Met ingehouden adem en vol enthousiasme begon ik aan Lightning Returns: Final Fantasy XIII. Alleen bij het intromuziekje viel ik al zo ongeveer van de bank. Eindelijk, na te lang wachten, is ze er weer. Lightning! Heldin van Final Fantasy XIII, godin van Final Fantasy XIII-2. Ze is terug om in dertien dagen de wereld te redden! Tja, dertien dagen… Is dat eigenlijk wel haalbaar!?
Natuurlijk is het dat, want je bent als een gek bezig om quests af te ronden en Eradia te verzamelen. Oh, wacht, laat ik bij het begin beginnen. Hoewel ik niet verwacht dat iemand dit deel gaat spelen terwijl hij of zij nog geen eerdere delen heeft gespeeld, zal ik toch een snelle uitleg geven wat er nu precies is gebeurd met Lightning.
Na het eerste deel wordt Lightning door de godin Etro ontboden. In Valhalla dient ze als Etro’s ‘knight’ en vecht genadeloos tegen Caius Balad, rivaal van Etro. Aan het einde van XIII-2 valt Lightning in een soort van slaap, om vijfhonderd jaar later wakker te worden als ‘the saviour’. Bhunivelze heeft haar de opdracht gegeven om zielen te verzamelen voordat de wereld, Nova Chrysallia, ophoudt te bestaan. Natuurlijk doet Lightning dit niet zonder goede rede en Bhunivelze heeft een troefkaart: Serah, de ziel van Lightning’s zus. Wanneer Lightning haar missie goed afrondt, krijgt ook Serah een plek in de nieuwe wereld.
Nadat de godin Etro dood is gegaan is er veel veranderd voor de mensheid. Het proces van overlijden en herboren worden is stil komen te staan. Er worden geen baby’s meer geboren en niemand veroudert. Zo zijn alle hoofdpersonages van de eerdere delen ook geen dag ouder geworden. Snow, Fang, Vanille, Sahz, Noel… Iedereen is er nog steeds, alleen geestelijk vijfhonderd jaar ouder. Alle wrok, het verlies, de pijn van vijfhonderd jaar geleden heeft al die jaren lopen etteren. Dat komt ze natuurlijk niet ten goede.
Lightning krijgt dertien dagen de tijd voordat Bhunivelze wakker wordt en in deze dertien dagen krijgt ze de mogelijkheid om zoveel mogelijk zielen te redden door middel van quests. Zo ook de ‘oude bekende’. Lightning begint helaas niet met dertien dagen, maar door quests af te ronden heeft ze de mogelijkheid om Eradia te verzamelen. Eradia zorgt ervoor dat je meer dagen krijgt om je missie te voltooien.
Natuurlijk hoeft Lightning dit alles niet alleen te doen. Hope Estheim, in vijfhonderd jaar alleen maar jonger geworden, helpt haar hierbij. Vanuit de Ark helpt hij haar met verschillende quests en geeft daarbij een goed advies. Je kunt niet iedereen helpen, soms zal je de keuze moeten maken iemand niet te helpen want anders kom je in tijdnood.
Lastig is dat! De klok tikt inderdaad door, maar wanneer je iemand niet helpt, kan zijn of haar ziel dus ook niet naar de nieuwe wereld! De klok tikt en tikt en tikt. Zo nu en dan is het bijna frustrerend dat hij dat doet. Wanneer je bijvoorbeeld naar een verkeerde plek loopt, wanneer je je realiseert dat je dezelfde plek al vijf keer hebt gezien en vooral wanneer je een persoon maar op een bepaald tijdstip kan zien.
Daarnaast word je ook nog elke ochtend om zes uur terug naar de Ark geroepen om hier de zielen vrij te laten. Wanneer je te weinig zielen hebt verzameld verlies je een dag, heb je er genoeg dan krijg je er een dag bij. Wanneer je een dag minder hebt gepresteerd omdat je met een bepaalde quest bezig bent, ben je dus zo een dag kwijt! Gelukkig zijn er een aantal momenten waarop de klok stopt. In het menu, tijdens een gevecht en wanneer je te lang niets doet. Dat is vooral heel erg prettig wanneer je meerdere keren achter elkaar in slaap valt, zoals ik.
De wereld van Lightning Returns: Final Fantasy XIII is verdeeld in vier delen. De zogenoemde ‘open wereld’ is daardoor minder ‘open’ dan je zou verwachten. Er zijn twee steden, Luxerion en Yusnaan, een woestijn en een enorme grasvlakte. Op deze vier plaatsen kan je weliswaar vrij bewegen en zelf de keuze maken waar en wanneer je ergens naartoe gaat, maar je moet niet meteen verwachten dat je gehele werelddelen kunt verkennen. De vier zones zijn aan elkaar verbonden door middel van een monorail waarbij je in het ene gebied op de monorail stapt en in het andere gebied er pas uit komt. Voor dertien dagen is er genoeg te zien en te ondervinden maar ergens had ik gehoopt dat de wereld groter zou zijn.
Het vechtsysteem is aardig veranderd ten opzichte van de eerdere delen. Door middel van drie verschillende ATB-meters heb je de mogelijkheid om meerdere aanvallen achter elkaar te gebruiken. Wanneer je ATB op is zal je moeten wachten totdat de meter opnieuw gevuld is. De ATB-meters zijn gekoppeld aan verschillende ‘garbs’. Dit is kleding met zijn eigen voor- en nadelen. Daarnaast voeg je hieraan je wapen, schild en accessoires toe. Tijdens gevechten kun je drie van deze garbs gebruiken. Wanneer je dit goed aanpakt krijgt je vijand zo nu en dan niet eens de kans om je aan te vallen.
Last but not least: Ik was vooral benieuwd naar de belofte dat alle losse eindes aan elkaar geknoopt werden in dit laatste deel. Hoewel er een aantal eindjes inderdaad aan elkaar worden geknoopt zijn er bij mij ook een groot aantal gaan rafelen. Niet alles wordt geheel duidelijk en in sommige gevallen wekt het juist meer vragen op! Zo zijn er een aantal dingen welke ik klakkeloos heb aangenomen in eerdere delen. Nu lijken deze door het hele gebeuren alleen maar vager geworden.
Als bevooroordeeld Final Fantasy fanaat kan ik alleen maar zeggen dat ik blij ben dat ik deze game mocht spelen. Als kritische kijker moet ik echter eerlijk zeggen dat er wat haken en ogen aan de game zitten. Deze game lijkt in de verste verte niet op het oude vertrouwde Final Fantasy. Er ligt een bepaalde tijdsdruk op het hele gebeuren door de toegevoegde klok en de geheel ‘open wereld’ is ver te zoeken. Het vechtsysteem is een gave nieuwe toevoeging maar of dat genoeg is? Dat zal je denk ik zelf moeten beoordelen.
[review pros=”+ Nieuw vechtsysteem is een verrijking
+ Verhaal wordt in zekere zin duidelijker” cons=”- Tijdsdruk kan erg frustrerend zijn
– Nog steeds gebonden aan vrij kleine zones” score=80]
