Wie kent nog die games die er bekend om stonden gruwelijk moeilijk te zijn? Zo moeilijk dat je een klein level wel tien keer opnieuw moet doen voordat je eindelijk snapt hoe het in elkaar zit. Ken je die games nog? Vroeger waren veel games zo. Als tegenwoordig een game moeilijk is, noemen we het dan ook old school. Ik heb een game binnengekregen van Bloober games die ook ‘old school’ zou moeten zijn. Het zou namelijk een enorm moeilijke game zijn, waarbij je goed moet nadenken. Een zogenaamde old school RTS met shooterelementen. Zoiets als Commandos dacht ik, dan zou het wel goed moeten zijn. Ik zat ernaast, want wat ik heb gespeeld, is wel heel erg ‘old school’.
A-Men 2 is de game waar ik het over heb en deze game is de game die volgens Bloober ‘Old School’ zou moeten zijn. Bloober heeft een van de moeilijkste games aller tijden gemaakt. Vergeet klassiekers als Commandos, want A-Men 2 is misschien wel tien keer zo moeilijk als die games ooit waren. Laten we vanaf nu het beest bij de horens pakken en A-Men 2 noemen voor wat het is: bijna onmogelijk. En dat heeft niets met old school te maken. Waarom A-Men 2 zo moeilijk is? Ik vermoed omdat het kan. Tegen de tijd dat ik voorbij het 3e niveau was, was ik al zo gefrustreerd dat ik mijn controller, PlayStation en TV liever het raam uit wilde gooien als dat ik de game verder ging spelen. Is dat nu nodig?
Dat lijkt me niet. A-Men 2 is moeilijk gemaakt en dat puur om het moeilijk maken. Bloober Team had dat waarschijnlijk als visie en dat is ze gelukt. Daardoor hebben ze een game gemaakt die erg moeilijk toegankelijk is en waar zelfs in de eerste levels geen gebruik wordt gemaakt van een leercurve, maar waar ze je meteen voor de haaien gooien met een aantal tips die je kan aanklikken. Je voelt geen voldoening als je een level hebt gehaald, want je krijgt meteen weer het volgende, nog moeilijkere level voor je kiezen. Je stuit telkens weer op een muur van weerstand aan en er is absoluut geen sprake van een enkele adempauze.
Het is niet allemaal slecht, want zodra je door hebt hoe het allemaal in elkaar zit, wordt de game leuker en de puzzels begrijpelijker. Je moet in een level een x-aantal vijanden vermoorden, waarna er een helikopter komt om je op te pikken. Als de helikopter er is, kan je kiezen om er meteen naartoe te gaan, of om nog even te wachten om een hogere score binnen te slepen. Mocht je een level al hebben doorstaan, dan is het wel leuk om je eigen score proberen te verbeteren. Het is alleen niet zo leuk dat je het telkens weer probeert, want wanneer je een level hebt gehaald, deels met geluk en deels met herhalen, herhalen, herhalen, heb je het wel even gezien. Tevens door het herhalen en de moeilijkheidsgraad verveelt de game, want je krijgt het door. Je weet hoe het riedeltje gaat en het daagt niet meer uit, het wordt slechts een ontmoedigende strijd om het spel uit te spelen.
De game is in 2D en je neemt controle over vijf personages. Alle vijf de personages hebben hun eigen speciale krachten waarmee ze elkaar kunnen helpen. De een heeft een parachute, de ander kan zich mengen met de vijand, eentje kan bruggen bouwen en een ander is enorm sterk. Combineer het goed en je wordt koning van het level, combineer het verkeerd en je kan het hele niveau opnieuw spelen. En dat is balen. Een level is meestal op één manier op te lossen en achter die manier kom je door het level keer op keer te spelen totdat je het kunt dromen. De timing, de volgorde en het activeren van bepaalde dingen kan je allemaal dromen tegen de tijd dat je een level weer uitspeelt.
Niet alleen het level kan je dromen, maar ook het deuntje dat op de achtergrond speelt en de vervelende opmerkingen van de verschillende personages kan je dromen en geloof me: dat wil je niet. De stemacteurs klinken vervelend en ook de muziek zet je liever uit, net als met een gratis spelletje voor je telefoon.
A-Men 2 heeft niet alles eruit gehaald wat erin zit. De game is ontzettend moeilijk, maar door het telkens opnieuw spelen van een level kom je er wel en dat is dan weer saai. De muziek is vervelend en het design van de game laat ook flink wat steken liggen. Het kan leuk zijn, maar dit is keer op keer van korte duur. Het old school component is misschien te vinden in het design en het geluid, maar niet in de gameplay. De gameplay is enorm moeilijk en dan is alles er ook over gezegd.
[review pros=”+ Kan uitdagend zijn
+ Scores verbeteren
” cons=”- Vaak te moeilijk
– Geluid en design
– Herhaling” score=50]
