Dit is niet de nieuwe game die ik van BioWare wou. Het is een dooddoener op dit punt, maar toch is dit een reactie die bij veel fans de overhand kreeg toen Anthem voorgesteld werd. Fans van de studio willen gewoon waar de ontwikkelaar bekend voor staat, diepgaande roleplaying games in de lijn van Dragon Age en Mass Effect. Dat is begrijpelijk, fans houden nu eenmaal van dingen die vertrouwd zijn. De games industrie is de voorbije jaren echter significant veranderd, en nadat Ubisoft met The Division en Activision met Destiny met spellen volgens het ‘games as a service’ model kwamen was het onvermijdelijk dat ook EA een deel van die koek zou willen happen. Op papier is BioWare ook gewoon de meest logische keuze om een project als dit vorm te geven voor EA. Het is één van hun grootste, meest ervaren studio’s met een naam die respect afdwingt. Als er één studio is die een sterk narratief kan combineren met de gameplay van een looter-shooter is het BioWare toch wel zeker? Nou……
Anthem is een game van hoogtes en laagtes, een spel die echt wel op een aantal vlakken sterk indruk weet te maken, maar op andere plekken haast onbegrijpelijk hard de mist ingaat. Dit begint bijvoorbeeld al bij de setting. De game speelt zich af op een mysterieuze, mooie planeet die geleid wordt door een alwetende energiebron genaamd the Anthem of Creation. Als speler stap je in het exo-suit van een freelancer die deel uitmaakt een team van beschermers die de planeet beschermt van gevaren. Dat dit hoognodig is blijkt al snel wanneer je te maken krijgt met the Heart of Rage, een cataclysmische gebeurtenis die het leven van de mensen op de planeet bedreigd. Klinkt goed toch? Het is het soort narratief waar BioWare patent op lijkt te hebben en de verhalende omkadering geeft Anthem een zekere gewichtigheid mee. De leuke personages en twists in het verhaal voelen wel degelijk aan als of het uit de koker van het team achter games als Dragon Age komt, en dat zorgt voor een game die contextueel stukken beter aanvoelt dan bijvoorbeeld een Destiny of de eerste Division.
Ook de core gameplay maakt erg goede eerste indrukken. Al na een paar minuten vlieg je zoals Iron Man door het luchtruim en drop je vanop grote hoogte tussen de vijanden om ze aan gort te knallen. Het is een heerlijke Tony Stark power-fantasy waarbij je coole tricks uithaalt tijdens het vliegen en ook op de grond heerlijke moves uit kan halen terwijl je rond dasht en combo’s aan elkaar rijgt. Ook erg fijn is dat de game je aanmoedigt om te experimenteren. In tegenstelling tot een destiny waar je wat gebonden was aan de build van je personage, mag je in Anthem naar hartelust switchen tussen de verschillende Javelin’s die elk hun specifieke look en feel hebben. Als je dan ook nog in acht neemt dat elke Javelin twaalf specifieke krachten heeft, dan weet je dat er heus wel wat te experimenteren valt tot je die ene Javelin hebt die perfect bij je speelstijl past. Wat mij betreft is dat stoeien met de heerlijk stoere mogelijkheden van je Javelin’s wat de moment to moment gameplay van Anthem zo heerlijk doet voelen.
