Metal Gear Solid: Ground Zeroes Review

Metal Gear Solid V: Ground Zeroes is geen volledige game. Het is een opwarmertje voor wat komen gaat. Een kleine blik in de keuken van Hideo Kojima en zijn ontwikkelaars. Het laat zien wat Metal Gear gaat worden. De toekomst ziet er goed uit voor de franchise.

Metal Gear Solid V: Ground Zeroes lijkt heel veel ‘typische Metal Gear’-elementen overboord te gooien. Zo zijn er geen filmpjes die langer duren dan de gemiddelde serie op tv en ook geen gesprekken via de codec met het thuisfront. Ook de fantastische boss-battles uit het verleden zijn afwezig. Daarnaast is het verhaal niet bijzonder diep en lijkt het de gameplay te verkiezen over zichzelf. Ook is het geen lange game, het duurde een uur en drie kwartier tot ik de Ground Zeroes-missie tot einde had gebracht. Ondanks al deze punten brengt Ground Zeroes je het Metal Gear-gevoel zoals je het kent van vroeger en weet het spel je lang aan zich te binden door de vele extra’s. Missies opnieuw spelen is geen probleem wanneer je speelstijl compleet anders is. Metal Gear is modern, snel en zeer vermakelijk.

Ground Zeroes is een proloog voor het volgend jaar te verschijnen Metal Gear Solid V: The Phantom Pain. Ontwikkelaar Hideo Kojima kiest ervoor om een klein verhaal te vertellen dat vóór zijn oorspronkelijke game speelt om spelers te introduceren in de nieuwe mechanieken van de serie. Ground Zeroes speelt na Peace Walker, de fantastische game die in 2010 verscheen voor de PlayStation Portable. De politieke kwesties uit die game vinden hier hun nasleep waardoor het spel serieuzer en donkerder aanvoelt dan eerdere edities. Hideo Kojima heeft eerder aangegeven dat hij zijn franchise serieuzer wilde gaan maken, duisterder en meer provocerend. Binnen enkele minuten spelen is dit dan ook te merken. Niet alleen door de visuele stijl, maar ook door de audio tapes die je kunt beluisteren tijdens het spelen.

Hoewel het verhaal zo verteld is, is het einde van de Ground Zeroes-missie niet het einde van het spel. Door bepaalde handelingen te verrichten tijdens het spelen (zoals het vinden van verborgen geheimen) worden extra missies beschikbaar gesteld die je keer op keer kunt spelen om meer uit de game te halen. En uiteraard om een betere score neer te zetten dan de mensen in je vriendenlijst. Mijn eerste playtrough was dan ook beschamend, ik was geen Big Boss, ik was Rambo. Met 63 kills op mijn naam, 41 headshots en eenentwintig ontdekte keren, sloop ik niet door de game zoals ik dat had gewild. Het nodigt uit om de game opnieuw te spelen, dit keer zonder gezien te worden, zonder slachtoffers te maken. Een hogere score zal het resultaat zijn, inclusief extra’s die er op hun beurt weer voor zorgen dat de speelduur verlengd gaat worden.

Voor het eerst in een Metal Gear is Ground Zeroes geen lineaire gebeurtenis. Omega Base, de US Naval Prison Facility waar het spel zich situeert, is compleet open. Een kleine open wereld ligt tussen jou en je doel. Je kunt gaan en staan waar je zelf wilt. Zo merkte ik dat ik niet alleen mijn missie voltooide en de twee gevangengenomen mensen wist te bevrijden, maar dat ik ook op andere gebieden mensen bleef helpen om aan een zekere dood te ontsnappen. Het hoeft niet, de game zegt niet dat je dit moet doen, maar ik deed het. De open wereld is gevuld met plekken om je te verstoppen. Tenten, gebouwen, schachten onder de grond, alles kan zorgen voor jouw cover. Maak er dan ook gebruik van, het is nodig.

