Air Conflicts: Vietnam Ultimate Edition Review

Air Conflicts: Vietnam Ultimate Edition Review

Het gebeurd niet heel vaak dat we een game uit het niets opgestuurd krijgen met de vraag of we alsjeblieft de review willen maken. Zo wel met Air Conflicts: Vietnam Ultimate Edition. De toevoeging “Ultimate Edition” geeft in dit geval aan dat het een next-gen uitgave is van het bestaand Air Conflict: Vietnam. Deze kwam in september van het vorige jaar al uit op de Xbox 360, PlayStation 3 en de PC. Daar deed ie het niet heel geweldig en werd ook niet erg goed gereviewed door onze collega’s. Ook deze Ultimate Edition is helaas niet zo ultiem als het zich voordoet.

Het begint al gelijk bij het menu van de game. Het aanbod aan vliegtuigen en/of helikopters dat wordt tentoongesteld ziet er niet heel florissant uit. Sterker nog, grafisch gezien lijkt het helemaal nog niet op een next-gen titel. Om eerlijk te zijn doet de game zelfs nog onder aan de laatste free-to-play titel van Ace Combat (Infinity) op de PS3. Natuurlijk is de vergelijking met Ace Combat snel gemaakt aangezien dat toch de betere serie voor dit genre is. Air Conflicts gaat ook alweer acht jaar terug, maar de ontwikkelaar lijkt toch nog een brok aan ervaring te missen. Het motto lijkt “beter goed gejat dan slecht bedacht”, hoewel het nog wat schort aan het goed jatten van de gameplay van Ace Combat. Zodra je namelijk in de stoel plaatsneemt van je favoriete straaljager, voelt het allemaal niet zo natuurlijk. Het voelt zelfs wat stroef, vooral in de helikopters. Het lijkt een gewenningsproces want bij de straaljagers krijg je het redelijk snel in de vingers, maar die helikopters blijven een geval apart.

https://www.youtube.com/watch?v=yFK-kAk63P4

Een tof onderdeel van de game is dat je tijdens de vlucht kan switchen van vliegtuig. Je missies vlieg je in een soort squadron waar je dan op elk gewenst moment kan switchen. Dit moet je soms ook doen om de missie tot een goed einde te brengen. Bijvoorbeeld wanneer je met een straaljager het gebied moet vrijmaken van vijanden zodat je met je helikopter kan landen in datzelfde gebied. Een ander positief punt is het aantal vliegtuigen waar je tussen kan kiezen. Er zit een goede variatie in en dat is maar goed ook want de missies voelen dan wel weer erg repetitief. De balans tussen de verschillende jets is ook redelijk goed gedaan. Je voelt toch echt wel het verschil tussen een Amerikaans of Russisch vliegtuig. Dus nee, het is niet alleen maar slecht wat de game laat zien. Jammer genoeg weegt het niet af tegen het gebrek aan grafisch pracht. Je mag van een game op de huidige consoles toch verwachten dat het er in ieder geval mooi uitziet. En een game die opnieuw wordt uitgebracht speciaal voor de next-gen, zou dit toch als selling-point moeten hebben. We voelen ons daar wat bedrogen in.

Het verhaal is ook niet echt om over naar huis te schrijven. Vietnam is ook al redelijk uitgekauwd en hier lijkt het er weer sterk op dat Amerika onverslaanbaar is terwijl we allemaal weten hoe dat is afgelopen. Er zitten ook wat schoonheidsfoutjes in het taalgebruik en dat is wellicht te verwijten aan de Sloveense ontwikkelaar en Duitse uitgever. Maar het ontneemt je de wil om de game serieus te nemen. De multiplayer is vermakelijk en kan wat leuke dogfights opleveren. De maps zijn wel wat aan de kleine kant en je vliegt zodoende dan ook vaak de verboden zones in. Zo is deze game geen brandend vliegtuigromp op een onbewoond eiland, maar het is ook geen Top Gun fly-by, het hangt er een beetje tussen. Wat meer innovatie en het grafisch palet wat omhoog krikken en het kan een kans krijgen om te concurreren met Ace Combat. Vooralsnog doet dat het niet.

De vijanden op de grond, kijkende vanuit je veilige cockpit, zien er nogal crappy uit. Maar ook de bomen, het water, de huizen, eigenlijk alles ziet er onaf uit. Dat maakt de game visueel geen plezier om te spelen. Het moet het echt van de gameplay hebben en daar weet ie zich staande te houden, maar ook niet meer dan dat. Air Conflicts heeft de pech dat Ace Combat het alternatief is. Wat meer leentjebuur spelen is voor deze ontwikkelaar misschien de oplossing, in plaats van te proberen het wiel opnieuw uit te vinden.

[review pros=”+ Genoeg keuze in vliegtuigen
+ Redelijke multiplayer” cons=”- Ondermaatse graphics
– Bij lange na geen Ace Combat
– Repetitief” score=45]

All-round geek met een gigantische liefde voor Star Wars. Schrijft sinds 2005 over games en is een lopende film/game encyclopedie. Wakker te maken voor een goede game op Xbox Live (Havoc NL) of een bord lasagna. Streamt geregeld via Mixer en praat over films op Letterboxd.