De volgende generatie spelcomputers is in aantocht. Met de PlayStation 4 en de Xbox One zullen we allemaal de volgende stap in videogames gaan maken. Maar voordat het zover is kijken we terug op de tien beste nieuwe IP’s van de huidige generatie. De generatie die we snel last-gen mogen gaan noemen.
Ik ben zelf heel erg gevoelig voor sfeer in een game. Of in een film. Of tijdens een concert. Het maakt mij niet veel uit, maar als er een goede sfeer in een film of game wordt neergezet kan ik al heel snel kippenvel krijgen. Van een onheilspellende sfeer in een Resident Evil tot het fantastische avonturen-gevoel in Uncharted. Als een sportgame de sfeer van een stadionbezoek of een televisie-uitzending weet te evenaren krijgt de game bij mij altijd pluspunten. Dat is waarom ik ook zo heb genoten van de Bioshock-games. En als pluspunt was de gameplay ook nog eens ontzettend leuk en goed. Op nummer drie van onze top 10 Current-gen IP vind je dan ook de Bioshock-serie.
Ik neem je in eerste instantie mee terug naar het jaar 2007. Het jaar waarin de PlayStation 3 lanceerde in Europa. Het jaar waarin toppers als Super Mario Galaxy, Halo 3, Call of Duty 4: Modern Warfare en Assassin’s Creed uitkwamen. En natuurlijk het jaar waarin BioShock voor het eerst in de schappen lag, tenminste voor de Xbox 360 en de PC. PlayStation 3 bezitters moesten helaas een jaartje wachten.
BioShock is echt een game die iedere zichzelf respecterende gamer op zijn minst gespeeld moet hebben, zoniet uitgespeeld. De gameplay, de graphics, de sfeer, alles klopt gewoon. Perfect is een game natuurlijk nooit, maar BioShock komt aardig dicht in de buurt.
Bioshock Review, 30 augustus 2007
BioShock is van origine een shooter, maar bevatte ook veel elementen van een RPG en van een adventuregame. 2K deed een aantal gewaagde dingen. Zo was doodgaan helemaal er eigenlijk niet bij, aangezien je weer tot leven werd gewekt in de dichtstbijzijnde Vita-kamer. Dit zorgde voor originele gameplay. Maar wat de game vooral zo spannend maakte, was de introductie van ADAM. Dit goedje zorgt ervoor dat mensen hun DNA konden aanpassen en zichzelf bovennatuurlijke krachten konden geven. Voor dit alles had je ook nog EVE nodig, een soort brandstof om de bovennatuurlijke krachten te kunnen gebruiken. En dit EVE, daar ging de game voornamelijk om. Met een aantal morele keuzes tot gevolg…
Die morele keuzes waren een belangrijk onderdeel van de fantastische sfeer die de game neerzette. De vijanden waren ook een onderdeel er van. Ik vond de Splicers persoonlijk erg creepy, maar ik kreeg pas echt kippenvel toen ik voor de eerste keer een Big Daddy samen met een Little Sister tegenkwam. Deze Big Daddy’s beschermen de Little Sisters en ze behoren mijn favoriete personages – als ze niet hét favoriete personage van de huidige generatie zijn. De Little Sister hebben ook ADAM nodig, en dat zorgt ervoor dat je voor een morele keuze komt te staan. Heb je de Big Daddy verslagen, dan krijg je de keuze: laat je het kleine meisje leven en krijg je daar niet zo veel ADAM voor, of knal je het meisje overhoop en ga je zelf met de ADAM aan de haal. De momenten dat de Little Sisters je gaan smeken om hen te sparen deden mij in ieder geval even slikken. Sowieso liet de game best vaak de keuze in speelstijl aan de speler: ga je meer stealthy te werk of ga je knallend naar binnen. Maar de Little Sisters en Big Daddy’s maakten niet alleen de game zo speciaal. Wat te denken van de stad Rapture met haar briljante Art Deco-stijl. Of wat te denken van Dr. Steiner en Cohen, twee freaky figuren die je onderweg tegenkwam. Bekijk trouwens ook nog eens de Beyond the Sea-trailer van BioShock, een van de beste gametrailers die er ooit gemaakt zijn.
BioShock 2 zorgde ervoor dat ik weer met een hoop plezier naar Rapture terugkeerde. En deze keer mocht ik ook nog eens als een Big Daddy spelen, hoe tof was dat! Rapture is in het tweede deel nog verder in verval geraakt, maar de fantastische sfeer is nog steeds aanwezig. En waar je in het eerste deel de Big Daddy’s nog als een vijand zag, ben je er nu zelf een. Een Big Daddy die overigens een hoop vijanden heeft, zo blijkt als je het verhaal verder speelt. Omdat je als Big Daddy speelt, zijn je vijanden nóg gevaarlijker en sterker. De Big Sisters bezorgen mij in ieder geval af en toe nog steeds nachtmerries. BioShock 2 was een fantastisch vervolg op het eerste deel, en ondanks dat het dezelfde setting was, voelde de game toch heel anders. Opnieuw met een ijzersterke gameplay en een ijzersterk verhaal. Multiplayer maakte het geheel helemaal af.
Dit jaar kwam Bioshock Infinite dan uit, een game die een heel andere setting kreeg. En hoewel Columbia heel anders was dan Rapture, kreeg ik ook hier een goed gevoel bij. De stad in de wolken was ook een hele gave setting, maar de creepy sfeer die in Rapture hing kon ik toch nooit helemaal opnieuw ervaren. Niet dat Infinite een slechte game was, verre van zelfs! Sterker nog, het verhaal is misschien wel sterker dan het origineel, en de manier van vertellen is sowieso een stuk beter. Het verhaal was toch een stuk gecompliceerder dan dat ik in eerste instantie dacht, en uiteindelijk werd ik toch flink gegrepen door de game. Ik denk persoonlijk dat BioShock ook een ideale IP is voor de next-gen. Als ik zie hoe veel 2K uit de huidige consoles heeft gekregen, zeker qua sfeer en setting, kan het haast niet anders dat er ooit nog een fantastische next-gen BioShock moet komen. Bovendien kun je nu opnieuw een bezoekje brengen aan Rapture, in de nieuwe DLC voor BioShock Infinite! Wat was jouw favoriete BioShock?
