>> Klik hier om de mening van Harmen over de PlayStation 4-versie te lezen, verderop in dit artikel
Call of Duty: Ghosts – Singleplayer
De multiplayer is veel belangrijker voor een game dan de singleplayer. Een uitspraak waar ik het niet mee eens ben. De singleplayer (of campaign) zorgt juist voor de basis van de multiplayer. Een campaign is misschien juist wel het belangrijkste van een game. Het zorgt ervoor dat je de karakters leert kennen en je er mee identificeert, dat je je de omgeving eigen maakt, je de verschillende type guns leert kennen en het geeft een totaalbeeld van wat de game je zal gaan brengen. De singleplayers van Call of Duty vind ik altijd ijzersterk. Het is een rollercoaster-ride met explosies, geweld, chaos en spektakel.
Het identificeren met de karakters van de game is eigenlijk het enige waar het vaak aan schort bij Call of Duty. Waar The Last Of Us en The Walking Dead je nog feilloos weten te betrekken bij de levens van de personages, faalt Ghosts hier jammerlijk in. Het is ook wel heel erg Amerikaans en dat ligt er altijd zo dik bovenop. Ik denk dat wij Nederlanders hier te nuchter voor zijn. Er word wel een goede poging gedaan door je met je broer door de game te loodsen. En je vader krijgt ook nog een belangrijke rol in het verhaal, maar toch is het het net niet. De verhaallijn laat het ook niet echt toe, want we spelen het meer voor de aaneengesloten oorlogschaos die we voorgeschoteld krijgen. De band tussen broers, vaders en kameraden is eigenlijk bijzaak. Daarom zijn de Call of Duty games ook vaak lastig te volgen. Er loopt wel een rode draad door het verhaal, maar door het grote schouwspel dat Call of Duty heet, verlies je vaak de essentie van het verhaal. In deze singleplayer vond ik dat nog mee aanwezig dan bij de voorgaande delen. Ik wist zelfs af en toe niet wat ik moest doen. Teksten of ondertiteling (die ik voor het gemak maar even aan had gezet) waren niet duidelijk te horen of te lezen vanwege alles wat er op het scherm gebeurde. Ik was zelf soms mijn squad kwijt omdat ik even wat intel aan het zoeken was en er geen indicator op mijn scherm stond waar ik naartoe moest. Dat was wel eens lastig en frustrerend.
Genoeg negatief geweest want de singleplayer is toch weer van grote klasse. De eerste scene zit alweer gelijk vol met een enorm hoog gehalte van bombasticiteit. Is dat een woord…? Nee, ik denk het niet, maar toch omschrijft dit het beste het gevoel dat je krijgt als je de campaign begint te spelen. Wat een rustige wandeling in het bos moet zijn, veranderd in een oogwenk naar een aardverschuiving van epische proporties. Het is ook geen gewonde aardverschuiving, nee deze word opgewekt door een satelliet die zijn wapen afvuurt op onze mooie blauwe planeet. Het is natuurlijk wel Call of Duty waar we het hier over hebben, iets waar zelfs Michael Bay nog lering uit kan trekken. De wijze waarin ze het verhaal tentoonstellen is het meest meeslepend dat ik tot nu toe heb gespeeld. Uiteraard trekt het zichzelf dan over de grens van het realisme, maar zelfs dat neem je op de koop toe. Het is gewoon té cool om zelf middenin die actie te zitten en het te kunnen beïnvloeden. De eerste scene speelt ook al gelijk in de ruimte af, zo weten ze mijn jongensdromen al snel goed tot uitwerking te laten komen. Zelfs in de ruimte ben je je leven niet zeker en aan de hand van je vrouwelijke collega astronaut krijg je je eerste introductie in Call of Duty: Ghost.
