headset echt als een trein. Het samenwerken in een team is in weinig games, naast Rainbow Six en Ghost Recon, zo goed uitgewerkt als in Army of Two. En dan zijn dat niet eens de beste games om mee te vergelijken, aangezien Army of Two echt draait om dat tweespan in plaats van een groep van meerdere personen.
Het spelen van deze game bracht me weer een beetje kriebels. Dit deel is bijna tien jaar oud, de sequel bijna vijf. Gezien dat tijdschema zou er best wel eens een opvolger aan kunnen komen. Echter zijn nergens geruchten te vinden over een derde deel, laat staan concreet nieuws. Wat ontwikkelaar EA Montreal tegenwoordig precies doet is ook een beetje een raadsel. De studio zou onder leiding van Jade Raymond samenwerken met Bioware. Waaraan? Geen idee, maar de kans dat het een derde Army of Two-games is, lijkt niet echt groot.
Liefhebbers van de game zullen momenteel toch echt hun heil moeten zoeken in de eerste Army of Two. Althans, wanneer je in het bezit bent van een Xbox One (X). Alleen het eerste deel is backwards compatible, al is het natuurlijk mogelijk dat het tweede deel in de toekomst nog volgt. En anders is het gewoon een kwestie van je Xbox 360 of PlayStation 3 aanslingeren.
Het mag een tikkeltje gedateerd ogen en qua levendigheid in de omgeving een tikkeltje gedateerd voelen, maar Army of Two is ook bijna tien jaar na de originele release nog steeds een van de tofste games om met z’n tweeën in co-op te spelen. Het feit dat je zó afhankelijk bent van elkaar stimuleert goede onderlinge communicatie en roept een ‘wij tegen de rest-gevoel’ op. Zeker de moeite waard om weer eens uit de archieven te trekken!
