Het is buiten warm. Te warm voor de gemiddelde Bas van Dun, kan ik je zeggen. Dat daarbij ook nog eens issues spelen met mijn voet waardoor ik niet eens naar buiten kan, zorgt ervoor dat dit stiekem een geweldige tijd is voor de backlog! Want als je toch niet anders mag dan stilzitten, dan gebruiken we die tijd gewoon, toch? Precies door die reden besloot ik om om Quantum Break opnieuw te downloaden. Dit keer mét Xbox One X-enhancements!
In 2016 voorzag ik Quantum Break van een review. Ik gaf de game een bijzonder hoog cijfer (iets waar ik nog steeds achter sta, trouwens), maar ik deed iets verkeerd. Ik speelde de game nooit uit. Ik had een grote tijdsdruk met de review waardoor ik de game voor zo’n 75 procent had uitgespeeld. En na die review moest ik echt door met de volgende game. Iets wat altijd bleef knagen in mijn achterhoofd. Want ik wilde dat einde toch zien. Nu, twee jaar later, nam ik de tijd om de game af te maken. En dat niet alleen, ik begon gewoon van voor af aan.
Remedy probeert met Quantum Break namelijk één ding: het vertellen van een origineel, aangrijpend verhaal. Om dit te kunnen doen trekken ze alle registers open en breken ze door dat wat we normaal een videogame noemen. Er worden verschillende soorten media ingezet om het verhaal van Jack Joyce op de best mogelijke manier naar de speler te brengen. Zo zal de speler niet alleen gameplay naar zich toe krijgen, maar worden tussen de hoofdstukken van het spel ook nog heuse tv-show afleveringen getoond. En jawel, deze zijn helemaal afgesteld op de manier waarop jij het spel aan het spelen bent.
Jij bent Jack Joyce wanneer je in oktober 2016 door je beste vriend Paul Serene gevraagd wordt om hem te komen bezoeken. Hij werkt bij de Universiteit van Riverport en doet daar dagelijks zijn best om de wereld naar een hoger niveau te brengen. Hij wil de wereld veranderen met een machine die de tijd kan beïnvloeden. Tijdreizen is een belangrijke factor in dat wat Quantum Break is. Om investeerders te bewijzen dat zijn techniek werkt heeft hij je nodig tijdens een laatste test, want zijn compagnon weigert om daar nog aan mee te werken. Uiteraard loopt alles in de soep: de tijd begint te versplinteren, scheuren en breuken met zich meebrengend. Serene verdwijnt, reist per ongeluk vooruit in de tijd maar keert terug om als leider van Monarch Solutions, die ook het onderzoek in de eerste plaats sponsorde, zijn taak af te maken. Op een dode meer of minder kijkt hij niet op en met zijn verkregen gave om in de toekomst te turen stevent hij al snel af op het verwezenlijken van zijn doel.
Maar Paul Serene is niet de enige met toffe krachten. Doordat jij ook met de machine in aanraking bent gekomen op het moment dat alles mis ging kun je de tijd gebruiken in jouw voordeel en zodoende is het aan jou om de machtsgeile Serene te stoppen. Terwijl alles om je heen stilstaat loop jij door deze breuk in de tijd om je ding te doen. Momenten waarop grote voorvallen stilstaan in de tijd (denk aan een landende heli, een flinke brand of zelfs een belegering van een gebouw) zijn fantastisch te noemen. Tijdens actiescènes kun jij je sneller verplaatsen door de tijd rondom je in fast-forward te knallen. Je kunt ook een belager stoppen, de klok letterlijk stil zetten voor hem, waarna je met het hulpeloze lichaam kunt doen wat je wilt. Of wat te denken van een schild rondom je waarin de tijd vertraagt? Heel handig als er diverse kogels op je af komen. Hoewel het niet altijd nodig is tijdens de actiescènes blijf je de tijd inzetten als wapen. Niet omdat het moet, maar omdat het fantastisch oogt en de gameplay naar een hoger niveau tilt. Op deze momenten zijn invloeden uit Max Payne duidelijk merkbaar. Nu de game geheel in 4K te spelen is, knalt de game daadwerkelijk van je scherm af. Het spelen met de tijd is niet alleen tof en noodzakelijk, het is een visueel orgasme.
Tijdens het spelen van de game merkte ik steeds weer dat ik een game van Remedy onder de knoppen had. Ja, dit voelde als Max Payne, maar het was meer dan dat. Hoe de gameplay in elkaar steekt, hoe doordacht alles is. Je merkt dat dit van een studio is die zich lange tijd kan focussen op één game om eruit te kunnen halen wat erin zit. En dat kan ik waarderen. Veel mensen vonden de onderbrekingen van de tv-serie (vier afleveringen van een half uur, waarin scenes dus aangepast zijn op keuzes die jij tijdens het spelen maakt) soms wat vervelend, maar voor mij wist het de wereld net wat sterker neer te zetten. Er gebeurde meer dan alleen het avontuur van jou. De wereld om je heen was groter dan jouw verhaal. Meer mensen werden onderdrukt door het grote bedrijf waar je tegen vecht. Meer mensen hadden last van de versplintering van de tijd.
Ik heb de game dit keer tot een einde gebracht. In enkele dagen speelde ik het spel van voor naar achteren door, deed ik onderzoek in elk hoekje en gaatje en nam ik elke collectible mee. Iets wat ik je daadwerkelijk aan wil raden om te doen, aangezien de collectables de nodige extra diepgang (of hilarische momenten) brengt. Ik heb geen spijt van mijn nieuwe speelsessies met Quantum Break. Ik heb enorm genoten van dit avontuur, ook al was het misschien twee jaar te laat. Dat ik nu nog enkele achievements mis zorgt er alleen voor dat ik de game nog eens moet gaan spelen. Nu ga ik ‘em volledig op de honderd procent zetten ook. Nou ja, misschien weer over twee jaar…
