Een groep superhelden die het gezamenlijk via een semi-geheime organisatie opnemen tegen een groep vijanden die de wereld willen veroveren. Nee, we hebben het hier niet over Agents of S.H.I.E.L.D. of The Avengers, het gaat hier om Agents of Mayhem. De nieuwe game van de makers van Saints Row, die ruikt, voelt en proeft als Saints Row, maar toch net even anders is.
Ontwikkelaar Volition heeft over de jaren heen van het in eerste instantie super gangster eerste deel van Saints Row, de serie compleet over de top laten gaan waarbij aliens en zelfs de duivel voorbij kwamen. In deze nieuwe game zetten ze het over de top gehalte lekker door, waar ik stiekem wel heel blij mee ben. Agents of Mayhem speelt zich in hetzelfde universum als Saints Row af, echter zal je hier naast het befaamde overtollige paars, het bekende fleur-de-lis logo en af en toe een verwijzing naar een personage of een organisatie uit Saints Row, niet heel veel van merken.
In de game probeert LEGION (League of Evil Gentlemen Intent on Oblitarating Nations) met veel geweld de Zuid-Koreaanse stad Seoul over te nemen. De taak aan de groepering MAYHEM (Multinational Agency for Hunting Evil Masterminds) om hier een stokje voor de steken. Het verhaal wordt uit de doeken gedaan door cut scenes in jaren 80 cartoon stijl, met enorm veel referenties naar bekende pop culture franchises, zoals G.I. JOE, Knight Rider, Predator en Indiana Jones. De verhaallijn is verder niet heel erg diep, maar zorgt dat je genoeg reden hebt om flink wat bad guys af te knallen.
Dit knallen kun je met maar liefst twaalf verschillende Agents doen, die ieder hun eigen wapens en stijl van vechten hebben. Denk hierbij aan een vrouwelijke Braziliaanse piraat, een Russische spierbundel met Mr. Freeze krachten, of een Canadese filmster die veel te vol van zichzelf is. Doormiddel van speciale missies is het mogelijk om de nieuwe personages vrij te spelen en krijg je via cutscenes de interessante achtergrondverhalen te weten van deze karakters. Dit is meteen ook het sterke punt van Agents of Mayhem te noemen, de afwisseling waar de verschillende personages voor zorgen geeft de game een fris gevoel en houdt het interessant.
De afwisseling door de personages is ook hard nodig, want de rest van de game is vrij eentonig te noemen. De missies bestaan voornamelijk uit het rijden naar punt A, om daar een groep vijanden af te schieten en misschien nog een computer te hacken, waarna er naar punt B gereden moet worden om hetzelfde trucje nog een keer te herhalen. Af en toe zit er een lichte afwisseling in de missies waarbij je een stuk moet racen of een vijandelijke auto van de weg af moet beuken, maar heel veel spannender wordt het niet.
Hierdoor had ik in het begin best wat moeite om in de game te komen. Buiten dat ik het supertof vind dat er voor een stad als Seoul is gekozen en dat deze er erg mooi uitziet, voelt de stad verder wat dood aan. De mensen die op straat lopen zijn niet meer dan kanonnenvoer en de verschillende bezigheden in de stad, zoals gevangenen bevrijden, vijandelijke patrouilles afschieten en het racen voelen aan als verplichte kost en doordat deze na het spelen ervan doodleuk weer terug keren op de kaart, gaven ze mij ook geen gevoel van voldoening. Toen daar ook nog eens de Legion Lairs bijkwamen zakte de hoop mij helemaal in de schoenen. Legion Lairs zijn ondergrondse basissen die gewoon letterlijk geknipt en geplakt zijn. Alle Legion Lairs zijn exact hetzelfde! Maar ook echt precies dezelfde inspiratieloze grijze gangen en kamers, waarbij de opdracht telkens ‘ga naar de volgende kamer en schiet alle vijanden neer’ is. Ik was dan ook bang dat de liefde voor Agents of Mayhem niet bij mij zou gaan opbloeien.
Totdat ik doorkreeg dat het plezier in deze game zit in het afwisselen met de verschillende personages. Telkens is het mogelijk om via de thuisbasis, genaamd The Ark, je team van drie Agents te veranderen. Tijdens de missies is het dan ook mogelijk om direct te switchen tussen elk van deze drie personages. Door regelmatig mijn team te wijzigen, werden die oersaaie Legion Lairs opeens een stuk vermakelijker omdat ik met andere personages nieuwe aanvallen kon doen en met een andere tactiek de repetitieve kamers kon aanpakken. Ook de verschillende dialogen die de karakters met elkaar hebben zorgen voor extra fun, waarbij ik regelmatig even heb moeten gniffelen.
Ik raad dan ook ten zeerste aan om zo snel mogelijk alle personages vrij te spelen, zodat er genoeg afwisseling beschikbaar is. Want naast dat de game weinig afwisseling in de missies biedt, zit het met de gameplay wel goed. De game schiet lekker weg en geeft het gevoel dat jij echt een superheld bent die alles en iedereen aan kan. De explosies, de lasers en de kogels vliegen je om de oren en de actie is nooit ver weg. De moeilijkheidsgraad mag daarom ook best een paar tandjes hoger gezet worden zodat de game nog wel een beetje uitdagend blijft. Zeker na het vrijspelen van nieuwe upgrades en nieuwe aanvallen voor je karakters voelt het haast of je onverslaanbaar bent.
Het duurde even, maar mijn liefde voor Agents of Mayhem is dan toch opgebloeid. De diversiteit in de verschillende Agents en hun leuke backstories zorgen ervoor dat ik ondanks de repetitieve missies heel erg van de game heb genoten. De mooie jaren 80 tekenfilm cut scenes met de vele referenties naar oude films en series hebben mij regelmatig doen lachen, waardoor ik de kleine bugs, zoals audio die soms nog moest inladen of de pop-ins makkelijk door de vingers kon zien. Agents of Mayhem is een game waar je pas echt van kan genieten op het moment dat je weet hoe de game gespeeld moet worden.