En daar begint het letterlijk en figuurlijk pas. Hoewel Infinity Ward van dezelfde engine gebruik maakt als de vorige games, ziet het er toch mooier en beter uit. De levels in de ruimte en onder water geven er een extra dimensie aan en dat hebben ze erg goed uitgepakt. Er werd een beetje lacherig gedaan over de vissen die in deze game zitten, dat ze uit de weg zwemmen wanneer je dichtbij kwam. En dat klopt ook, maar die vissen zijn een klein deel van het hele onderwaterruim. Eigenlijk helemaal niet belangrijk en het is gewoon een leuk detail dat die vissen erin zitten, het gaat uiteindelijk om de fantastische setting die ze hebben weten te creëren. En dan heb ik nog niet eens gesproken over het vliegdekschip waar je middenin een episch gevecht terecht komt. En hoe kunnen we Riley, onze trouwe viervoeter vergeten? Je kunt op een gegeven moment Riley zelf besturen en hem de omgeving laten scouten. In de multiplayer is de hond zowel geweldig als vervelend zodra je hem tegen je heb. In de campaign is het één van je trouwste kompanen.
Na het in één keer uitspelen van Ghosts kan ik zeggen dat, ondanks dat ik hem geweldig vind, John McClane uit Die Hard het nog geen tien minuten zou volhouden in deze Call of Duty game. Infinity Ward, Raven en Neversoft hebben weer een knaller ten tonele gebracht. Een nieuwe verhaallijn, los van de Modern Warfare reeks, waar een open eind je laat hunkeren naar het vervolg. Jammer dat we er weer twee jaar op moeten wachten, maar met de gedachte dat deze op next-gen gaat uitkomen waar alle kinderziektes dan uit zijn, geeft mij nu al een bevredigend gevoel. Stay frosty.
[review pros=”+ Zelfde engine, maar mooier dan ooit
+ Epische settingen in de ruimte en onder water
+ Achtbaanrit van grote klasse” cons=”- Emotionele betrokkenheid komt niet uit de verf
– Soms onduidelijk wat te doen” score=85]
Call of Duty: Ghosts op PlayStation 4:
Call of Duty is een massaproduct. Elk jaar verschijnt er een nieuwe game binnen de franchise, die door het gebruik van de twee ontwikkelstudio’s Infinity Ward en Treyarch wel telkens twee jaar in ontwikkeling geweest is. Of ja, doorontwikkeling eigenlijk. Want in de basis verandert de gameplay weinig en is ieder deel eigenlijk gewoon meer van hetzelfde. Ook grafisch. De laatste écht grote grafische update was de eerste Modern Warfare. Sindsdien werd steeds dezelfde engine gebruikt. Maar Infinity Ward maakte ons bij de aankondiging van Ghosts lekker door te melden dat er, jawel, door een nieuwe engine veel grafische vernieuwingen zouden komen – specifiek voor de next-gen versie.Nou, dat valt dus tegen. Op de PlayStation 4 ziet Ghosts er uiteraard wat scherper uit dan op de vorige generatie en ook is een groot deel van de kartelrandjes verdwenen, maar een baanbrekende verbetering is het allerminst. De multiplayer profiteert overigens wel van de boost in specs; tot op heden heeft geen enkele Call of Duty-multiplayer zó soepel en smooth gespeeld als die van Ghosts. Maar ook hier is weinig grafische verbetering te vinden.
Qua gameplay is er zelfs helemaal niks veranderd. Koop je Ghosts voor je PS4, dan heb je puur een (matige) grafische upgrade ten opzichte van de PlayStation 3-versie. Geen nieuwe gameplay-opties, daarvoor zullen we minstens nog moeten wachten op het volgende deel. Of misschien wel het deel daarna, aangezien Treyarch traditiegetrouw niet de ontwikkelaar is die de grote vernieuwingen doorvoert. Maar wie weet krijgen ze het vertrouwen van Activision.
Wat ons betreft is het in ieder geval zonde van je centen om een PlayStation 4-versie van Ghosts te kopen als je hem al op een ander platform hebt. Mocht je je PS3 verkocht hebben inclusief al je games, of Ghosts überhaupt nog niet hebben natuurlijk, dan zal je je aan de PlayStation 4-versie geen buil vallen.
