Mijn gamemoment, mijn legendarische gamemoment. Er zijn wel meerdere momenten die ik me als de dag van gisteren herinner. De eerste games die ik ooit heb uitgespeeld, de eerste keer dat ik mijn PlayStation 2 aanzette. Het opstarten van Monster Hunter, de game waar ik na negen jaar nog steeds een enorme fan van ben en dan zijn er nog vele, vele andere momenten die ik kan uitkiezen. Toch kies ik voor een meer recente gebeurtenis. Het was 2009, de PlayStation 3 was al een tijdje uit, maar ik moest hem nog in mijn bezit krijgen. Ik weet het nog goed, er ging een wereld voor me open.
Ik zag het prachtige apparaat staan. In een grote, kartonnen doos. De PlayStation 3 Slim van 250 GB met Uncharted 2. De game was net uit. Ik had er nog nooit van gehoord, aangezien ik nog op mijn PlayStation 2 gamede en slechts de oude toppers kende. Ik gamede altijd wel, maar was nog niet zo bewust van de gehele industrie die erachter zat. Als ik een spel zag in de winkel dat me leuk leek, kocht ik het. Ik zocht niet op internet naar de laatste nieuwtjes. Het enige wat ik deed, was gamen. Of het nou alleen was of met vrienden; gamen deed ik wel. Mijn favoriete games waren onder andere Star Wars: Battlefront 2, GTA, Red Dead Revolver, Medal of Honor, Ratchet & Clank en Jak & Daxter. En daarnaast nog vele andere.
Ik wist niet wie de ontwikkelaars waren, ik wist slechts wat ik te zien kreeg in reclamefoldertjes en bij mijn plaatselijke gameshop. De ervaringen die ik met gamen beleefde waren puur, maar lang niet zo diepgaand als het gamen dat ik nu doe is. Het diepe gevoel dat ik nu bij games heb, komt door de PlayStation 3. Door de PlayStation 3 ben ik nieuwtjes gaan opzoeken, op verschillende websites gaan surfen en heb ik mijn gamecollectie met ruim 200 spellen uitgebreid, waar zowel Uncharted 1 als 3 deel van uitmaken.
Maar we raken op een zijspoor. Terug naar de dag dat ik de PlayStation 3 in mijn handen kreeg. Ik sloot het apparaat direct aan. Overigens niet thuis, maar bij mijn oom en tante waar ik op dat moment was. Het was op een kleine tv en ik had nog geen HDMI-kabel. Ik moest een aantal dingen instellen en ik kon aan de slag. En dat zonder internetverbinding, aangezien ik het Wi-Fi wachtwoord niet wist. Ik stopte het schijfje in het prachtige apparaat en tot mijn grote vreugde kon ik Uncharted 2 opstarten.
Zoals ik al eerder heb aangehaald: Uncharted 2 was mijn eerste kennismaking met de serie en ik wist niet helemaal wat ik moest verwachten. Mijn verwachtingen lagen daardoor niet heel erg hoog en kon het dus allemaal alleen maar meevallen. Het zwarte laadscherm met slechts een dolk in de hoek maakte mijn verwachtingen ook niet echt hoger. Misschien hadden mijn verwachtingen onbewust de bodem wel gehaald. Ik wilde er net wat van zeggen, totdat het menu in beeld kwam. Een prachtig menu, met geweldige belichting en een gouden beeld. Wauw. Zo mooi kon de echte game niet zijn. Gelijk startte ik het spel op en zag al snel dat de game dus wél zo mooi kon zijn. Ik weet nog als de dag van gisteren dat ik een bebloede Nathan Drake voor het eerst aan een treinstel zag hangen in de sneeuw. Al snel kwamen er realistische ontploffingen bij en allerlei dingen die de game filmisch maakten.
Ik heb de volgende dag de nieuwe PlayStation en Uncharted 2 meegenomen en de game uitgespeeld op een oude tv. Wat vond ik het jammer dat het voorbij was. Al snel kocht ik een nieuwe Samsung HDTV met een HDMI-kabel en speelde ik de game nogmaals. Ik vond het nu natuurlijk nóg mooier, en weer had ik de game binnen no-time uitgespeeld, en weer vond ik het jammer dat het spektakel voorbij was.
http://www.youtube.com/watch?v=GUPAyGWKd6c
Uncharted 2 heeft ervoor gezorgd dat ik meteen verslingerd was aan mijn PlayStation 3. Het apparaat, dat al 2 jaar op de markt was, was voor mij in 2009 pas realiteit en het was liefde op het eerste gezicht. Wat een game, wat een apparaat en wat een avonturen heb ik beleefd met beide. Na Uncharted 2 ben ik de gamewereld op de een of andere manier echt gaan volgen. Ik keek naar elk nieuwtje, ik wist wie de ontwikkelaars waren en ik wist ook welke games er bijna uit zouden komen en welke games ik wel en ook welke ik absoluut niet wilde.
Sinds ik Uncharted 2 heb gespeeld heb ik nog veel meer spektakel gezien, maar Uncharted 2 heeft toch wel een speciaal plekje in mijn hart. The Last of Us heeft misschien een waardig einde aan de PlayStation 3 gegeven, maar met Uncharted 2 is voor mij de current-gen begonnen. Zal Uncharted 4 hetzelfde doen of zal het een compleet andere game worden voor de PS4? De tijd zal het leren. Als ik nu naar Uncharted 2 kijk, zie ik nog steeds een grafisch meesterwerk en een geweldig verhaal. Als ik nu naar mijn PlayStation 3 kijk, zie ik een platform met heel wat meesterwerken op zijn naam. Het echte gamen is voor mij begonnen bij Uncharted 2 en daardoor dat mijn gamemoment.
