Op een gure regenachtige decemberavond in 2005 was het dat ik mezelf voor het eerst echt outte als een hardcore gamergirl. Op die avond kocht ik voor een stevig bedrag een van de eerste Xbox 360 consoles die van de truck kwamen en werd de casual hobby net dat ietsje gedrevener. Ik noemde het vanaf dat punt niet langer spelletjes spelen, het werd gamen weet je wel. Acht jaar verder zijn we ondertussen en de passie blijft. Of ik nu in de huid kan kruipen van een piraat die vijandige schepen keldert voor de kust van Jamaica of een megalomane misdadigster die sprongen kan maken van dertig meter hoog, gamen blijft een toffe bron van avontuur. In dat opzicht lijkt het dan ook raar dat ik nog steeds geen nieuwe console onder mijn, wederom, nieuwe tv heb staan. Komt grotendeels omdat ik het voorlopig nog niet ‘voel’ eigenlijk.
Zowel de Xbox One als PlayStation 4 verkopen als zoete broodjes momenteel, maar ik heb de meerwaarde ervan nog niet ontdekt. Bij de 360 en PS3 was het duidelijk waar je het geld voor op de toonbank legde, namelijk een grote focus op online diensten en beelden in high def. Momenteel heb ik met beide nieuwe systemen het gevoel dat die lijn simpelweg doorgetrokken wordt en de generatiesprong vooralsnog louter uit mooiere plaatjes bestaat. Begrijp me niet verkeerd, ik ben een graphicswhore, maar ook het type meisje dat meer nodig heeft dan een leuke verpakking om ergens van onder de indruk te zijn.
Dat die PlayStation 4 hier sowieso erg binnenkort al binnen komt ligt uiteraard voor de hand, maar dat heeft niet zozeer met de console zelf te maken, maar met de games. Killzone: Shadow Fall en Knack waren nog niet van het kaliber dat me er toe noopte om een stevig deel van mijn maandloon uit te geven, maar daar komt dit jaar verandering in met de release van games als Infamous Second Son en The Order: 1886.
Het lijkt een beetje gek om een game waar we nog niet bijster veel over weten als The Order: 1886 bovenaan de verlanglijst voor dit jaar te zetten, maar ik hou wel van een berekend risico. Dit is een nieuwe generatie en daar horen nu eenmaal nieuwe games bij. Het soort anticipatie dat ik voelde bij Gears of War of Uncharted hangt ook over The Order: 1886 en alleen al daarom is het iets om zeker en vast naar uit te kijken. De grote vraag is uiteraard op dit punt wat The Order eigenlijk is. Het antwoord daarop lijkt behoorlijk simpel, niets meer of minder dan een rechtlijnige action-adventure waarin je hoofdpersonage in third-person zijn ding op het scherm doet. Bronnen die de game in actie zagen omschreven de gameplay als de schietactie die je in een Mass Effect of Uncharted aantreft gecombineerd met het soort extravagant wapentuig dat je doorgaans met Ratchet & Clank associeert.
Bijster origineel klinkt dit op papier in elk geval niet, maar in acht nemende dat Uncharted in het begin smalend Dude Raider gedoopt werd op fora lijken de makers wel het voordeel van de twijfel te verdienen. Het uitgangspunt achter het verhaal en de spelwereld lijkt me in elk geval wel goud. De orde uit de titel verwijst naar een verbond van ridders die al eeuwen optreed als schild dat de mensheid beschermt tegen een leger van gemuteerde monsters genaamd de half-breeds. De orde levert al sinds de negende eeuw een verliezende strijd, tot de ridders een goedje ontdekken genaamd black water. Dit zwarte water geeft de orde meteen stevige voordelen zoals een sterk vertraagd verouderingsproces en speciale krachten zoals het genereren van wonden. Het black water zorgt ervoor dat eeuwenoude ridders die luisteren naar namen als Galahad en Percival, bekende ridders van de ronde tafel, in de negentiende eeuw strijd kunnen voeren tegen half-breeds in het Londen na de industriële revolutie.
Dit volledig van de pot gerukte uitgangspunt levert de ontwikkelaar de mogelijkheid om een heuse potpourri van ideeën samen te voegen en dat kan op creatief vlak uiteraard vonken geven. Londen in de negentiende eeuw is sowieso al een interessant decor maar de combinatie van mensen met paard en kar op straat en vuurgevechten met enorm geavanceerd wapentuig en zeppelins in het luchtruim maakt de zaken enkel intrigerender. Ook de toevoeging van historische figuren in het verhaal is opmerkelijk te noemen, zo is reeds bevestigd dat de Marquis de Lafayette zijn opwachting maakt en zou het zomaar eens kunnen dat we het pad van Jack the Ripper zullen kruisen in Whitechappel.
Een laatste reden waarom dit een van de titels is om dit jaar in het oog te houden is uiteraard ontwikkelaar Ready at Dawn. Deze ontwikkelaar wist met God of War en Daxter de grote toppers af te leveren op PSP en bewees op de handheld heel wat talent in huis te hebben. The Order: 1886 wordt hun eerste game voor een console en moet meteen een van de grootste exclusives van het jaar worden voor PlayStation 4. Sony lijkt er alvast rotsvast in te geloven, dus waarom zouden wij het niet doen? Het blijft voorlopig nog wachten op gameplay en meer details rond deze titel, maar ik kijk er toch al naar uit. Omdat de makers aangegeven hebben beïnvloed te zijn geweest door games als Uncharted en graphic novels als From Hell, maar ook omdat het verhaal best interessante snaren lijkt te kunnen raken met personages die geen voeling meer hebben met hun sterfelijkheid. Combineer dat alles met grafische krachttoeren zoals kledij, hout en glas die op realistische wijze reageren op kogelvuur en je krijgt een titel die niet op je radar mag ontbreken.
