Ik was nog net jong genoeg om de hele Dragon Ball Z-hype mee te krijgen. Toch heb ik alleen maar de eerste serie gezien waarin held Goku het opnam tegen Freeza. Daarna heb ik niks meer gevolgd en daar heb ik nog steeds gemengde gevoelens over. Aan de ene kant vind ik het jammer omdat het eigenlijk een erg toffe cartoon was, aan de andere kant vind ik het wel prima, want één gevecht duurde ongeveer tien afleveringen, als het niet meer was. Mijn lage drempel van geduld versus deze langdradigheid was op zijn zachtst gezegd problematisch te noemen.
Desalniettemin is Dragon Ball Z blijven hangen als een positieve ervaring en was ik dus gretig om weer eens een DBZ impuls te krijgen. Aangezien de laatste DBZ game alweer uit 2012 dateert, is het voor iedereen al even geleden dat we met Goku en consorten hebben mogen spelen. Gelukkig is hier nu dus Battle of Z, een vechtgame die de indruk geeft een open wereld te zijn. Dat is het natuurlijk niet, maar de levels zijn wel lekker groot en geven een ruime indruk. Hoewel dat voor een vechtgame niet gebruikelijk is, komt het de game hier ten goede. De game is als multiplayertitel bedoeld, maar toch heb ik voornamelijk de singleplayer gespeeld. Helaas kun je deze niet met z’n tweeën spelen. Wat logisch klinkt, maar toch jammer is. Zeker als je weet dat je elke missie met minimaal drie karakters speelt. En dan wil je toch dat je beste maatje je kan bijstaan in je gevechten. Je kunt de game wel met je vrienden spelen, maar helaas niet op één console. Wat voelt als een gemiste kans, al doet het niks af aan het plezier van de game.
Deze DBZ-game is overigens perfect voor mensen zoals ik, die de cartoon wel hebben gezien maar toch niet precies weten hoe het verhaal in elkaar zit. Battle of Z begint namelijk helemaal aan het begin en je maakt alles weer van voor af aan mee. Goku, Gohan, Piccolo, Krillin, Yamcha en Vegeta zijn van de partij en Freeza, Cell, Android 18, de Ginyu Force en Majin Buu zijn een paar eindbazen die weer verslagen moeten worden. Alles bij elkaar zitten er meer dan zeventig karakters in de game. En de stemmen zijn nagenoeg gelijk aan de cartoon, dat vind ik altijd een pluspunt. Het leuke is ook dat er binnen Battle of Z drie verhaallijnen lopen, van zestig missies alles bij elkaar. Hierin vecht je zowel aan de goede kant als de slechte kant en kun je dus alle 70+ karakters in de game een keer spelen. De dertien verschillende speelvelden vallen hierbij een beetje in het niet en kunnen repetitief aanvoelen, toch bieden ze genoeg diepgang. Overigens speel je de co-op en Battle Mode pas vrij als je een paar singleplayer missies hebt gedaan. In Battle Mode kun je kiezen tussen Battle Royal of Shin Battle, wat eigenlijk gewoon een Team Deathmatch en Free For All is tussen acht spelers. Leuke toevoeging, maar ik speel liever gewoon de singleplayer.
Het coolste van Dragon Ball Z vind ik zelf de Super Sayan krachten. Er bestaat een filmpje (plaatsvervangende schaamte erbij inbegrepen) van een jongen die probeert Super Sayan te worden (alhier de bewerkte versie). Nu zal ik dit zelf nooit op YouTube zetten, maar wie wil nou niet Super Sayan worden?! Battle of Z bevat als eerste DBZ game Goku’s Super Sayan God mode. Die speel je vrij naarmate het verhaal verloopt. Tijdens de gevechten zelf kun je ook speciale aanvallen doen door je zogenoemde Ki-meter te vullen. Als deze vol zit kun je krachtige aanvallen doen, zoals de welbekende Kamehameha aanval. Je kunt ook je krachten bundelen met je teamgenoten en zo een kettingaanval maken om je vijanden nog grotere schade toe te brengen. Aan de hand van de d-pad kun je je team opdrachten geven. Als je vertrouwen hoog genoeg is, kun je ze zelfs de opdracht geven niet mee te doen aan het gevecht zodat je de klus in je eentje kunt klaren. Daarnaast kun je je karakter ook nog extra uitrusten met zogeheten kracht kaarten. Na elke gevecht win je een reeks aan kaarten die je je karakters kan toewijzen om ze zo een boost te geven in bijvoorbeeld power of health. Je ziet dat er goed is nagedacht over de game, en dat de ontwikkelaars fan zijn van de serie. Dit alles, in combinatie met de uitgebreide gameplay, levert een goede game op.
Nooit gedacht dat ik een fighting game zo leuk kon gaan vinden. Wat wel een vereiste voor mij is, is dat je het met je vrienden speelt, maar dat geldt misschien wel voor elke vechtgame. Sterkste kant van de game is de bewegingsvrijheid die je hebt. Zwakste kant is dat je het niet met z’n tweëen kan spelen op één console, wat in principe de basis zou moeten zijn van een fighting game. Desondanks weet Dragon Ball Z: Battle of Z te imponeren en brengt de game ons weer even terug in het leven van überheld Goku en zijn Super Sayan awesomeness.
[review pros=”+ Veel bewegingsvrijheid
+ Super Sayan FTW!
+ Alle karakters beschikbaar” cons=”- Geen versus speelbaar op één console
– Gebruiksonvriendelijke menu’s
– Controls niet snel onder de knie” score=78]
