Aan sommige games merk je dat er met hart en ziel aan gewerkt is, bij Gran Turismo voelt dat echter als een understatement. De game is een liefdesverklaring voor auto’s, van hun esthetische klasse tot hun capaciteiten op een circuit. Dit is een game gemaakt door mensen die gek zijn op alles wat met wagens te maken heeft voor mensen die dezelfde passie delen. Het is niks minder dan de welgekomen terugkeer van de Real Driving Simulator.
Een groot deel van de aantrekkingskracht van Gran Turismo 7 is de manier waarop constructeurs, van het bescheiden Suzuki tot het mythische McClaren, op een voetstuk gezet worden. Je kan uiteraard racen in minutieus gedetailleerde replica’s van honderden bolides, maar komt ook erg veel te weten over het verleden, heden en toekomst van al deze merken. Het voelt eigenlijk bij momenten als s werelds meest opwindende virtuele automuseum waar je indien je dat wenst heel wat over auto’s kan opsteken zonder een moment uit het oog te verliezen waar het vooral om hoort te draaien, namelijk het racen. Aan de knappe oppervlakte presenteert Gran Turismo 7 zich als een sterke racing game, maar in feite is het vooral een viering van het fenomeen Car Culture.
In tegenstelling tot GT Sport indertijd lanceert Gran Turismo 7 gewoon met een single player en jongens en meisjes, het is ook nu weer fun om jezelf op te werken. Je start met een eenvoudige Toyota Yaris en legt al racend de weg af richting de Bugatti Veyron’s van deze wereld. De game brengt structureel niks wat we nog niet eerder gezien hebben in games van dit kaliber, je werkt je zoals vanouds dus op van bescheiden hatchbacks tot de meest exclusieve bolides, maar het voelde zelden zo goed. Dat ligt aan dat maniakale gevoel voor detail dat ervoor zorgt dat elke wagen niet alleen eruitziet zoals het hoort, maar ook zo voelt. In tegenstelling tot andere titels die zwaar leunen op simulatie maakt Gran Turismo de slimme keuze om genoeg opties in te bouwen om de ervaring aan te passen. Je kan de moeilijkheidsgraad en het sim-gehalte tot in detail aanpassen en zelfs racing lines of auto-brake implementeren. Dat zorgt voor een ervaring die zowel de grote puristen of gamers die gewoon wat willen “karren” en iedereen daartussenin kan aanspreken. Op die manier is Gran Turismo 7 een toegankelijke racegame voor een groot publiek waar iedereen de uitdaging in kan vinden die gewenst is. Iedereen mag los op het Francorchamps van Gran Turismo 7.
Voor fans van het eerste uur zal de manier waarop je progressie maakt waarschijnlijk wel wat wennen zijn. Je doorloopt niet meer gewoon kampioenschap na kampioenschap maar kiest een lijstje van objectieven in het nieuwe GT Café dat als een soort thuisbasis fungeert. Het halen van de doelstellingen helpt je om nieuwe en betere wagens te krijgen die je op hun beurt toegang geven tot nieuwe evenementen met uitdagendere objectieven. Het kan een tikje traag voelen, maar je leert op die manier echt wel hard hoe je met een wagen moet omgaan alvorens je op natuurlijke wijze een stapje hoger op het echelon gaat. Je wordt in Gran Turismo 7 niet richting een hogere klasse gekatapulteerd, maar er rustig heen begeleid.
Een grote vraag is uiteraard wat de PlayStation 5 op tafel gooit qua meerwaarde voor Gran Turismo 7. Het antwoord komt, zoals wel vaker, wederom neer op de controller. De DualSense is een meerwaarde omdat je echt dat gevoel van een stuur in je handen krijgt van het ding. Elke oneffenheid in het asfalt of plasje water voel je aan de binnenkant van het ding, een verkeerd manoeuvre dat de chicane raakt krijg je meteen verweten via een irritante trilling. Ik weet dat ik wel vaker de mond vol heb van de immersie van het ding, maar net zoals de DualShock indertijd als een revolutie voelde voor de tweede game in de reeks doet de DualSense dat voor de zevende. Ook de SSD van de console toont wederom zijn meerwaarde dankzij razendsnelle laadtijden die zeker tijdens die verdomde tests voor het halen van je rijbewijzen welkom zijn. De minimale laadtijden vergulden de pil van het steeds herstarten van een moeilijke uitdaging wat. Het is een tikje bizar dat navigeren door het menu trager gaat dan een race starten in de game, maar dat is dus de magie van een SSD. Dat de game er uiteraard uitziet om te zoenen is eveneens een gegeven waar je niet omheen kan. Het spel zakt geen moment onder de zestig frames per seconde en ziet er gewoon gelikt uit. De wagens zelf zijn uiteraard de prima donna’s, maar ook de tracks zelf met al hun oneffenheden en bandensporen maken indruk. De tip is wel om het gaspedaal in te drukken en lekker hard te gaan, want als je de omgevingen aan een kritische blik gaat onderwerpen, dan valt de illusie wat door de mand. Hoe verder van het asfalt verwijdert, hoe lager het detail en hoe blokkeriger de textures is de boodschap. Dat is uiteraard een gevalletje van spijkers op laag water zoeken, want welke malloot gaat er nu zijn auto parkeren om de omgevingen te bewonderen? Als je aan ruim honderd per uur aan het racen bent dan vallen de textures in de uithoeken heus niet op. Wat dan weer wel opvalt, dat zijn de weer en lichteffecten. Opspattend water of de achterlichten van de wagens in de mist, daglicht dat tijdens het spelen overgaat in schemer en de laatste stralen van de zon die over de lak glijden, dat is visueel spektakel.
Multiplayer heeft nog niet zoveel aandacht van me gekregen als de single player, maar het is veilig om te stellen dat het ook op dat vlak goed zit met Gran Turismo 7. Het vinden van een lobby is overzichtelijk en het lijkt zo ontworpen dat zelfs de meest casual spelers er hun weg in kunnen vinden. Dat het niveau online op de tracks een stuk hoger ligt dan offline is uiteraard logisch. Ook de Sport mode lijkt een slimme zet omdat je daar volgens vastgestelde regels moet racen. Spelers die zich daar als een steenezel gedragen en bijvoorbeeld andere spelers hinderen zullen dat negatief gereflecteerd zien op hun driver rating.
Gran Turismo 7 is een game die mikt op het grote publiek. Het is een game bedoeld voor spelers die gewoon graag snelle rondjes willen rijden met een Lamborghini, enthousiastelingen die weten in welk jaar de eerste Testarossa van de band rolde en iedereen daartussenin. Het is een exuberant feest rond alles dat met auto’s te maken heeft en een nieuwe mijlpaal in het genre. De Real Driving Simulator maakt kortom een terugkeer door de grote poort.
