Een nieuwe generatie spelcomputers staat, de naam zegt het al, garant voor vernieuwing. Sony heeft jarenlang geresearcht en gebouwd aan de PlayStation 4 (en Nintendo en Microsoft natuurlijk ook aan hun nieuwste consoles) en nu zijn de gameontwikkelaars aan zet om de hardware tot de bodem te benutten. Sucker Punch maakt van de gelegenheid gebruik en laat een frisse wind waaien door het derde deel van haar PlayStation-exclusieve franchise. inFAMOUS: Second Sun ademt next-gen.
De ontwikkelaar volgt de door Sony ingeslagen weg en introduceert in Second Son een nieuwe generatie, wat het voor nieuwe spelers makkelijk maakt om in de inFAMOUS-trein te stappen. Cole MacGrath is passé; Delsin Rowe is de nieuwe man die je onder de knoppen krijgt. Een 24-jarige, laidback graffiti-spuiter die in de schaduw staat van het succes van zijn oudere broer Reggie (vandaar de subtitel Second Son), werkzaam bij de politie van Seattle. Maar Delsin houdt hoop. Hoewel hij ervan baalt dat zijn broer succesvoller is dan hijzelf, weet hij zeker dat zijn tijd nog wel komt. En hij krijgt gelijk.
Een aantal Conduits, mensen met bovennatuurlijke krachten, ontsnapt uit een transportwagen van het Department of Unified Protection (DUP), dat de ‘bioterrorists’, zoals zij de Conduits liever noemen, buiten de normale samenleving houdt. Door opsluiting, of simpelweg door moord. Delsin komt ongewild in conflict met een van de Conduits, waarna hij plotseling diens bovennatuurlijke kracht bezit. Al snel wordt hij opgemerkt door Brooke Augustine, het hoofd van het DUP, die, nadat Delsin weigert mee te werken aan zijn arrestatie, een naaste van hem verminkt met haar eigen Conduit-kracht: overal waar ze wil beton laten ontstaan. Samen met Reggie gaat Delsin haar achterna, erop rekenend dat hij Augustine’s kracht ook over kan nemen en zijn naaste kan redden.
Een prima kapstok om de gameplay die inFAMOUS zo tof maakt aan op te hangen. Second Son is een genot om te spelen. In de eerste plaats natuurlijk door de ‘free roaming meets superpowers’-gameplay, maar ook omdat Delsin een sympathieker hoofdpersonage is dan Cole MacGrath. Aan alles merk je dat hij oprecht plezier beleeft aan zijn nieuw verworven krachten, en de droge grappen die hij er met enige regelmaat uitgooit zorgen vaak voor een glimlach op je gezicht. Maar vooral: damn, wat speeld Second Son soepel. De snelheid waarmee de prachtige graphics op je tv geknald worden (ja, Second Son is op dit moment met afstand de mooiste PS4-game), zo heerlijk vloeiend. Het belang van een goede framerate laat zich wederom blijken. Behalve dat is het ook het gemak waarmee je Delsin door Seattle manoeuvreert. In het begin, als je alleen nog beschikt over de gave om in rook te veranderen, laten de controls om op gebouwen te klimmen nog iets te wensen over, maar zodra je de Neon-powers hebt vlieg je letterlijk en figuurlijk door de stad heen. Deze kracht heb je pas na een uurtje of twee/drie spelen, maar doordat tot die tijd de helft van de stad nog niet toegankelijk is, is dit geen onoverkomelijk probleem.
Behalve die tweedeling, is Seattle ook opgedeeld in districten. Deze worden bezet door het DUP en voordat je aan de missie(s) kunt beginnen die een district herbergt, moet je eerst het plaatselijke controlecentrum (een soort vrachtwagenoplegger) vernietigen. Inclusief alle DUP-agenten die het bewaken. Slim bedacht als training voor de ‘echte’ missies, maar aangezien het aantal districten in de tientallen loopt, had het aantal te vernietigen controlecentra wel iets lager mogen liggen.
Na het voltooien van de eerste missies, die allen te maken hebben met het opsporen van de ontsnapte conduits, kun je ervoor kiezen om gelijk door te gaan naar een volgend district of het huidige district compleet DUP-vrij te maken en alle sidequests te voltooien. Dit zijn vooral simpele opdrachten als het kapotschieten van beveiligingscamera’s, oprollen van kleine drugsbendes en het uit de lucht knallen van surveillerende drones. Leuk om bezig te blijven, maar de hoofdmissies blijven meer trekken, simpelweg vanwege het hogere spektakelgehalte.
Spektakel is echter lang niet het enige waar Second Son om draait. De krachten van Delsin zijn gedurende de hele game te upgraden. Je kunt volledig zelf kiezen welke krachten je wilt upgraden en verbeteren, het enige waar je voor moet zorgen is dat je voldoende ‘brokstukken’ (jawel, de game is zowel qua audio als tekst in het Nederlands speelbaar) verzamelt. Elke neergeschoten drone is sowieso één brokstuk, maar ook ontplofte controlecentra van DUP laten elk een viertal brokstukken achter. Door de grote hoeveelheid beschikbare upgrades is het totaal geen probleem dat er ook zo veel van deze brokstukken te vinden zijn, het houdt de vaart lekker in het spel.
Afhankelijk van je speelstijl (goed of slecht karma, zoals we het uit de eerdere inFAMOUS-games kennen) kun je bepaalde upgrades voor je krachten wel of juist niet uitvoeren. Dit stimuleert om de game meer dan één keer uit te spelen, omdat hierdoor ook het verloop van het verhaal en dus de dingen die je in de game doet, beïnvloed worden. Datzelfde geldt voor het maken van keuzes op gezette momenten in de game. Overduidelijke goede of slechte oplossingen voor problemen worden aangedragen, waarbij jij kiest wat Delsin doet. Met de gemaakte keuze kan je later in het spel, positief of negatief, geconfronteerd worden, wat ervoor zorgt dat je je op die keuzemomenten even extra achter de oren krabt.
En dat zijn dingen die je wilt in een blockbustergame als deze. Vlotte gameplay, een lekker verhaal en gebeurtenissen die zich aanpassen naar aanleiding van jouw speelstijl. Next-gen? Absoluut. Een zwaar gestripte versie van Second Son zou misschien mogelijk geweest zijn op de PlayStation 3. De krachten van Delsin hadden er dan echter niet alleen een stuk minder mooi uit gezien, maar ook minder fijn gespeeld. inFAMOUS: Second Son is, ondanks de in het begin op momenten tegensputterende besturing en de niet al te uitdagende sidequests, absoluut een systemseller. En dat voor een console die dat op dit moment niet eens nodig heeft.
De PlayStation 4 is een topper rijker. Second Son is toegankelijker dan zijn voorgangers en speelt een heel stuk soepeler. Onder de kleine minpuntjes zit een stevige action-adventure die door het good/evil verhaal en het gebruik van RPG-elementen ook op de lange termijn interessant blijft.
[review pros=”+ Heerlijke gameplay
+ Mooiste game op PS4 tot nu toe
+ Bovennatuurlijke krachten rocken” cons=”- Besturing niet helemaal perfect
– Sidequests worden snel eentonig” score=89]