Ground Zeroes laat goed zien wat de nieuwe FOX-engine in zich heeft. Op momenten is het spel bijzonder mooi. De wereld is gedetailleerd en scherp vormgegeven en effecten zoals regen op kleding ogen realistisch. Daarnaast brengt het weer zijn eigen gevaren met zich mee. Omdat het spel een dynamisch weersysteem heeft weet je nooit wat je kunt verwachten. Zo speelde ik de missie de eerste keer in een regenachtige nacht waardoor ik makkelijker weg kon komen door de duisternis te gebruiken. Echter, een tweede sessie speelde zich overdag af, geen wolkje aan de lucht. Door een militaire basis sluipen terwijl deze gevuld is met gevaarlijke soldaten is in het zonlicht meteen een stuk lastiger. Elke beweging moet goed zijn, het gevaar om gezien te worden ligt stukken hoger.

Ground Zeroes weet de spanning goed op te bouwen. Ik voelde vaker dan eens mijn hart in m’n keel bonken wanneer een soldaat vlak langs me liep zonder dat hij me zag. Wanneer ik dan toch gespot werd en weg moest zien te komen, zat ik op het puntje van mijn stoel. De vijand is slimmer dan ooit. Met zaklampen schijnen ze naar donkere plekken, ze jagen in groepen op je en zijn niet bang om zwaarder geschut op je af te sturen. Het verstoppen van de lichamen van je slachtoffers is dan ook zeer belangrijk. Het gebeurde me net iets te vaak dat ik dacht veilig te zijn op het moment dat er weer ergens een lijk werd gevonden. Heel de basis ging weer op zoek.

Gelukkig heb je de beschikking over handige gadgets om ervoor te zorgen dat je veilig van A naar B kunt gaan. Zo is er de verrekijker die vijanden definitief blijft tonen wanneer je ze voorzien hebt van een tag. Daarnaast is er de iDroid, een handig holografisch apparaatje dat alle informatie, maps en objectives handig voor je op een rij zet. Dit keer beschik je ook over levenskracht die zich steeds opnieuw aan blijft vullen. Wanneer je geraakt bent door vijandelijk vuur en weg weet te komen, zal Big Boss zich steeds beter gaan voelen. Verwondingen hoeven niet meer genezen worden met gevonden objecten. Daarnaast vertraagt de tijd even wanneer je gevonden bent. Iets wat ik in eerste instantie een beetje nep over vond komen maar door de slimmere tegenstanders al snel onmisbaar vond.

Toch zal de slimme speler deze health-regeneration en slow-motion niet tegen gaan komen. Het is en blijft een game die om stealth draait. Om die hogere score (en extra’s) te krijgen moet je ervoor zorgen dat je niet gezien wordt, geen slachtoffers maakt (ze hooguit knock-out slaat) maar toch je missie klaart in de drukke basis. Hoewel je met getrokken mitrailleur een heel eind kunt komen, zit de echte voldoening in het verstoppen. De tijd nemen voordat je toeslaat. Vijanden kunnen je hier zelfs bij helpen. Wanneer je iemand besluipt en hem vasthoudt, kun je ervoor kiezen hem te vermoorden (niet slim, denk aan je score!), knock-out te slaan of eerst om informatie te vragen. Je kunt zelfs een val opzetten door hem te laten schreeuwen om zijn collega’s.

Nadat je alles uit de Ground Zeroes-missie hebt gehaald en de Side Ops een kans geeft, zul je merken dat niet elke missie even sterk is als de andere. Zo is een on-rails shooter vanuit een helikopter leuk om te spelen, maar voelt het niet op zijn plek in een game die om stealth draait. Gelukkig is het maar een klein smetje op een avontuur dat zo sterk in elkaar zit dat het wachten op The Phantom Pain alleen maar moeilijker is geworden.

Metal Gear Solid V: Ground Zeroes is misschien in zijn opzet maar een korte game, maar het geeft een sterk kijkje in de toekomst van de franchise. Kojima weet waar hij moet vernieuwen zonder dat echte Metal Gear-gevoel te verliezen. Metal Gear heeft nog nooit zo lekker gespeeld als Ground Zeroes, het wachten op het echte vijfde deel kan beginnen…

[review pros=”+ Dynamisch weer zorgt voor andere tactieken
+ Toekomst van Metal Gear ziet er goed uit
+ Fox Engine doet zijn ding” cons=”- Niet iedereen zal blij zijn met de korte speelduur
– Niet elke Side Op is even goed
– Wachten op The Phantom Pain” score=88]