Wie denkt dat elke game die bij een film hoort per definitie slecht is, heeft het mis. Uiteraard, er zijn heel wat film tie-ins verschenen die we liever vergeten (ook in de wereld van Star Wars), maar er zijn toch echt titels die hun inspiratie uit films halen waar we met warme gevoelens aan terug blijven denken. Eén van die titels is Star Wars: Episode I Racer.
Star Wars Episode I: The Phantom Menace zal nooit de boeken ingaan als de beste film uit de franchise. Het is niet eens de beste film uit de prequel-trilogie. Toch bracht deze titel bijzondere en heftige momenten die Star Wars-fans met liefde voor de geest halen. Denk aan het epische gevecht tussen Qui-Gon Jinn, Obi-Wan Kenobi en Darth Maul of de dogfights met de Naboo Starfighters. Een andere scene die indruk wist te maken, was de Podrace. Een race op hoge snelheden door gevaarlijk terrein. Een race waarvoor je ‘jedi reflexen’ nodig hebt om levend de eindstreep te bereiken. En uiteraard was deze scene de perfecte inspiratie voor een eigen racegame, gesitueerd in het universum van ome George.
er zijn geen afbeeldingen gevonden
In haar binnenste is Episode I Racer een racegame zoals elke andere. Jij moet sneller zijn dan de tegenstanders en als eerste de eindstreep behalen. Anakin Skywalker wist in de film maar op het nippertje te winnen, waardoor het verdere verhaal van de Star Wars Saga in gang kon worden gezet. Nu zit jij echter achter het stuur van de gevaarlijke Pods. Met snelheden boven de negenhonderd kilometer per uur raas je over dorre oppervlakten, door smalle gangen, over ijs en meerdere obstakels. De Force moet met je zijn om dit te kunnen.
Tenminste, dat dachten we. Episode I Racer was een redelijk makkelijke game. Anakin had behoorlijk wat moeite om zijn Pod op de baan te houden, maar in het spel valt het allemaal reuze mee. Ik herinner me nog de keer dat ik het spel voor het eerst speelde en meteen als nummer één over de finishlijn kwam. Beginnersgeluk, dacht ik nog. Maar nee, de races daarna finishte ik steevast op de eerste plek. Verwacht niet de uitdaging zoals je die vindt in een F1-racegame. Wel moet ik meteen benadrukken dat Episode I Racer een bijzonder strakke manier van besturen had. Zonder veel moeite wist jij hoe je de Pod op de baan moest houden, wat je moest doen bij overhitting, hoe je de meest scherpe hoeken kon insturen. Het gevaarte zweeft altijd boven de grond, dus wrijving van de ondergrond is er niet. Toch, in het level gevuld met ijs heeft je Pod last van de gladde ondergrond. Games zijn af en toe een beetje vreemd. Het was een klein momentje waarop je wat beter je best moest doen, maar dit was ook te overkomen.
Alsof je nog niet snel genoeg ging, was het mogelijk om een heuse turbo in te schakelen. De motoren gaven even wat extra kracht waardoor je (wanneer je je Pod voorzien had van de juiste upgrades) makkelijk boven de 1000 kilometer per uur uit kon komen. Hier moest je er echt even je hoofd bij houden, de snelheden liepen snel op. Maar, eigenlijk had je de turbo amper tot niet nodig omdat je vaak toch eenzaam aan kop lag. Uiteraard werd de game wel wat pittiger wanneer je richting het einde kwam, maar de uitdaging kwam hier vooral uit de omgevingen. Je tegenstanders werden er niet beter op. Shortcuts, grote sprongen tussen ravijnen, je wist je er steeds doorheen te manoeuvreren. En mocht je Pod ontploffen of jij jezelf tegen een wand kapot vliegen? Geen nood, binnen enkele seconden stond je weer terug op de baan. Jouw doel was om de race te eindigen en ondertussen nieuwe Pods vrij te spelen.
er zijn geen afbeeldingen gevonden
Het spel oogde zoals de film. Je kreeg steeds het gevoel dat je écht snel ging. De details op de Pods waren (voor die tijd, we spreken over 1999) indrukwekkend en de sfeer van het spel deed je denken dat je in The Phantom Menace zat. De Pod was volledig geanimeerd, kleppen gingen open wanneer je op de rem moest, rook kwam tevoorschijn wanneer er overhitting dreigde. Het zorgde voor een visueel spektakel. Ook de omgevingen lieten je keer op keer denken aan de films. Uiteraard is de race op Tatooine de meest herkenbare, aangezien die ook in de film zat, maar LucasArts was erin geslaagd om ‘typisch Star Wars’ weer te geven in de overige maps. In combinatie met het geluid zoals je dat kende uit de bioscoop wist Racer best indrukwekkend te zijn op tijden.
Episode I Racer was duidelijk niet de beste game die Star Wars ooit gekregen heeft. Hoewel het visueel en op het gebied van audio prima in orde was, was het de gameplay die vaak steken liet vallen. De game was te makkelijk. Zelfs in die tijd, toen ik als dertienjarige achter de PC deze game speelde, was ik al op zoek naar uitdaging. De instapdrempel is enorm laag, en stijgt amper. Toch raad ik het spel (nu nog steeds) met een gerust hart aan. Hoewel de uitdaging niet altijd aanwezig was, is het plezier dat wel. Episode I Racer is een verdomd leuk spel. Dat was het in 1999 en dat is het nu nog steeds. Laat alleen wel het vervolg voor wat het is…
In samenwerking met DeathStar.nl