– Harmen Bootsma
[review pros=”+ Soepele multiplayer” cons=”- Grafisch een minimale verbetering
– Geen extra gameplaymogelijkheden
– Touchpad alleen gebruikt als knop” score=85]
Call of Duty: Ghosts – Multiplayer
Overal om mij heen is men redelijk negatief rond deze game. De gameplay voelt wel weer zoals gebruikelijk aan en is misschien zelfs wel het beste tot nu toe. Maar dit word teniet gedaan door het rare design en grootte van de maps, de snelheid waarmee je doodgaat en het gebrek aan bepaalde speelmodi. Dit is wat men tenminste zegt, maar ik kan mij hier toch niet helemaal in vinden. Er zit een kern van waarheid in maar toch vind ik het één van de beste Call of Duty games tot op heden. Hoeveel kun je nu eigenlijk zeggen over een game die nog niet eens een week in de winkels ligt?
Dit betekent dus eigenlijk ook dat ik nog niet kan zeggen dat het de beste Call of Duty tot nu toe is. Ook ik zit nog in de gewenningsperiode en moet het dus nog even laten bezinken en het de tijd geven. Ik zal proberen zo objectief mogelijk te zijn, alhoewel ik al weet dat dat niet helemaal zal lukken. Ik ben namelijk alweer besmet met het CoD-virus en het heeft mij in zijn greep. Om toch een duidelijk beeld te geven heb ik veel filmpjes bekeken en artikelen gelezen van collega’s en pro-gamers die op hun YouTube-pagina’s van alles uit de doeken doen. Wat ik alvast kan concluderen is dat het veel gericht is op persoonlijke voorkeur. Pro-gamers hebben een bepaald verwachtingspatroon en staan tegelijkertijd heel anders in deze game dan het normale volk, wij dus. Hun lat ligt een stuk hoger en zijn daarom sneller teleurgesteld als de game hen niet brengt wat ze ervan verwachten. Zo willen ze veel verschillende speelmodi, moeilijkere spawn-points en meer health. Ik als gewone huis, tuin en keuken-gamer vind het juist wel fijn als de spawn-point wat dichter in de buurt van de tegenstander liggen. En ik heb geen moeite met het feit dat je sneller doodgaat, ik merk het eerlijk gezegd niet eens. Het lijkt een fractie korter te zijn, toch kan dat ook voordelig zijn. Je legt je tegenstanders dan ook eerder om, dus je hoort mij niet klagen.
Ja, de maps zijn groot. Eigenlijk te groot om zes tegen zes te spelen. Je rent je de schompes en zo is Agility geen overbodige perk. De grootte van de maps geeft meer mogelijkheden aan campers. Zo is bijvoorbeeld Stonehaven een enorme map. Hier kunnen campers aan de verre zijde hun positie innemen en zo rondrennende spelers zoals ik relatief makkelijk omver knallen; je komt er toch niet in de buurt voordat zij je al hebben omgelegd. Ik ben dus verplicht om dan ook een sniper te gebruiken en deze gasten te pakken te krijgen, of een goedgeplaatste granaat mits je kunt werpen als een professionele honkballer. Het zou daarom mooi zijn wanneer de spelmodus Ground War weer in zijn orde word hersteld. Dan speel je negen tegen negen en lijkt een map gevoelsmatig al een stuk kleiner. Helaas is dit nog niet het geval en moeten we hopen dat het in de eerste de beste DLC zit, of wellicht in een game-update. Desondanks denk ik dat het een kwestie van wennen is. Als iedereen de game een maandje heeft gespeeld, kennen we de maps beter, weten we waar de respawn-points zitten en weten we waar we moeten zijn. Ook dan zal het een stuk kleiner aanvoelen.
