Riders Republic is het soort game waar geen rem op staat. De spelwereld is zo open als je je maar kan voorstellen, de sporten zijn extreem en het zet hard in op community en ongecompliceerde fun. Het is in essentie een speeltuin waar je de gevaarlijkste gekkigheid kan uithalen zonder het risico op gebroken botten te nemen.
Dat de game geen remmen heeft merk je ook tijdens het spelen. Met elk uur dat je in Riders Republic spendeert krijg je meer en meer te doen en worden de sporten net wat extremer. De races worden steeds gevaarlijker en evenementen evolueren gaandeweg van spectaculair naar ronduit geschift. Het is een spel dat donders goed weet welke kaarten je moet trekken voor een spel rond extreme sporten, namelijk die van gevaar, fun en spektakel. Concreet betekent dit dat je met zwetende handjes met een mountainbike over nauwe paadjes in de Canyon Lands afdaalt om even later met je snowboard over de poedersneeuw van Grand Teton te glijden en nog wat later aan een rotvaart met je wingsuit langs de bergkam van Mammoth Mountain te zoeven. Het is in principe wat Ubisoft Annecy eerder al deed met Steep, maar dan opgeschroefd tot standje elf.
Vrijheid is een belangrijk element in Riders Republic. Zijn er dingen, zoals het wingsuiten bijvoorbeeld, dat je niet graag doet? Doe ze dan niet en vermaak je met de events die je wel leuk vindt. De grote spelwereld is een condensatie van zeven Amerikaanse nationale parken, en wat je er in uitspookt hangt volledig van jou af. Het is een visueel indrukwekkende, kleurrijke omgeving waar je zelf je eigen fun creëert door te spelen zoals jij dat wilt. De sporten zijn onderverdeeld in drie categorieën: wingsuit vliegen, mountainbiken en snowboarden en skiën. Dat de game je na een korte intro volledig vrij laat om die disciplines op je eigen tempo aan te pakken is een meesterzet. Er zijn geen vaste doelstellingen die je moet behalen om progressie te maken en dat gebrek aan lineariteit geeft de game echt een ongedwongen feel.
Als je enkel wil mountainbiken en af en toe wat snowboarden, dan ga je merken dat Riders Republic daar in meegaat door steeds meer nieuwe events in die sporten te openen. O, je vindt het leuk om met je fiets keihard van een berg te denderen? Hier heb je nog een paar van dat soort eventjes. Spelenderwijs speel je steeds meer sterren vrij die op hun beurt nieuwe evenementen openen of je sponsorship deals en online prestige geven. Dat zorgt dat je een gameplay loop hebt waarin alles wat je uitspookt ook gewoon bijdraagt tot je gevoel van progressie. Ook slim gezien is dat zij-objectieven je extra sterren op kunnen leveren, zodat je een extra stimulans hebt om gekke tricks uit te halen of berekende risico’s te nemen om toch maar die toptijd neer te zetten.
Als ik de game dan toch verwijten moet maken, dan is het op het toontje dat het zingt. Ja, extreme sporten zijn cool, maar de cool die Riders Republic etaleert lijkt geschreven door een stel Franse mannen die diep in hun veertigste zitten. Dat maakt dat de dialogen die de npc’s blaten nogal vaak aan de tenenkrullende kant zijn. Iemand die oprecht het woord “steezy” gebruikt verdient gewoon klappen. Ook de soundtrack voelt een tikje clichématig en achterhaald met een wel erg grote voorliefde voor midlife crisis rock zoals The Offspring. Het feit dat je zelf je playlists van Spotify kan implementeren is dan ook heerlijk welkom.
Nou zeg ik al heel de tijd dat je in Riders Republic enkel hoeft te spelen wat je zelf wilt, maar ik raad het..sorry…een klein beetje af om dingen te negeren. Het is perfect mogelijk om het leeuwendeel van je tijd in het biken en boarden te steken, maar toch zou ik er werk van maken te oefenen op het vliegen met de wingsuits. Het is het moeilijkste om onder de knie te krijgen, maar je wilt dat vliegen met precisie echt wel in de vingers hebben voor de grote events waarin je alle disciplines in intervallen te spelen krijgt. Het zijn leuke spektakel stukjes waarin je van je fiets op een snowboard gaat, en je wil gewoon niet dat je de winst door je neus geboord ziet omdat je in de problemen komt met het wingsuiten.
Het belangrijkste is dat, of je nu met een sneeuwscooter of een mountainbike onderweg bent, de spelwereld altijd een feest is om door te bewegen. Het is niet de grootste map ooit, maar het voelt enorm gevuld aan met dingen om te doen en prachtige natuurpracht om te zien. Het is een gecondenseerde versie van zeven nationale parken en zo krijg je echt wel een plek die aanvoelt als een soort greatest hits van wat Amerika qua natuurpracht te bieden heeft. Het is het soort spelwereld waar het zonde voelt om fast travel te gebruiken, omdat gewoon door die wereld bewegen het grootste deel van de fun is. Of je nu een trick event op je eentje doet of met meer dan vijftig andere spelers een waanzinnige downhill race doet, Riders Republic blijft indruk maken.
Riders Republic is een fijne verrassing. Het is geen perfecte titel, maar wel eentje die een stevige indruk weet te maken met een prachtige setting en de vrijheid om daar alle fun die je maar wilt in te beleven.