Verhalend zit Anthem dus aardig in elkaar en op vlak van effectieve gameplay is het zelfs een dotje, wat het des te frustrerender maakt dat er zo een verdomd rare design-keuzes gemaakt zijn in de game. Waar moet ik beginnen? Ik zei eerder dat het erg tof is om te switchen tussen de powers van je Javelin, alleen kun je dat niet tijdens de missies zelf doen. Het veranderen van je abilities en wapens kun je enkel doen in de Forge in de hub van Fort Tarsis. Yup, dat Fort Tarsis is een visueel knappe hub-wereld waar je missies ontvangt en dus je loadout kunt aanpassen, maar erdoor navigeren is zo traag dat het voelt als waden door stroop. de eerste keren maken de visuals dan nog indruk, maar al snel wordt steeds terug keren naar de Forge om aan je loadout te prutsen vervelend, zeker in combinatie met de lange laadtijden. Voor mij is dat op dit punt één van de grootste pijnpunten, de laadschermen zijn met te veel en ze duren te fucking lang. Of je nu naar Fort Tarsis gaat of van Fort Tarsis naar de Forge of naar de open wereld of een dungeon in die open wereld, steeds opnieuw staar je ruim een minuut naar een statisch laadscherm. Wanneer je het loodje legt tijdens het gevecht? Laadscherm! Wanneer je niet op tijd mee bent met je Party? Laadscherm!! Als je een uur Anthem speelt ben je haast een kwartier naar laadschermen aan het staren momenteel en dat is onvergeeflijk anno 2019. Ook het spelen met raandom mensen online pakt voor mij niet al te geslaagd uit, net omdat de game je dus oppakt en bij de rest van het team gooit wanneer je te ver achterop ligt tijdens een missie. Andere gamers lijken graag te rushen tijdens het spelen terwijl ik eerder een ‘pretty butterfly’ gamer ben. Ken je dat principe? Het betekent dat ik erg snel afgeleid ben van de missie en ga ronddwalen in de spelwereld op zoek naar geheimpjes en dergelijke ( Ow look, a pretty butterfly). Werkt erg leuk in traditionele open world games als Red Dead 2, maar in een online shooter als dit wordt het afgestraft…met een belachelijk lang laadscherm en een breuk in de immersie.
Nog minpuntjes? Het feit dat je zelf geen waypoints kunt plaatsen in de open world of het idee dat de eerste missies echt wel inspiratieloze grind-activiteiten zijn die enkel gered worden door de sterke eerste indrukken die de combat maakt. Het is bizar omdat je echt wel het gevoel krijgt dat het eenvoudige dingen zijn om aan te passen die toch echt wel opgevallen moeten zijn tijdens playtesting. Maak die eerste missies boeiender, de laadtijden korter en je hebt al een game die stukken beter is, toch?
ja, alleen gaat de game ook op een ander vlak de mist in en dat is wat betreft de loot. Het is een looter-shooter, het spul dat je verzamelt tijdens het knallen is dus wel degelijk van belang in een game als deze….en het voelt gewoon waardeloos. Op ruim vijftien uur spelen heb ik één masterwork drop de revue zien passeren, wat in essentie gewoon neerkomt op een skin voor een gewone gun. Legendary wapens heb ik nog niet gezien, wat voor een game als dit gewoon bizar is. Op dat vlak had BioWare toch echt wel wat meer naar Destiny mogen kijken denk ik. Tenslotte is er nog de technische prestatie van de game die op dit moment gewoon nog wat ondermaats is. De frequente, lange laadtijden zijn al een doorn in het oog, maar wanneer de game tijdens de hectische actie een stevige dip in de framerate krijgt wordt je helemaal niet vrolijk. Koppel dat aan de nodige bugs zoals objectives die niet willen triggeren of personages die gewoon verdwijnen en je merkt gewoon dat je een spel speelt die duidelijk nog wat development had kunnen gebruiken. Het is een pijnlijk verdict voor een geanticipeerde game als Anthem, maar er is reden voor optimisme, toch? Haast niks van wat Anthem momenteel omlaag trekt valt niet aan te pakken, en ik geloof oprecht dat BioWare dat ook gaat doen. Zodra de laadtijden en bugs eruit gepatched zijn en er gewoon betere loot in de game in de game geïntroduceerd wordt spreken we al van een veel betere tijd, mits de nodige gratis updates met nieuwe content kunnen we binnen jaar zelfs van een heuse topper spreken. Voorlopig zijn we zo ver nog niet, maar onder alle problemen zit de basis in elk geval al duidelijk goed.
Anthem is een game die ondanks technische problemen en bizarre design keuzes toch erg leuk om te spelen is. De basis op vlak van verhaal en actie zit duidelijk goed, het is enkel zo dat de game er om heen niet zo sterk uitgewerkt is als zou moeten. Desondanks is er wel degelijk hoop voor Anthem en geloof ik echt dat we binnen een jaar, mits de nodige goede updates, een sterke game zullen hebben. Anthem is nog niet wat het zou moeten zijn, maar die basis is gewoon veel te goed om niet op verder te bouwen.
Dit is een voorlopige review van een games as a service-titel, de score en tekst reflecteren daarom de status van de game rond launch. Wanneer de game verder significant aangepast wordt en aangevuld met nieuwe content zullen deze review en de bijbehorende score een update krijgen die overeen komen met wat het product brengt rond dat tijdstip.