Maar laten we ons even concentreren op de game zelf in plaats van “wat iedereen er van vind”. Wat is er feitelijk allemaal veranderd? De menu’s zijn ongeveer hetzelfde gebleven, op enkele andere benamingen na. Wat wel een wezenlijk verschil is, is dat je bij je loadout (het oude custom class) je soldaat ziet staan en hem daar je eigen look kan geven. Je loadout zelf is ook volledig aangepast. Alle wapens, attachments, perks en killstreaks zijn al te verkrijgen. Wel tegen een vergoeding van Squad Points. Deze vergaar je door te levellen of challenges te voltooien. Je kunt dit helemaal naar je eigen wens invullen. Zo kun je door het goed in te delen misschien wel 7 perks nemen, maar dan hou je weinig opties over om attachments op je gun te zetten. Het is dus maar wat je prefereert. En dat is een mooie aanpassing van de game, ik hou er namelijk wel van dat ik het allemaal zelf in de hand heb. Ook bestaat Prestige niet echt meer. Daarentegen krijg je nu de beschikking over een tiental verschillende soldaten die je kunt vrijspelen met je gewonnen Squad Points. Deze soldaten kun je één keer laten Prestigen, maar daar blijft het bij. Het nut van het vrijspelen van deze tien soldaten ligt niet zozeer in de Multiplayer, maar meer in de Squads spelmodus. Je kunt namelijk je vrijgespeelde teamgenoten, die je ieder een eigen specialiteit kan geven, in Squads gebruiken. Zij zullen dan met jou zij aan zij ten strijde trekken. Het is jammer dat het geen effect heeft op de multiplayer, want daar kun je het in principe met één karakter wel af. Toch is het wel leuk dat je een eigen legertje kunt bouwen.
Uiteraard zijn de wapens ook weer aangepast. Er is zelfs een nieuwe klasse bijgekomen, de Marksman-wapens. Deze wapens zitten tussen een Assualt rifle en een Sniper rifle in. Het is een welkome afwisseling die je wat meer tegenstand biedt tegen Snipers, en waarmee je toch ook redelijk mobiel blijft. Als laatste echte grote verandering kun je nu, net als in Black Ops, een slide uitvoeren. Waar het in Black Ops nog een duik was, is het hier een knie-sliding, net als in FIFA wanneer je een doelpunt hebt gescoord. Het is mij persoonlijk nog niet gelukt om tijdens deze sliding een kill te maken, maar ik heb zo wel uit netelige situaties weten te ontkomen. Het geeft een extraatje aan de al fijne gameplay. En de gameplay is zoals we het gewend zijn van de Call of Duty edities van Infinity Ward subliem. Mij gaat het voornamelijk om deze gameplay en als dat goed is, ben ik gauw tevreden. Nadat je je soldaat hebt gemaakt zoals jij ‘m wilt hebben, gaat het immers om het spelen van de game. Daar valt en staat alles mee. Wat mij opvalt is dat de “hit detection” erg goed is. Waar je in Modern Warfare 3 nog wel eens het gevoel had dat je je tegenstander daadwerkelijk raakte, maar hij toch verder dartelde alsof er niks was gebeurd, raken je kogels in deze game toch echt je vijand. En dat is een fijn gevoel. Jammer is wel dat je in plaats van de game dan alleen nog maar jezelf de schuld kan geven als je niet goed aan het presteren bent.
Ondanks dat de maps toch echt te groot zijn en hier hopelijk wat aan gedaan gaat worden door in de eerste de beste DLC veel kleinere maps te stoppen, vind ik deze game tot nu toe de beste Call of Duty die ik heb gespeeld. Dit baseer ik puur op de gameplay die echt geweldig aanvoelt. Qua cijfer zal het desondanks niet tippen aan de voorgaande delen. Dit omdat ik toch van mening ben dat Infinity Ward beter naar de community had moeten luisteren. Ze hebben nu een weg gekozen welke erg tof is, maar er toch niet een fantastische game van weet te maken. Het is wederom een Call of Duty zoals alle andere Call of Duty’s. Ik ben benieuwd wanneer ze de stap durven nemen en de game écht op de schop nemen. Voor nu neem ik gretig genoegen met deze. Stay frosty.
[review pros=”+ Beste gameplay tot nu toe
+ Verpersoonlijking van je soldaat
+ Alle killstreaks, wapens en perks gelijk ter beschikking” cons=”- Te grote maps
– Alsnog te weinig innovatie” score=82]
